سعید قاضی نژاد/ صبا؛ اکران فیلم «سربازهای جمعه»، هم دوستداران فیلم و هم کسانی که از آن انتقاد کرده بودند را به یک نتیجه واحد رساند. بازیگر نقش «نَیر» که دستبندی بر دست، و اشک و دردی واقعی، در آن سکانس تکان‌دهنده داشت، حضور خودش را در ذهن بینندگان ابدی کرد.
مریلا زارعی البته پیش از این فیلم در آثاری چون «واکنش پنجم» و «دو زن» تلاش‌های جدی خودش را برای رسیدن به نقش‌های ماندگارتر آغاز کرده بود.
اما «سربازهای جمعه» بود که نام او را برای تماشاگران تبدیل به بازیگری جدی کرد. غیرمنتظره نبود که این تأثیرگذاری، روی داوران دوره ۲۲ جشنواره فیلم فجر هم اتفاق بیفتد.
سیمرغ بلورین بهترین بازیگر مکمل زن، نخستین دستاورد مریلا زارعی از جشنواره فیلم فجر بود.
و حالا، سیمرغ‌های دیگری هم در راهند.
همین حضور کوتاه و طوفانی در فیلم مسعود کیمیایی، کافی بود تا اهالی سینمای ایران متوجه حضور بازیگری شوند که اندازه نقش و کوتاهی و بلندی آن برایش اهمیتی ندارد.
نقش «نیر» فیلم «سربازهای جمعه» در کارنامه کاری مریلا زارعی اثر مهمی است. سال بعد هم برای فیلم «زن زیادی» در سومین همکاری با تهمینه میلانی، کاندید سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول زن بیست و سومین جشنواره فیلم فجر شد.
از جهت انتخاب نقش، مریلا زارعی را باید بازیگر هوشمندی دانست. او میان نقش‌های درام و کمدی در رفت و آمد بود. مثلا بعد از دریافت سیمرغ در فیلم کمدی «مجردها» هم حضور پیدا کرد. یا بعد از حضور در فیلم «حکم» مسعود کیمیایی، در فیلم «خروس جنگی» هم‌بازی رضا عطاران شد. و بعد از این فیلم، پیشنهاد ابراهیم حاتمی‌کیا را برای فیلم «دعوت» پذیرفت.
سال بعد مقابل دوربین عباس کیارستمی در فیلم «شیرین» قرار گرفت و همین سال «درباره الی» را روی پرده داشت.
حضور موفقش در تمامی این ژانرها، و گیر نکردن دائمی روی هیچ‌کدام، نشان از هوشمندی یک بازیگر دارد. اینکه بتوانی هم مقابل دوربین اصغر فرهادی موفق ظاهر شوی، هم عباس کیارستمی، یا همکاری دوباره‌ای با ابراهیم حاتمی‌کیا داشته باشی و در فیلم رضا عطاران حضوری موفق. اینها نشان از نظم و دقتی دارد که سال‌هاست از‌ آن محافظت کرده‌ای.
ده سال بعد از دریافت سیمرغ «سربازهای جمعه» برای «شیار ۱۴۳» سیمرغ دوم را گرفت. این‌بار برای نقش اول زن.
و سه سال بعد در سی و پنجمین جشنواره فیلم فجر، تعداد این سیمرغ‌ها را به عدد سه رساند. این‌بار برای «زیر سقف دودی» و مشترک با لیلا حاتمی.
کنجکاوی‌ها برای دیدنش در فیلم «موسی کلیم الله» طبیعی است.