مهدیه مالکی/صبا؛ احمد رفیع زاده، نویسنده فیلم سینمایی «کوکتل مولوتف» و «هفت بهارنارنج» درباره شکل گیری ایده فیلم سینمایی «کوکتل مولوتف» گفت: ایده اصلی «کوکتل مولوتف» پارگرافی از یکی از سریال‌هایی بود که قبلا نوشته بودم که از طرف ساترا رد شده بود و زمانی که آقای کمالی‌پور دنبال سوژه‌ای برای فیلم کمدی می‌گشت، پارگراف ابتدایی فیلمنامه آن سریال را برایشان تعریف کردم و با استقبال ایشان فیلمنامه کوکتل مولوتوف شکل گرفت.

وی درباره اینکه در زمان نگارش فیلمنامه به بازیگران خاصی فکر کردید خاطرنشان کرد: معمولا هنگام نگارش فیلمنامه به بازیگر خاصی فکر نمی‌کنم مگر در زمانی که طرح و قصه از سوی کارگردان یا تهیه‌کننده پیشنهاد شود که در این صورت و مطمئنا به بازیگران خاصی فکر کرده‌اند و معمولا اسم‌هایی نیز مطرح می‌شود و آن وقت است که سعی می‌کنم متناسب با آنها قصه را جلو ببرم.
رفیع زاده در پاسخ به اینکه در انتخاب بازیگران به کارگردان یا تهیه کننده پیشنهاد دادید یادآورشد: بله در مورد کوکتل مولوتف مشورت هایی با کارگردان و تهیه کننده داشتیم و بعضاً نظرات خود را در مورد بازیگران متناسب با کاراکترهای فیلمنامه ارائه کردم و با این حال، انتخاب نهایی بازیگران بر اساس نظر و دنیای ذهنی کارگردان و با موافقت تهیه کننده صورت گرفت.

بارها فیلمنامه را بازنویسی کردیم
نویسنده فیلم «کوکتل مولوتف» درباره چالش‌های نگارش فیلمنامه این فیلم تصریح کرد: بزرگترین چالش ما ممیزی ها بود و بارها فیلمنامه با مشورت با حسین دوماری بازنویسی شد چون وزارت ارشاد از جنبه‌های مختلف و حتی در مورد کانسپت قصه ایراداتی را مطرح کرده بود که تعدادی از آنها با گفتگو حل شد و تعدادی هم نه. در واقع چالش اصلی ما نگارش فیلمنامه ای بود که در ابتدا بتواند مجوز ساخت بگیرد و از همین رو مجبور شدیم یا قید برخی از موقعیت‌ها را بزنیم و یا اینکه جایگزینی برای آن پیدا کنیم.

حسین دوماری حواسش به دز شوخی‌ها بود
رفیع زاده درباره خط قرمزهایی که در نگارش فیلمنامه رعایت می‌کند تاکید کرد: فارغ از دست و پنجه نرم کردن با ممیزی‌ها ، سختی نگارش فیلمنامه کمدی در همین است که همواره باید دقت کنیم که چقدر میخواهیم یک شوخی یا موقعیت کمدی را گسترش بدهیم که در دام ابتذال نیفتیم. خوشبختانه در مورد کوکتل مولوتوف با حضور حسین دوماری که حواسش به دز شوخی‌ها بود و نمی‌خواست به قیمت مبتذل بودن یک موقعیت، خنده بگیرد و همینطور اصرار کمالی پور که مخاطب فیلم را خانواده در نظر گرفته بود این مراقبت از سوی هر سه ما صورت گرفت.
این نویسنده با اشاره به اینکه در نگارش سکانس های فیلم کمدی بیشتر از هر چیز، موقعیت کمدی جاری در آن سکانس برایش اهمیت دارد تاکید کرد: در نگارش فیلمنامه کمدی بعد از درآوردن موقعیت کمدی آن سکانس که قرار است بستر شوخی‌های آن سکانس باشد نوبت به گسترش وجوه شخصیتی کاراکترهاست که با تکیه بر دیالوگ و رفتار و عملشان هم پیش‌برنده داستان و موقعیت کمدی هستند و هم خالق لحظاتی که قرار است خنده بیافرینند .

