مهدیه مالکی/صبا؛ حسین میرزا محمدی، کارگردان فیلم سینمایی «بازی خونی» درباره ناکامی فیلم‌های ایرانی در جشنواره های خارجی طی چندسال گذشته گفت: متأسفانه درسال‌های اخیر، شاهد دو قطبی شدن فضای سینمای ایران هستیم. به طور مشخص، فیلم‌هایی که بدون مجوز یا به اصطلاح زیرزمینی هستند، بیشتر در جشنواره‌های خارجی دیده می‌شوند، در حالی که فیلم‌های مجوزدار کمتر مورد توجه قرار می‌گیرند.

وی درباره علت این موضوع توضیح داد: مشکلات فرهنگی و تصمیم‌گیری‌های نادرست حوزه فرهنگ و هنر کشور از جمله دلایل این موضوع است. از طرفی به علت دیده شدن فیلم در جشنواره های خارجی خصوصا فستیوال هایی همچون کن و ونیز که رویکردهای سیاسی دارند، سینماگران به موضوعاتی می پردازند که بیشتر جنبه سیاه‌نمایی دارد چون این موضوعات در فستیوال‌های خارجی بیشتر مورد استقبال قرار می‌گیرند.

کارگردان فیلم سینمایی «کت چرمی» افزود: من سال‌ها در همین فضا زندگی کرده‌ام و با تفکر و خط فکری فستیوال‌ها در انتخاب فیلم‌های خاورمیانه، خاصه ایران آشنا هستم به طوری که دو سال پیش از سوی فستیوال های خارجی بیانیه ای مبنی بر عدم شرکت فیلم های ایرانی با مجوز دولتی صادر کردند.

میرزا محمدی با بیان اینکه زمان آن رسیده که دولت جدید برای رسیدن به وفاق و آشتی میان سینماگران و مسئولان برنامه‌ریزی کند تصریح کرد: این دو گروه باید به یک فهم و خوانش مشترک از نظرات یکدیگر برسند. لجبازی‌ها باید کنار گذاشته شده و گفت‌وگو برقرار شود چون همه افرادی که در این حوزه فعالیت می‌کنند به دنبال منافع سینمای ایران هستند.

وی اظهار امیدواری کرد: اگر این دیالوگ شکل گیرد به یقین درخشش سینمای ایران در عرصه بین‌المللی بیشتر خواهد شد چون سینمای ما پتانسیل‌های زیادی برای ارائه محتوا و فرمول‌های جدید دارد و امیدوارم که این فرصت‌ها به درستی مورد استفاده قرار گیرند.

سطحی‌نگری و فقدان تفکر عمیق در فیلم‌ها

این کارگردان درباره وضعیت سینمای کشور طی چند سال اخیر تاکید کرد: امروزه شاهد سطحی نگری و فقدان تفکر عمیق در فیلم ها هستیم که این رویکرد بر روی ذائقه، تفکر و جهان بینی مخاطب تاثیر می گذارد خصوصا نسل جوان تر یا نسل زد که مخاطب اصلی سینما کشور است. باید با ساخت فیلم های عمیق، فهم و درک مخاطب را افزایش دهیم. عدم مواجه مخاطب با چنین فیلم‌هایی زنگ خطرمحسوب می شود چون مخاطب بعد از تماشای فیلم به جهان آن کاری ندارد چون بستری برای تفکر درباره لایه های عمیق فیلم فراهم نشده است به همین دلیل باید به قدرت تفکر و تعقل مخاطب بها داده شود تا موجب شود مخاطب بعد از تماشای فیلم درباره محتوای آن با دیگران گفت و گو کند و این چیزی است که متاسفانه در سینمای ما کمرنگ شده است و فقدان آن به شدت احساس می شود.

به گفته وی، دو ادبیات را باید از حوزه فیلمسازی پاک کنیم؛ یکی ادبیات نکبت که از سوی مسئولان بیان می شود و دیگری ادبیات سیاه نمایی که از سوی همکاران فیلمساز در فیلم ها نشان داده می شود.

سینمای ایران به امید احتیاج دارد

کارگردان فیلم سینمایی «کت چرمی» ادامه داد: در سینما نباید القا کرد که ژانر نکبت زیاد است و نباید به سمتی پیش رفت که کارگردان به سمت سیاه نمایی حرکت کند. من همیشه برای این موضوع آقای بیضایی را مثال می‌زنم که با وجود اینکه ایشان در خارج از کشور زندگی می کنند و منتقد و معترض هستند ولی در همه کارهای ایشان از نیم قرن پیش تا کنون همواره کلید واژه امید موج می زند؛ همان طور که در جمله آخر نمایش آرش می گویند« من هر روز مردمی را می شناسم که می گویند آرش بازخواهد گشت» و این جمله یعنی امید. بشر برای ادامه زندگی ناچار به زیست با امید است بنابراین در همه زمان ها انسان باید امید داشته باشد و این امید باید در فیلم های ما نیز وجود داشته باشد و عدم لحاظ این کلید واژه باعث شده که سینمای اجتماعی رو به مرگ و نیازمند تنفس مصنوعی باشد.

میرزا محمدی با بیان اینکه با نگاهی به گیشه دو سال اخیر سینمای کشور می توان فهمید که وضعیت سینمای چگونه است گفت: باید بستر و شرایط ساخت فیلم های اجتماعی برای فیلمساز فراهم شود که هم به مسائل اجتماعی جامعه پرداخته شود و هم به دور از ژانر نکبت و سیاه‌نمایی، موجب امید در جامعه شود. فیلمسازان باید با حمایت مسئولین فرهنگ و هنر به سمت ساخت چنین فیلم هایی گام بردارند.