سعید قاضی نژاد/ صبا؛ اگر از تماشاگران حرفه‌ای و جدی تئاتر ایران باشید، درست در ایامی که تنها مکان جدی، برای تئاتر دیدن رفتن به چهار راه ولیعصر و تئاترشهر بود، باید نام «گروه تئاتر بازی» به گوشتان خورده باشد. در اواسط دهه‌ی هفتاد خورشیدی که گروه‌های جوانِ آن سال‌ها در حال ورود به صحنه نمایش ایران بودند، این گروه که حالا نام هر کدامشان برای مردم آشناست، توجه اهالی جدی تئاتر را به خود جلب کرد.

محمد یعقوبی در مقام نویسنده و کارگردان گروه و دیگر اعضا مثل ریما رامین‌فر و پانته‌آ بهرام و امیر جعفری و همین هومن برق‌نورد. شرح خلاقیت آن گروه و هومن برق‌نورد مفصل‌تر از اندازه این یادداشت است، پس بماند به وقتش. در واقع برای اهالی تئاتر، آشنایی با هومن برق‌نورد از تئاترشهر آغاز شد، برای عامه مردم با سریال «دزد و پلیس» و نقش داوود زی! که آن را عالی و شیرین و دوست‌داشتنی از کار درآورد و کارها و سریال‌های دیگری مثل «دودکش».

با همین ذهنیتِ آشنا به توانمندی‌های او، اینکه امسال در جشنواره با فیلم «صیاد» به کارگردانی جواد افشار در نقش ابوالحسن بنی‌صدر، حضور پیدا کرده است، فارغ از کنجکاوی معمول برای دیدنش در چنین نقشی، خوشحال‌کننده است. او بازیگر توانمندی است که امیدوارم سینمای ایران فرصت‌های بهتر و جدی‌تری در اختیارش قرار دهد.

فیلم کنجکاوی برانگیز دیگرش در جشنواره امسال، «شاه‌نقش» به کارگردانی شاهد احمدلو است. فیلم درباره هنروران سینماست. احمدلو بعد از هجده سال فاصله از نخستین فیلمش «چند می‌گیری گریه کنی؟» امسال در بخش مسابقه جشنواره حاضر است.زوج برق‌نورد و بهرنگ علوی بر اساس شنیده‌ها جذاب از کار درآمده و زمزمه‌های کاندید شدن برق‌نورد در جشنواره امسال از همین ایام به گوش می‌رسد. او نشان داده که عملا یک بازیگر چیره‌دست محسوب می‌شود. هم در کمدی و هم در نقش‌های درام. این موهبتی است که او توانایی بازی در هر نوع نقشی را داراست.

برگردیم به تئاتر، از همان‌جایی که هومن برق‌نورد کارش را آغاز کرد. در میانه دهه هشتاد خورشیدی و در نمایش «موسیو ابراهیم و گل‌های قرآن» در همراهی با بهزاد فراهانی، نقش کودکی را بر عهده گرفت. پسرک نوجوانی که آرام آرام در حالِ فهمِ جهانِ پیرامونِ خود است.کسانی که نمایش را دیده‌اند، بازی او را هیچ‌گاه فراموش نخواهند کرد.