به گزارش صبا، قسمت دوازدهم سریال «تاسیان» که به‌تازگی منتشر شد، در ادامه روایت‌های پیچیده و چندلایه‌اش، بار دیگر نشان داد که در دل تاریکی‌های اجتماعی و طوفان‌های سیاسی، عشق همچنان می‌تواند روزنه‌ای به امید، مرهمی بر زخم‌های کهنه، و پلی برای عبور از گذشته‌ای پر التهاب باشد. سریال با روایتی پرکشش و شخصیت‌پردازی‌هایی عمیق، بازتابی از شرایط پرتنش ایران در آستانه سال ۱۳۵۷ است؛ سالی سرنوشت‌ساز که آغازی بر تحولات بزرگ سیاسی و اجتماعی بود.

در این بستر ملتهب، خانواده جمشید نجات، یکی از محوری‌ترین کانون‌های روایت، در آستانه سال نو، سعی دارد با حفظ شعائر و سنت‌هایی مانند مراسم چهارشنبه‌سوری، تلخی گذشته را به آتش بسپارد و آینده‌ای روشن‌تر را رقم بزند. پریدن از روی آتش، در این بافت نمادین، نه صرفاً یک آیین کهن، بلکه کنایه‌ای از تلاش برای پالایش روانی و عبور از اندوه‌ها و رنج‌های دوران است. انگار سریال با بهره‌گیری از نمادهای فرهنگی، مخاطب را به خوانش عمیق‌تری از مفاهیم خانوادگی، سنت، و امید دعوت می‌کند.

بازگشت جمشید از زندان پس از دو ماه حبس نیز خود به‌نوعی آغاز فصل جدیدی در زندگی او و خانواده‌اش است. این آزادی نه تنها کنش سیاسی و اجتماعی شخصیت جمشید را برجسته می‌کند، بلکه بستر بروز تعارضات عاطفی تازه‌ای می‌شود. از جمله رابطه پیچیده خسرو و شیرین.

 خسرو که ظاهراً عاشق شیرین است، با وجود پیشینه‌ای پرابهام و نفوذش در دستگاه‌های امنیتی رژیم، تبدیل به چهره‌ای دوگانه و غیرقابل اعتماد می‌شود. عشق او نه‌تنها با صداقت همراه نیست، بلکه سایه‌ای از فریب، هوس و سوءاستفاده از احساسات را با خود دارد. در این میان، شیرین، دختری که در میانه این تضادها گرفتار شده، نماینده بسیاری از زنان در دوران پرآشوب است که قربانی عشق‌هایی یک‌طرفه و بازی‌های قدرت و منافع می‌شوند.

در نقطه مقابل، جمشید نماینده نسلی است که در عین مبارزه، همچنان به بنیان خانواده وفادار مانده است. معرفی همسر پنهانی‌اش، حوری ملک‌شاهی، به خواهرش، بعد از مدت‌ها پنهان‌کاری، پرده از فصلی تازه در زندگی خانوادگی او برمی‌دارد. حوری ملک‌شاهی هرچند هنوز حضور پررنگی در سریال نداشته، اما معرفی‌اش به عنوان همسر پنهانی جمشید، بُعدی عاطفی و شخصی تازه به قصه اضافه می‌کند. حوری، نماینده زنانی است که در سایه روابط رسمی و اجتماعی، سال‌ها سکوت را انتخاب می‌کنند تا حفظ آبرو و آرامش خانواده به خطر نیفتد.  جمشید با در نظر گرفتن شرایط روحی دخترش، شیرین، که ممکن بود از مواجهه با زن پدر آسیب ببیند، نشان می‌دهد تا چه اندازه در روابط عاطفی‌اش تعهد، احترام و مسئولیت‌پذیری دارد. او نه تنها یک پدر است، بلکه نمادی از مردی است که میان سنت و مدرنیته، عشق و وظیفه، سیاست و خانواده، تلاش می‌کند تعادل برقرار کند.

قسمت دوازدهم «تاسیان» با همه پیچیدگی‌هایش، تابلویی از ایرانِ در آستانه تغییر است؛ کشوری که در آن انسان‌ها میان گذشته و آینده، قدرت و عشق، هویت فردی و مسئولیت اجتماعی سرگردان‌اند. سریال با پرداختی دقیق به جزئیات رفتاری و روانی شخصیت‌ها، به بیننده فرصتی می‌دهد تا نه‌فقط داستانی خانوادگی، بلکه روایتی از تحولات درونی و بیرونی یک جامعه را دنبال کند.