وی در پاسخ به اینکه در نوشتن فیلمنامه، چه چیزی برای شما اولویت دارد گفت: شخصیت پردازی برای من اولویت بیشتری دارد، البته داستان و روایت نیز اهمیت زیادی دارد ولی شخصیت ها هستند که داستان را پیش می برند.

نوشتن کمدی سخت‌تر است
نویسنده فیلم «هفت بهارنارنج» با اشاره به اینکه نوشتن کمدی برایش سخت تر است خاطرنشان کرد: با وجود نوشتن چند فیلم کمدی، علاقه من به کارهای اجتماعی و درام خیز است و به هنگام نوشتن فیلمنامه های اجتماعی ( هیچ کجا هیچکس) یا (انزوا) و یا عاشقانه های (هفت بهار نارنج ) و (فصل آلوچه های سبز) و حتی (خاتی) احساس راحتی بیشتری دارم. در واقع کمدی با خودش الزامات زیادی را می آورد که بخشی از آن به خود من ربط دارد و بخشی به مخاطب و بخشی به بازار و بخشی به ممیزی ها .. شاید به خاطر همین است که وقتی می خواهم کمدی کار کنم یا دنبال یک ساختار روایی می گردم و یا در پی یک بستر تاریخی برای روایت داستان می گردم .
وی درباره عوامل موثر در نگارش فیلمنامه گفت: اولین اولویت در نگارش فیلمنامه نزدیک شدن به نگاه کارگردان است و به نظر من جهان فیلمنامه باید با جهان فیلمساز منطبق باشد چون در نهایت فیلم از نگاه کارگردان ساخته می شود و بنابراین نویسنده و کارگردان و تهیه کننده در بحث های تولیدی باید انعطاف لازم را داشته باشند واگر این انعطاف وجود نداشته باشد کار ساخته نمی شود.
رفیع زاده درباره برقراری تعادل میان واقعیت و تخیل در نگارش فیلمنامه بیان کرد: من در ابتدای شروع فیلمنامه‌نویسی بیشتر از واقعیت به قصه می‌رسیدم ولی الان در نگارش فیلمنامه واقعیت و تخیل به موازات هم پیش می‌روند.

وی یکی از علل موفقیت فیلم را انطباق فیلمنامه با جهان بینی کارگردان دانست و درباره چگونگی نزدیک شدن فیلمنامه به جهان کارگردان خاطرنشان کرد: این نزدیکی از طریق همکاری و همنشینی و گفتگو بوجود می آید و حتما لازم نیست این نزدیکی دو نگاه منحصر به بحث در مورد فیلمنامه باشد.
رفیع زاده با تاکید برا اینکه کمدی باید به سراغ بسترهای جدید برای قصه گویی و استفاده از ساختارهای روایی نو برود یادآور شد: برای اینکه از تکرار در فیلم های کمدی دور شویم اول از همه باید به قصه گفتن در کمدی عادت کنیم و پا را فراتر نهیم از آیتم نوشتن صرف حول یک کانسبت دو خطی.

وی در پاسخ به اینکه تاکنون شده کاری را به دلیل تفاوت جهان بینی شما با کارگردان نپذیرید تاکید کرد: بله موارد زیادی پیش آمده ولی نه به خاطر تفاوت نگاه من با کارگردان. بلکه به خاطر اینکه فاصله زیاد جهان کارگردان با جهان متن. این عدم تطابق به کار لطمه خواهد زد و من در گذشته چنین تجربه هایی داشته‌ام.

علاقه‌ای به کارگردانی ندارم
رفیع زاده درباره اینکه دوست دارید در آینده کارگردانی را در پیش بگیرید گفت: نه، من به کارگردانی علاقه‌ای ندارم و دوست دارم نگارش فیلمنامه را ادامه دهم.

وی با تاکید برا اینکه قصه و فیلم «هفت بهارنارنج» را بسیار دوست دارد تصریح کرد: از وقتی درگیر عاشقانه شمس در بهار نارنج شدم حس خوبی را تجربه کردم و این حس همچنان در من ادامه دارد . من هنوز عاشق لحظاتی از فیلم هستم که برای شخصیت اصلی فیلم مرز خیال و واقعیت برداشته میشود و پیرمرد جواب محبت و عشق یک طرفه اش به همسر در حال احتضارش را در خاطرات و تجربه های گذشته می جوید.