مریم عظیمی/صبا؛ در روزگاری که تصویر، پیش از معنا به اشتراک گذاشته می‌شود و حقیقت، پیش از تحلیل در شبکه‌های اجتماعی دفن، مستندسازانِ جنگ وظیفه‌ای فراتر از ثبت انفجارها و ویرانی‌ها دارند. آن‌ها نه راوی لحظه، که جستجوگران حقیقت‌های پنهان زیر خاکسترند؛ شاهدانی بی‌ادعا که با دوربینی لرزان، میان آوار و اضطراب، به‌دنبال تکه‌های ناپیدای انسانیت می‌گردند. در دل آژیرها، وقتی هر انسانی به دنبال پناهی است، مستندسازی هست که دوربینش را بالا می‌برد، نه برای شهرت، که برای شهادت بر حقیقت. محسن اسلام‌زاده، از مستندسازانی‌ است که جنگ را نه فقط به چشم خطر، بلکه به چشم وظیفه می‌نگرد؛ وظیفه‌ای برای ثبت، برای روایت، برای مقاومت در قاب تصویر. او از تجربه‌اش در روزهای نخستین بمباران تهران توسط رژیم منحوس و جعلی صهیونی به صبا گفت.

محسن اسلام‌زاده درباره لحظاتی که بمباران صورت گرفت و هر کسی به فکر نجات خود است، او به چه چیزی فکر کرده و چه کاری انجام می‌دهد، اظهار کرد: اجازه دهید در ابتدا به این مهم اشاره کنم که تمام مردم کشور از یک آزمون بزرگ به لطف خداوند پیروز و سربلند بیرون آمدند و ما فکر نمی‌کردیم که مردم آنقدر صبور و شجاع باشند. من به نقاط مختلف رفتم حتی در زمان بمباران بلوار کشاورز به صحنه خیلی نزدیک بودم، صدای وحشتناکی آمد و ما بلافاصله خودمان را به محل رساندیم. اولین چیزی که توجه مرا به شدت جلب کرد آرامش مردم بود که برایم خیلی جالب و ستودنی بود، الحمدلله ما هم جزوی از همین مردم هستیم ولی چون رسانه‌ای هستیم در این مواقع فقط و فقط باید به ثبت وقایع بپردازیم و باید تا جایی که می‌توانیم اتفاقات را ثبت کنیم تا بر همگان هم مظلومیت این کشور و هم مظلومیت مردم این کشور که مورد ظلم واقع شده‌اند مشخص شود چرا که شاهد حماسه، ایستادگی و شجاعت مثال زدنی این مردم بودیم که شاید در هیچ کجای دنیا تکرار نشود و ما باید همه این لحظه‌ها را ثبت می‌کردیم و تنها دغدغه ما ثبت آن وقایع بود.

وی درباره این که آیا موفق شده فیلم یا عکس‌هایی از آن لحظات تهیه کند گفت: به لطف خدا بله، ما فیلم و عکسهای زیادی ضبط کردیم. هم از زندگی مردم فیلمبرداری کردیم و هم از بعضی نقاطی که مورد انفجار شده بود. علیرغم همه سختی‌ها توانستیم تصاویر خوبی تهیه کنیم.

اسلام زاده درباره میزان بی‌طرفی مستندسازان در روایت چنین وقایعی اذعان داشت: به نظر من ما کلاً آدم بی طرف نداریم. هر کسی از زاویه دوربینش و بر اساس نوع انتخابش که کجا، کی و از چه کسی فیلم بگیرد یک موضع گیری دارد ولی ما تلاش می‌کنیم که بیشتر روایت کنیم تا قضاوت، ما اتفاقات را روایت می‌کنیم و نتیجه گیری را به مخاطب واگذار می‌کنیم.

او درباره نقش شهید آوینی و جریان روایت فتح که چگونه بر کار مستندسازان جنگ تاثیر گذاشته گفت: ما خودمان را موج سوم روایت فتح  و وامدار تفکرات روایت فتح و  شهید آوینی، نادر طالب‌زاده و شهید سیدابراهیم اصغرزاده می‌دانیم. آنها به ما یاد دادند که در مواجهه با جنگ نگاه و روایت داشته باشیم و فقط صرف درگیری نظامی را فیلمبرداری نکنیم بلکه با نگاهی که داریم، وجود خداوند را در این جنگ ببینیم چرا که مردم ما مانند مردم آلمان و فرانسه نیستند که در جنگ جهانی به خاطر طمع بزرگانشان وارد جنگ شدند، مردم ما در حال دفاع هستند، مردم ما با اعتقاد می‌جنگند به همین علت به نظر من مستندسازی که پیرو آوینی، طالب‌زاده و اصغرزاده است با یک نگاه ویژه به روایت فتح می‌پردازد. اسم روایت فتح خیلی اسم مقدس، بزرگ و با مسمایی است و ما هم باید با همان نگاه، مستندهای جنگی بسازیم.