مریم عظیمی/صبا؛  اکران مستند سینمایی «مدقالچی به روایت مدقالچی» به تهیه‌کنندگی و کارگردانی علیرضا زحمتکش که روز دوشنبه ۲۴ دی ماه جاری مراسم افتتاحیه آن در سالن چارسو برگزار شد از امروز چهارشنبه ۲۶ دی ماه در سینماهای هنر و تجربه آغاز می‌شود. در این مستند که به زندگی شغلی و شخصی نصرالله مدقالچی از پیشکسوتان عرصه دوبلاژ که سالها به عنوان مدیر دوبلاژ نیز فعالیت کرده می‌پردازد بزرگان دیگری از دنیای سینما و دوبله نیز حضور دارند و در خصوص این استاد دوبله سخن می‌گویند. در ادامه گفت‌وگوی خبرنگار صبا نصرالله مدقالچی را می‌خوانید.

در طول پخش این مستند شاهد احساسات مخاطبان بودیم گویی خاطرات زیادی برای ما دوباره زنده شده بود و آن طور که از تداوم تشویق‌ها بر می‌آمد مخاطب با فیلم ارتباط برقرار کرده بود. اما احساس شما پس از تماشای فیلم چه بود؟

برای خود من نیز همینطور بود و شنیدن صحبت‌های آقای کیومرث پوراحمد، آقای جمشید مشایخی، یاد پدر و مادرم و یاد روزهایی که جوان‌تر از امروز بودم برای من هم زنده شد. من هم مثل مخاطبان احساسات خوبی داشتم و به هر حال مروری بر زندگیم شد.

علت این توجه و قدردانی مردم نسبت به شما را چه می‌دانید؟

فکر می‌کنم این مسئله مربوط به تاثیری است که هر هنرمندی می‌تواند در جامعه بگذارد. مثلا تابلوی تکیه دولت زنده یاد کمال الملک که هنوز هم که هنوز است راجع به آن صحبت می‌شود بنابراین فکر می‌کنم این مسئله به تاثیر کار هنرمند روی مردم باز می‌گردد. یعنی هنرمند زمانی که اثر هنری را می‌ساخته به مردم فکر می‌کرده و به تاثیرگذاری کارش روی مردم نه روی بازار و چیزی دیگر. وقتی در کاری به مردم فکر کنید تاثیرگذاری زیادی خواهد داشت. وقتی من و یا همکاران محترمم در مورد یک رل و کاراکتر حوصله به خرج می‌دهیم برای کیست؟ قطعا برای مردم است و برای اینکه آنها لذت ببرند و درک و لمس کنند که مثلاً پدری که آلزایمر دارد و آنتونی هاپکینز نقشش را بازی می‌کند با چه مسائلی روبرو است و چگونه زندگی می‌کند. این اثرگذاری از اینجا نشات می‌گیرد وگرنه بسیاری از افراد هستند که کارهای زیادی می‌کنند اما بی‌فایده است که هم من می‌دانم هم شما و هم مردم… .

احتمالا بسیاری از علاقه‌مندان به عرصه دوبله این سوال را در ذهن دارند که چگونه باید وارد این عرصه شوند.

باید شرایطی که لازم است یعنی آنچه که دوبله به آن نیاز دارد را داشته باشند و اگر نداشته باشند من شخصاً و بدون رودربایستی به آنها می‌گویم که باید به سراغ کار دیگری بروند. همانگونه که از جوانی که هنوز ۱۸ ساله‌ نشده و به کلاس فن بیان و دوبله من آمده تا این لحظه پشتیبانی و برای تیزر و نریشن حتی به تلویزیون معرفی‌اش کرده‌ام با اینکه نه فامیل من است و نه آشنا و به هیچ عنوان پارتی بازی هم نکرده‌اند فقط چون صدایی دارد که به درد این کار می‌خورد از او استفاده می‌شود. متاسفانه یک اشکال اینجاست که همه فکر می‌کنند می‌توانند وارد دوبله شوند اما حقیقت این است که اگر کسی چیزی می‌نویسد نباید فکر کند که نویسنده و شاعر است. بنابراین داشتن شرایط مورد نیاز به همراه سواد، تربیت و بعد آموزش و در نهایت پشتیبانی که به نظرم وظیفه مربی است و اگر پشتیبانی نکند بی‌انصافی و خیانت است.

در سال‌های زیاد از فعالیت‌تان با مسائل مثبت و منفی که پیش راهتان بود چگونه روبرو شده‌اید؟

باید ساخت، هر کاری حاشیه‌ای دارد حتی اگر در شرکت بزرگی باشید باز هم حاشیه‌ای خواهید داشت اما آن رئیسی هوشیار است که با این حاشیه‌ها کنار بیاید و سعی کند که حاشیه‌ها را کم کند. در کار ما نیز همینگونه بود و برای من هم حاشیه داشت ولی من با آن کنار آمده و سازش کردم زیرا که به کارم علاقه‌مند بودم، هستم و خواهم بود و باز هم اگر لازم باشد مقابلش می‌ایستم و حلش می‌کنم.