آزاده صالحی/ صبا؛ در پی ارسال نامه انجمن نویسندگان کودک‌ونوجوان به رییس‌جمهور و اظهارنگرانی جدی نسبت به روند تضعیف کانون و احتمال ادغام آن در سازمان آموزشوپرورش؛ رییس‌جمهور در پاسخ به این نامه دستور داده است تا پیشنهادها و نگرانی‌های اظهارشده دراین زمینه مورد بررسی قراربگیرد.
عباس جهانگیریان نویسنده پرسابقه کتابهای نوجوان می‌گوید: عملی‌شدن این طرح به‌هیچ‌وجه به سود کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان نیست. خاطرم هست، درسال‌های اخیر زمانی که دردوره‌ای، مسئولیت انجمن نویسندگان کودک‌ونوجوان را به‌عهده داشتم، نهادعمومی کتابخانه‌ها درصدد بود تا کانون را زیرمجموعه خود قراردهد. هرچند به دلیل مقاومت جامعه ادبی و یک مدیر قبلی کانون این امر میسر نشد اما امروز همان افراد، بار دیگر با رویه جدیدی وارد این حیطه شده و می‌خواهند تصدی کانون را به عهده بگیرند.
او توضیح می‌دهد: این که چرا عده‌ای نسبت به کانون خصومت نشان می‌دهند جای تعجب دارد، درحالی که کانون نزدیک به ۶۰ سال است که به شکل مستمر فعالیت دارد و صرف‌نظر ازاین که در پرروش استعدادهای جوان تاثیرگذار بوده، زمینه فعالیت برای فیلمسازان، نویسندگان، شاعران و کارگردانان تئاتر را فراهم کرده که اغلب این افراد امروز صاحب‌نام هستند و آثارشان درمجامع بین‌المللی موردتوجه قرارگرفته است. بنابراین نمی‌شود هویت کانون را به این سادگی از بین برد.
این نمایشنامه‌نویس با بیان اینکه امروز عده‌ای درتکاپو هستند تا کانون را زیرمجموعه آموزش و پرورش قراردهند تصریح می‌کند: اگرچه همین الان هم کانون جزئی از وزارتخانه به شمارمی‌رود، چرا که وزیر آموزش و پرورش، مدیرعامل کانون را به هیات امنا پیشنهاد می‌دهد و هیات‌امنا هم دراین سال‌ها هر فردی را که وزیر پیشنهاد کرده پذیرفته است. روی این اصل، پیوند تنگاتنگی بین کانون و آموزشوپرورش برقراراست. ولی این که با عملی‌شدن چنین طرحی، کانون به‌طورکلی منحل شود به نظر من به معنی نابودی کانون و نام آن است.
جای خالی مراکز کانون در استان‌ها
جهانگیریان با مثبت خواندن موضع رییس‌جمهور دراین زمینه می‌گوید: رئیس جمهور دربرابر بیانیه انجمن نویسندگان کودک ونوجوان، بی‌درنگ پاسخ داد و به وزیر دستور داد که به پیگیری چنین موضوعی بپردازد. این حرکت نشانگر آن است که خود ایشان هم با نویسندگان، فیلمسازان و تئاتری‌ها همسو است. ازاین‌ها گذشته، برای من به‌عنوان یک نویسنده، کانون همیشه خانه دوم من بوده و هست. به همین خاطر آرزو دارم تا این ارتباط حفظ شود و چنین اتفاقی نیفتد. نکته دیگر این که سیستم خشک آموزش و پرورش دراین سال‌ها باعث شده تا کودکان ونوجوانان روزبه روز بیشتر از کتابهای درسی فاصله بگیرند. درکشورهای دیگر از جمله ارمنستان، کتابهای درسی را نویسندگان می‌نویسند ولی درکشور ما، تالیف کتب درسی به‌عهده کسانی است که عملا با دنیای کودک‌ونوجوان آشنایی ندارند. به همین علت است که بچه‌ها بعداز طی شدن امتحانات خردادماه، عرقی به کتابهای درسی نداشته و این کتاب‌ها را عمدتا پاره کرده یا به دور می‌اندازند.
این پژوهشگر با بیان اینکه به جای اینکه تمهیداتی در زمینه توسعه کانون مدنظر مسئولان باشد، قصد دارند آن را زیرمجموعه آموزش و پرورش قراردهند تاکید کرد: درحالی‌که در برخی از استان‌های کشور، جای تاسیس مراکز کانون خالی است. کانون پرورش فکری کودکان‌ونوجوانان دراین سال‌ها اثبات کرده است که وجودش علاوه براین که به ارتقاء سطح علمی قشر کودک ونوجوان کمک می‌کند، ازارتکاب جرم و بزه هم درجامعه می‌کاهد. طبعا هرچقدر که کودکان ونوجوانان جذب فعالیت‌های کانون شوند و اوقات فراغت سالم خود را با گرایش به شاخه‌های هنری و ادبی کانون پرکنند، میزان روی آوردن به جرم هم کمتر خواهد شد. ازاین رو می‌توان گفت، کانون یکی از بهترین مراکزی است که می‌تواند سرانه جرم را کاهش دهد. اگر به دنبال وفاق ملی هستیم، باید درمقابل عملی شدن چنین طرحی ایستادگی کنیم، چرا که چنین حرکتی به نفاق ملی منجر خواهد شد و تاثیرات منفی بر فرهنگ ما می‌گذارد.
