به گزارش صبا، پنجمین نشست مجله تصویری هم نوا با عنوان «شب ناصر فرهنگفر» ۱۸ آبان ماه با حضور جمع زیادی از هنرمندان و هنردوستان در سالن اجتماعات مجموعه فرهنگی کاف کتاب برگزار شد. در ابتدای این نشست عطا نویدی(روزنامه نگار و پژوهشگر موسیقی ایرانی) ضمن خوشآمد به حضار گفت: ناصر فرهنگفر پدیده ای در موسیقی ایرانی بود که بسیار زود از میان ما رفت. او یک ادیب، نوازنده تمبک، مدرس، خوشنویس و شاعر توانا بود و نقش اش در موسیقی تا اندازه ای بود که ما ۲۷ سال پس از مرگ ظاهری اشت امروز اینجا آمدیم تا هفتاد و هفتمین سالروز تولدش را جشن بگیریم و از او بگوییم.  

پشتکار فرهنگ‌فر حرفی برای گفتن داشت

در این برنامه مرتضی اعیان(هنرمند پیشکسوت نوازنده تمبک) در جایگاه قرار گرفت و در مورد ویژگی های اخلاقی و هنری زنده یاد ناصر فرهنگ‌فر سخن گفت. مرتضی اعیان در سخنانش ضمن بیان خاطره ای از فرهنگ‌فر در مرکز حفظ و اشاعه موسیقی گفت: یک روز شنیدم ناصر در اتاقی ریتم پلنگ ساده را تمرین می کند. نزد او رفتم و پرسیدم چرا این ها را تمرین می‌کنی گفت می‌خواهم ببینم نتیجه اش چه می شود. او هیچ اعدایی نداشت از اینکه بگوید کاری که انجام می دهم قرار است چه نتیجه ای بدهد. فرهنگ‌فر کارش را جدی پیگیری می کرد و پشتکارش حرفی برای گفتن داشت.

وی افزود: فرهنگ‌فر می گفت از این شلوغ کاری ها در تمبک بدم می آید، کسی که می‌خواهد تمبک بزند باید حس ملودی اش قوی باشد. باید بداند با ملودی چطور همراه باشد و ریتم شلوغ و بی معنی نزند و ملودی را حس کند. من از این سخنان ناصر بسیار آموختم و همیشه سعی کردم در همنوازی‌هایم این نکات را رعایت کنم.

ناصر فرهنگ‌فر مسافری در غربت محض بود

در ادامه میرعلیرضا میرعلینقی(پژوهشگر پیشکسوت موسیقی ایرانی) گفت: سی و هشت سال پیش برای نخستین بار ناصر فرهنگ‌فر را در مرکز حفظ و اشاعه موسیقی ایرانی دیدم و هنوز بعد از گذشت این سالها تحت تاثیر آن دیدار هستم. او پیش از آنکه دست به تمبک ببرد یا آوازی را بخواند، تاثیر و انرژی وجوداش را در مخاطب می گذاشت. او بسیار فروتن و بی ادعا بود و کمتر کسی را سراغ داریم با وجود کارهای برجسته‌ای که در موسیقی انجام داده اند چنین فروتنی را در کار خودشان داشته باشند.

وی افزود: عمر هنری و جسمانی زنده یاد فرهنگ‌فر بسیار کوتاه بود. ۴۹ سال برای یک فرد با این حد استعداد، اندوخته ها و این حد از خلاقیت بسیار کوتاه بود. ولی فکر می‌کنم درون ایشان متعلق به یک دوران دیگری بود. او خود را در این دوران غریب و تنها می دید و این در اشعارشان هم بوضوح دیده می شود. کما اینکه برخی مانند تک بیت «به سر دروازه ی هستی نوشتیم/ غم بی همزبانی کُشت مارا» دارد به ضرب المثل تبدیل می‌شود. در واقع ناصر فرهنگفر مسافری بود در غربت محض.

این پژوهشگر موسیقی ایرانی در ادامه گفت: در سال‌های بارآوری ایشان در اوایل دهه‌ی پنجاه با تسلطی که مکتب ضرب حسین تهرانی و شاگردان ایشان داشت، کسی فکر نمی‌کرد کسی پیدا شود که با سن کم خوانش تازه‌ای از این ساز به ظاهر ساده و به باطن مشکل را به جامعه بدهد، اما ناصر فرهنگفر این کار را کرد.

در این برنامه محمود فرهمند(هنرمند پیشکسوت و استاد سازسازی) در جایگاه سخنرانی قرار گرفت و دقایقی در باره ویژگی های ناصر فرهنگ‌فر سخن گفت و به بیان خاطرات از سال‌ها دوستی با این هنرمند پرداخت.

پدرام خاورزمینی(نوازنده تمبک) سخنران دیگر این برنامه بود که ضمن بر شمردن ویژگی های نوازندگی ناصر فرهنگ‌فر گفت: تمبکی که امروز ما در فضای مجازی می‌شنویم، تمبک نیست. خط و راه استادانی که ما داشتیم و در این موسیقی حضور داشتند نباید از بین برود و امیدوارم بزرگانی مانند استاد مرتضی اعیان بالای سر این هنر باشند تا بیش از این از مسیرش منحرف نشود.

در ادامه برنامه دکتر بهمن بنی هاشمی(استاد ادبیات) در خصوص ویژگی های اشعار ناصر فرهنگ‌فر، تسط او به وزن‌های شعری، ویژگی‌های ضربی خوانی‌های این هنرمند و همچنین طنز در شعرهای ناصر فرهنگ‌فر سخن گفت و نمونه‌هایی از اشعار این هنرمند را قرائت کرد.

سخنران پایانی این مراسم آرش فرهنگ‌فر بود. او در سخنانش درباره کتاب هایی که در سال‌های اخیر از مکتب تمبک‌نوازی ناصر فرهنگ‌فر منتشر کرده است، توضیحاتی ارائه کرد و همچنین درباه ویژگی‌های کتاب تازه منتشر شده با عنوان «سیاه مشق یک» صحبت کرد.

در ابتدای این برنامه کلیپی پخش شد که در آن جمعی از هنرمندان پیشکسوت از جمله حسین علیزاده، داود گنجه ای، محمدعلی کیانی نژاد، علی اکبر شکارچی، رضا شفیعیان و بیژن کامکار درباره زنده یاد ناصر فرهنگ‌فر و ویژگی های شخصیتی و هنری او صحبت کردند.

اجرای موسیقی توسط زمان خیری(نی) به همراه آرش فرهنگفر(تمبک)، امیر خانبلوکی(تکنوازی تار) و مسعود آرامش(سنتور) به همراه آرش فرهنگفر(تمبک و ضربی‌خوانی) از دیگر بخش های این برنامه بود.  

در این برنامه جمعی از هنرمندان از جمله پشنگ کامکار، کامبیز گنجه ای، بهنام وادانی، فریدون احتشامی، رضا مهدوی، علی تحریری، جلال الدین سروش، فاضل جمشیدی، رضا طیبی، سبحان مهدی پور حضور داشتند.