در میان هیاهوی فیلم های سینمایی جشنواره و سلبریتی‌ها و…
حالا هم تقسیم سیمرغ‌ها، گم شد گویا یک فیلم مستند!
فیلمی ارزشمند و درخشان از «مرتضی شعبانی»
فیلم «فرشته‌ها نمی‌میرند» شما، چیزهایی را به ما یادآوری کرد، که باید برایش پاسخ پیدا کنیم.
نمی‌دانم تاریخ بعدها ما را برای این فراموش کاری به چه متهم خواهد کرد؟
یک قرن بعد صبر و شکیبایی این مردم مظلوم را چه می‌نامند؟
در عصری که این ظلم‌ها را دیدیم و این مقاومت‌ها.
گاهی با خودم می‌گویم اگر یک درصد از این ظلم ها به من و شما می‌شد، چقدر تحمل می‌کردیم و چقدر شکرگزار بودیم!
چقدر مثل اینان مومن می‌ماندیم و با اعتقاد صبوری می‌کردیم
چقدر خدا در زندگی‌هامان جاری بود و به زمین و زمان بد و بی راه نمی‌گفتیم
نه اما آن که غم می‌دهد، صبر هم می‌دهد
مظلومند اما
مثل شیر محکم و با صلابت، مردم «غزه» را می‌گویم
«فرشته ها نمی‌میرند» فیلمی جذاب و دوست داشتنی در مورد رنج و صبر مردم غزه
آقا مرتضای عزیز
تماشاچیان شما اشک ریختند و رفتند
شما سیمرغ‌هایت را از اشک‌های فرشته‌های غزه گرفتی!
سیمرغ‌هایی که به کار آن دنیا می‌آید، نه این دنیا…!