وزیر به نامه انجمن پاسخی نداده است
مناف یحیی‌پور یکی دیگر از نویسندگان حوزه ادبیات کودک‌ونوجوان است که درطول این سال‌ها با کانون پرورش فکری کودکان‌ونوجوانان همکاری زیادی داشته است، او دراین باره به خبرنگار صبا می‌گوید: طرح تقویت آموزش و پرورش که درمجلس هست،به صراحت از تجمیع کانون در سازمان آموزش و پرورش استان‌ها اسم برده است، البته مشخصا به کلمه «ادغام» اشاره ای نشده ولی همان معنی را می‌دهد. وزیر آموزش و پرورش نیز از این مسئله اطلاع دارد ولی این نکته را تکذیب وحتی اشاره کرده است که درنامه انجمن نویسندگان کودک ونوجوان نیز به چنین مسئله‌ای اشاره نشده است.
او توضیح می‌دهد: وزیر آموزشوپرورش تااین لحظه نه به نامه انجمن نویسندگان کودک ونوجوان و نه به کارزارهایی که از زمان شنیده شدن این خبر راه افتاده‌اند پاسخی نداده است. ضمن این که وزیر آموزشوپرورش درمقابل نامه‌ای که نویسندگان به رییس‌جمهور نوشته‌اند هم سکوت کرده و مشخص نیست که او دراین زمینه چه نظر و جمع‌بندی دارد.
این نویسنده با بیان اینکه می‌توان به این موضوع از چند جنبه نگاه کرد می‌گوید: یکی حسی است که درسال‌های اخیر باتوجه به روند فعالیتی که درکانون صورت گرفته است، اهالی حوزه ادبیات کودک ونوجوان این حس را داشته‌اند که این روند روبه افول و افت بوده است، کما این که غلبه عملکردهای سلیقه‌ای، زودتر از موعد، بازنشسته کردن برخی از مربیان، کارکنان و هنرمندان و هم‌چنین، وجود نارضایتی در بین فعالانی که درکانون فعالیت دارند گواه این مسئله بوده است.
یحیی‌پور درپاسخ به این سوال که به نظر شما با وقوع چنین اتفاقی چه پیامدی درانتظار کانون پرورش فکری کودکان ونوجوانان خواهد بود می‌گوید: ما همین امروز هم شاهد تبعات کم‌توجهی نسبت به وضع فرهنگی کودکان ونوجوانان کشورمان هستیم. به‌خصوص این که درحال‌حاضر میل به مهاجرت به سنین دانش‌آموزی رسیده است، درحالی که درسال‌های گذشته، افراد از دوره لیسانس به آن طرف به مهاجرت فکر می‌کردند. نباید به این واقعیت چشم پوشید که تبلیغات برای مهاجرت کودکان ونوجوانان نیز امروز بیشتر از گذشته صورت می‌گیرد و این مسئله باعث شده تا بعضی از خانواده‌ها به فکر بیفتند تا کودکان خود را از دوره مدرسه به خارج از ایران بفرستند. کانون همواره جایی بوده است که بادراختیارداشتن ۱۰۰۰کتابخانه، دراین سال‌ها زمینه خلاقیت و فعالیت داوطلبانه برای بچه‌ها را فراهم کرده است. و به موازات این مسئله، فرصت جامعه‌پذیری منطقی،پررورش ذوق و سلیقه، مهارت‌های زندگی و کار گروهی را به این قشر آموزش داده است.
او تاکید می‌کند: بدیهی است که اگر چنین نهاد بزرگی تضعیف شود امکان برخورداری بچه‌ها از این فرصت‌ها کمتر خواهد شد. طبعا آموزشوپرورش که خود دچار مشکلات عدیده‌ای است نمی‌تواند این خلاء را پرکند. درنتیجه، روحیه یاس و ناامیدی دربین کودکان ونوجوانان گسترش می‌یابد. جالب است که آموزش و پرورش حتی قادر به پوشش دانش‌آموزان بازمانده از تحصیل هم نیست، به‌طوری که امروز براساس آمارهایی که مجلس ارائه کرده است بالای ۹۰۰هزار دانش آموز بازمانده از تحصیل در کشور داریم و آموزش وپرورش به جای اینکه راه‌کاری برای مرتفع شدن مشکلاتی ازاین دست ارائه دهد، قصد دارد بچه‌ها را از محیط سازنده و تاثیرگذاری چون کانون دور کند.
این نویسنده بااشاره به اینکه یادمان نرود کانون پرورش فکری کودکان‌ونوجوانان، سالیان سال است که به مناطق سراسر کشور خدمات فراهنگی ارائه کرده است می‌گوید: دراین سال‌ها، مربیان دلسوز با راه‌اندازی طرح کتابخانه‌های سیار، به مناطق مرزی رفته و به بچه‌ها کتاب امانت داده‌اند یا همین‌طور، به اکران فیلم و اجرای نمایش و قصه‌گویی برای کودکانی که از چنین امکاناتی برخوردار نبوده پرداخته‌اند. آنچه مسلم است این که هرچقدر چنین نهادی تضعیف شود و به حاشیه رود، دسترسی به این امکانات برای کودکان ونوجوانان کمتر خواهد شد و آنها از عدالت آموزشی دورمی‌شوند. درحالی که کانون همیشه براساس چنین روندی در مسیر اعتلای فرهنگی حرکت کرده است.
Loading...
هنوز دیدگاهی منتشر نشده است