به گزارش خبرنگار سینماصبا، فیلم کوتاه «فلسطین در چشم‌های من» اولین فیلم داستانی هایپر رئال سینمای ایران است که به صورت کامل با استفاده از فناوری هوش مصنوعی ساخته شده است. این اثر در چهل و یکمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران در مسابقه بین‌الملل در بخش هوش مصنوعی حضور دارد.

سروش البخشی نائینی کارگردان «فلسطین در چشم‌های من» می‌گوید: حدودا از یک سال و شش ماه قبل مشغول کار با هوش مصنوعی هستم و البته پیش از آن فیلم‌های خود را به صورت رئال کارگردانی می‌کردم. تحصیلات آکادمیک من در رشته سینما است و بسیار علاقه‌مند بودم تا فضای متفاوتی را تجربه کنم. ژانر جنگ و اتفاق‌های در ارتباط با این پدیده برایم جذابیت زیادی دارد. قصد داشتم اثری درباره فلسطین کارگردانی کنم که در آن نگاه و زاویه کلیشه‌ای درباره این کشور وجود نداشته باشد. بنابراین به دنبال موضوعی انسانی بودم و در تحقیقات متوجه شدم بیشتر موضوعات در ارتباط با نوار غزه است. در صورتی که اتفاق‌هایی دراماتیک در فلسطین و کرانه باختری در حال رخ دادن بود.

وی افزود: در کرانه باختری اتفاق‌هایی صورت می‌گیرد که به طرز حیرت آوری ضدانسانی است. ساخت فیلم در کرانه باختری هزینه زیادی را طلب می‌کند و اصلا مشخص نیست که این کار قابل انجام باشد یا خیر. بنابراین منتظر بودم تا هوش مصنوعی به سطحی از پیشرفت دست یابد که به وسیله آن بتوان یک فیلم را تولید کرد. به نظر من بهترین قالب برای ساخت چنین موضوعی، استفاده از فناوری هوش مصنوعی است.

البخشی درباره تفاوت هوش مصنوعی با سینمای رئال بیان کرد: در این خصوص می‌توان ساعت‌ها به بحث و نظر پرداخت. برخی گمان می‌کنند کار با هوش مصنوعی ساده است و باعث کاهش پیدا کردن هزینه‌ها می‌شود. البته واقعیت این است که هوش مصنوعی باعث کاهش قابل توجه هزینه تولید یک فیلم می‌شود اما چالش‌هایی را نیز به همراه دارد. برای مثال نمی‌توان یک پلان صحیح را بیش از ده ثانیه تولید کرد و در غیر اینصورت شخصیت‌ها در آن شکلی دفرمه پیدا می‌کنند. با این وجود حفظ راکورد کاراکتر و محیط برای نخستین بار در این فیلم صورت گرفته است.

البخشی با بیان اینکه در ساخت فیلم رئال بسیار وابسته به محیط جغرافیایی هستیم، ادامه داد: برای مثال ممکن است وجود بارندگی در فرآیند فیلمبرداری یک اثر اخلال به وجود آورد. موارد اینچنینی در هوش مصنوعی وجود ندارد، اما در مقابل به عنوان یک فیلمساز دارای ذهنیتی هستیم که می‌خواهیم آن را در قالب هوش مصنوعی پیاده سازی کنیم. هوش مصنوعی به صورت صد در صد با ذهن اسان همراهی نمی‌کند، چراکه هنوز به سطحی نرسیده است که خواسته دقیق فیلمساز را کد نویسی کند.

این فیلمساز درباره فرآیند تولید «فلسطین در چشم‌های من» گفت: این فیلم دارای ۳۲۰۰۰ ثانیه موشن است و برای آن ۶۳۰۰۰ فریم تولید شده است و این موضوع یک چالش جدی به حساب می‌آید. تولید این فیلم ۸۳ روز به طول انجامید و در هر روز ۱۸ ساعت مشغول کار بودیم.

البخشی درباره آینده هوش مصنوعی در سینما و این موضوع که آیا ممکن است این فناوری درآینده ساخت فیلم‌های رئال را تحت تاثیر قرار دهد یا خیر نیز گفت: زمانی که نقاشی دیجیتال پدید آمد بسیاری از افراد نسبت به آن جبهه گرفته و اعلام کردند ممکن است نقاشی روی بوم به فراموشی سپرده شود. تا اینکه دیوید هاکنی اعلام کرد که نقاشی دیجیتال نیز گونه‌ای هنری به حساب می‌آید. این روزها شاهد هستیم که نقاشی روی بوم و نقاشی دیجیتال هر دو به حیات خود ادامه می‌دهند. هوش مصنوعی این توانایی را دارد که در آینده کاملا با فیلمسازی رئال رقابت کند، اما اینکه آیا همه فیلمسازان علاقه‌مند باشند تا فیلم‌های خود را با استفاده از هوش مصنوعی تولید کنند یا خیر، موضوعی است که درباره آن تردید جدی وجود دارد. در واقع به لحاظ تکنیکی هوش مصنوعی در آینده قابلیت تولید آثار حرفه‌ای سینمایی را دارا خواهد بود، اما انتخاب در خصوص استفاده از این فناوری و یا فیلمسازی به شیوه سنتی برعهده فیلمساز است.

محمدعرفان صدیقیان