به گزارش صبا، شهرزاد کمالزاده، بازیگر سینما و تلویزیون درباره ساخت فیلمهای کوتاه ۱۰۰ ثانیهای میگوید: «ساخت فیلم کوتاه ۱۰۰ ثانیهای به معنای چالش در روایت است. کارگردان باید در این بازه زمانی محدود، اثری خلق کند که بتواند تأثیرگذاری لازم را داشته باشد. از دکوپاژ تا انتخاب ابزارهای مناسب، همه اینها در کنار فیلمنامه قوی و نگاه خلاقانه، یک فیلم کوتاه موفق را میسازند. شاید این فیلمها پر بازیگر نباشند، اما توانایی گروه در ارائه یک اثر جذاب در زمانی محدود، اهمیت زیادی دارد.»
کمالزاده که حرفه خود را از سال ۱۳۸۰ با بازی در مجموعه تلویزیونی «هزاران چشم» ساخته کیانوش عیاری آغاز کرده، پس از ایفای نقش در آثاری مانند «راه طولانی» و «عقاب صحرا» به شهرت رسید. او درباره تأثیر فیلمهای کوتاه در جذب مخاطب به خبرنگار صبا توضیح می دهد: «امروزه مخاطبان بسیاری به دنبال فیلمهایی با ریتم تند هستند. در حالی که برخی افراد تماشای یک فیلم ۹۰ دقیقهای را ترجیح میدهند، بسیاری دیگر علاقهمند به فیلمهایی با زمان کوتاهتر هستند که در مدتزمانی اندک، پیام خود را منتقل کنند. این موضوع، نشاندهنده اهمیت هوش و خلاقیت تیم تولید است که چگونه بتواند در این محدودیت زمانی، اثری تأثیرگذار ارائه دهد.»
کمالزاده معتقد است که فیلم کوتاه میتواند بازتابدهنده بحرانهای اجتماعی، ایدئولوژیهای شخصی و نگاههای جدید به موضوعات مختلف باشد. او میگوید: «یک تیم کوچک، حتی با سه یا چهار نفر، میتواند اثری خلق کند که تأثیر بزرگی داشته باشد. مهم این است که فیلم در ذهن مخاطب بماند و پیام خود را به درستی منتقل کند.»
سکوی پرتاب فیلمسازان جوان
کمالزاده معتقد است که جشنوارههای فیلم کوتاه، بهویژه جشنواره فیلم ۱۰۰، میتوانند سکوی پرش فیلمسازان جوان باشند. او در این خصوص میگوید: «اگر به این فیلمسازان بها داده شود، قطعاً میتوانند تأثیرگذار باشند. بسیاری از جوانان علاقهمند به فیلمسازی هستند اما با مشکلات مالی و محدودیتهای تولید مواجهاند. بااینحال، اگر گروهی واقعاً خلاق باشند و ایدهای برای ارائه داشته باشند، جشنوارههایی مانند فیلم ۱۰۰ میتوانند فرصتی طلایی برای آنها باشند.»
او به اهمیت فیلم کوتاه بهعنوان بستری برای خلاقیتهای نوین اشاره میکند: «فیلمهای کوتاه در دنیا مطرح شدهاند و توانستهاند تأثیر خود را بگذارند. این موضوع نیازمند انسجام، تفکر و طبقهبندی درستی است که به فیلمسازان جوان امید و انگیزه دهد. بسیاری از آنها اگر نتیجه مناسبی نگیرند، دچار یأس شده و مسیر حرفهای خود را ترک میکنند.»
کمالزاده در ادامه به اهمیت حمایت از فیلمسازان جوان اشاره کرده و بر لزوم تسهیل شرایط تولید برای آنها تأکید میکند: «جذب سرمایه و حمایت از فیلمسازان جوان در شرایط کنونی دشوارتر شده است. بسیاری از آنها استعداد و ایدههای ناب دارند اما به دلیل نبود حمایتهای مالی و فنی، نمیتوانند آثارشان را به جشنوارههای بینالمللی ارائه دهند. ازاینرو، باید بستری برای رشد این استعدادها فراهم شود.»
