سعید قاضی نژاد/صبا؛ احتمالا بعد از پخش نخستین سریال تلویزیونی‌اش «سفر در خانه»، کمتر بیننده‌ای می‌توانست حدس بزند که او چهار سال بعد، برنده سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل، از چهلمین جشنواره فیلم فجر خواهد بود.
تلاش او برای بازی در نقش یک دخترِ معتادِ خیابا‌‌ن‌خواب، از چند ماه پیش از فیلم‌برداری آغاز شد. تمرینات فیزیکی، و سخت گرفتن به خود، برای کاهش وزنی شدید، شاید در سینمای امروز جهان، روند معمولی باشد، اما این نوع استقامت برای ایفای نقشی این‌چنینی، چندان در سینمای ایران معادلی ندارد.
او از همان ابتدا نشان داد که برای ماندگاری وارد عرصه سینما شده است. تصاویرِ هولناکِ او روی پرده، با آن شمایل استخوانی و تکیده، در فیلم «علف‌زار»، نشان می‌داد با چه جنون و عشقی سراغ این نقش رفته است.
بعد از آن تجربه درخشان، او در سه سال اخیر در سه فیلم کمدی، «قیف»، «هتل» و «هفتاد‌ سی» بازی کرده است. فیلم‌هایی که احتمالا فاصله زیادی با آنچه او در ذهن مخاطب ایجاد کرد دارند.
سریال «بازنده» که امسال از شبکه نمایش خانگی پخش شد، و بسیار هم مورد توجه مخاطبان قرار گرفت، نشان داد که او ظاهراً در تلاش است تا بین کارهای درام و کمدی پلی بزند. امسال او با فیلم «گوزن‌های اتوبان» که یک درام اجتماعی است، به جشنواره برگشته. فیلم ساخته ابوالفضل صفاری است که آخرین ساخته‌اش به عنوان کارگردان، فیلم «یک کامیون غروب» محصول سال ۹۵ و آخرین فیلمش به عنوان تهیه‌کننده، «سامورایی در برلین» محصول سال ۹۷ است.
اسپهبدی البته در میان حضور در سه فیلم کمدی اخیر، از تئاتر فاصله ای نگرفت و تقریبا هر سال یک نمایش روی صحنه داشت. همین رعایت فاصله میان آثار، و نگاه جدی به مقوله تئاتر، باعث می‌شود تا انتظارت از او هم‌چنان بالا باشد.