به گزارش صبا، شهرام شکیبا مجری تلویزیون در یادداشتی اختصاصی به حمله رژیم صهیونیستی علیه صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران واکنش نشان داد و این لحظات را که بازتابی از ایستادگی ایرانیان در برابر تهدیدها بود، پاسخی دانست که طنینش فراتر از امواج تلویزیونی رفت.

در این یادداشت آمده‌است:« نه کاری به گذشته دارم و نه آینده، نه از گذشته سازمان صداوسیما می‌گویم و نه از آینده این سازمان فقط با ۵ دقیقه کار دارم و از آن می‌گویم.

رژیم اشغالگر قدس تهدید کرده که صداوسیما و ساختارهای آن را منهدم خواهد کرد همه در سازمان مشغول کارند در شبکه خبر بانویی رو به روی نشسته و برنامه زنده را اجرا می‌کند. همه می‌دانند که سازمان تهدید شده‌است اما انگار نه انگار همه مشغول کارند. چرا که کشور درگیر جنگ است. ناگهان صدایی مهیب به گوش می‌رسد انفجاری در نزدیکی استودیو رخ می‌دهد؛ بانوی ایرانی خم به ابرو نمی‌آورد از جایش تکان نمی‌خورد فقط لحنش عوض می‌شود او انگشت اشاره‌اش را رو به دوربین می‌گیرد و لحن حماسی می‌گیرد گویی تمام زن پهلوان و قهرمان از لابه‌لای داستان‌های اساطیری جان می‌گیرند انگار تمام زنان قهرمان واقعی ایران زمین هم در کنار اسطوره‌ها در جان او متحلی می‌شوند. گوینده تلویزیون در یک آن تبدیل می‌شود به آیینه بی‌باکی‌های زنان ایران از آغاز تا امروز.
بانوی ایران با صلابت سخن می‌گوید و رجز می‌خواند تا لحظه‌ای که انفجارهای دیگر فضای استودیو را به هم می‌ریزد و نورها خاموش می‌شوند و دیگر ادامه کار ممکن نیست.
این ۵ دقیقه آیینه تمام سلحشوری‌های ایرانیان در طول تاریخ بود. این دقایق ملی‌ترین لحظات رسانه بود. سال‌ها در بوق‌ها دمیده بودند که صداوسیما از مردم جداست؛ «میلی» است و نه «ملی».
صداوسیما قطعا از اشتباه پاک نبوده اما آن ۵ دقیقه در تاریخی‌ترین بزنگاه اصل و اساس ماجرا را نشان داد. ایرانی با هر نگاه و اعتقاد و جنس و قومیتی که باشد وقتی کشورش تهدید شود میهن برایش در درجه اول قرار می‌گیرد و موضوعات دیگر رنگ می‌بازد.
مگر دشمن به خودش بازگشت و رسانه در چشم مردم عزتمندتر شد. امیدوارم که این رابطه هر روز عمیق‌تر و محکم‌تر شود و صداوسیما با پیگیری همین روند قدر فرصت بی‌نظیر به وجود آمده را به خوبی بداند. هموطن فراموش نکنیم که هنگام جنگ باید به رسانه‌های خود مراجعه کنیم نه رسانه‌های دشمن که صدای اوست.
این روزها می‌گذرد قطعا به یاری خدا و اهل بیت علیهم السلام، پیروز می‌شویم و باد در پرچم برافراشته تشیع و مهمانان خواهد پیچید و رفتارهای تک تک ما قضاوت خواهد شد. حتی اگر رفتارمان به چشم کسی می‌آید نزد خودمان و وجدانمان قضاوت می‌شویم.
به قول شاعر فاصله شقاوت و سعادت به اندازه تفنگی‌ست، تا در کدام سوی آن ایستاده باشی.
عاشق ایران و ایرانی
سیدشهرام شکیبا»»