او تأکید میکند که با تغییر نسلها و تحول در شیوههای روایت، فیلمهای کوتاه اهمیت بیشتری پیدا کردهاند: «مردم امروزه بیشتر به محتوای فشرده و مؤثر علاقه دارند. فیلمهای کوتاه با زمان محدود خود میتوانند پیامهای عمیقی را منتقل کنند و این همان چیزی است که نسل جدید مخاطبان به آن نیاز دارد.»
او همچنین به چهاردهمین جشنواره فیلم ۱۰۰ که به همت سازمان سینمایی سوره برگزار میشود اشاره کرده و آن را فرصتی برای کشف استعدادهای جدید میداند: «جشنواره فیلم ۱۰۰ نهتنها بستری برای نمایش آثار خلاقانه است، بلکه به فیلمسازان جوان این امکان را میدهد که در رقابتی حرفهای حضور پیدا کنند. این جشنواره فرصتی است برای آنها تا آثار خود را تا ۲۰ فروردین ۱۴۰۴ به دبیرخانه جشنواره ارسال کنند و تواناییهای خود را محک بزنند. فیلمسازانی که در این عرصه شرکت میکنند، نهتنها در معرض دیده شدن قرار میگیرند، بلکه امکان تعامل با سینماگران باتجربه و دریافت بازخوردهای ارزشمند را نیز خواهند داشت. چنین رویدادهایی میتوانند جریانساز باشند و مسیر ورود استعدادهای جدید به سینمای حرفهای را هموارتر کنند.»
فیلمسازی با نگاه دقیق به زندگی، نه تقلید از کلیشهها
کمالزاده معتقد است که فیلمسازان جوان باید پیش از هر چیز، نگاهی عمیق به پیرامون خود داشته باشند و از مسائل زندگیشان الهام بگیرند، اما در قالبی که هم ارزشمند باشد و هم پیام سازندهای برای مخاطب به همراه داشته باشد.
او به جوانانی که میخواهند فیلم کوتاه بسازند، توصیه میکند: « خوب به دنیای اطرافتان نگاه کنید. حتی از یک عکس ساده که میگیرید، میتوانید الهام بگیرید. مهم این است که زاویه درستی برای روایت انتخاب کنید. دغدغههای زندگیتان را دستمایه فیلم کنید، اما نه به شکلی که تخریبکننده باشد. هر موضوعی، چه طنز، چه ترسناک و چه اجتماعی، باید در قالبی ارائه شود که مخاطب را به تفکر وادارد، نه اینکه صرفاً الگوبرداریهای منفی در جامعه ایجاد کند.»
کمالزاده بر نقش آموزش، مطالعه و مشورت تأکید دارد و میگوید: «یک فیلمساز باید همیشه در مسیر یادگیری باشد. اساتید خوب، کتابهای مفید، پادکستهای تأثیرگذار و مشاوران آگاه، همه و همه میتوانند به رشد فکری و هنری یک فیلمساز کمک کنند. اما نکته مهم این است که هنرمند باید به افرادی که برای رشد او زحمت کشیدهاند -از خانواده گرفته تا اساتید- پاسخگو باشد و مسئولیتپذیری در قبال جامعه را فراموش نکند.»
او معتقد است که استعداد بهتنهایی کافی نیست و فیلمساز باید در فضایی مناسب رشد کند: «امید داشتن خوب است، اما استعداد نیاز به پرورش دارد. این مسیر، هم شناخت مکاتب مختلف سینمایی را میطلبد و هم نیازمند خودشناسی است. فیلمساز باید بداند دقیقاً از چه منظری به مسائل نگاه میکند و چگونه میتواند اثری ماندگار و تأثیرگذار خلق کند.»
هنوز دیدگاهی منتشر نشده است