امروز ۲۵ تیر ۱۴۰۴ ساعت ۲۰:۵۷
مینا پیروزیان/صبا؛ داریوش فرضیایی بیش از دو دهه با زبان کودکانه، اما نگاهی دقیق و کارشناسانه، توانسته پلی میان دنیای بزرگ‌ترها و کوچکترها بسازد.
در این گفت‌وگو، قصد داریم با نگاهی موشکافانه‌تر، درباره کیفیت محتوای برنامههای کودک و نوجوان، چالش‌های تولید، انتظارات مخاطبان امروز و وظیفه مسئولان در تربیت نسلی خلاق و سالم سخن بگوییم. گفت‌وگوی صبا با شخصیت محبوب کودکان و نوجوانان، عموپورنگ را از دست ندهید.
شما برای کودکان و نوجوانان کار می‌کنید و ما می‌خواهیم بدانیم مهم‌ترین دغدغه‌تان در این حوزه چیست؟
مهم‌ترین دغدغه کاری من این است که بچه‌ها در حین اینکه بچه هستند، بچگی کنند و از هیجانات کاذب دور بمانند. دوست دارم که بچه‌ها امیدوار بار بیایند و به آینده امید داشته باشند. شادی، امید به آینده را در بچه‌ها تقویت می‌کند؛ در واقع بچه‌ای که شاد باشد، به آینده امیدوار است.
شاد کردن بچه‌ها فرمول خاصی دارد؟
من که سال‌ها برنامه برای کودکان و نوجوانان تولید کرده‌اند، امروز می‌دانم که شادی کاذب به درد نمی‌خورد و فردی می‌تواند بچه‌ها را شاد کند که خودش شاد باشد و بتواند خانواده‌ها را شاد کند. به طبع، خانواده شاد بچه‌ای شاد خواهد داشت. در اینجا باید بگویم تولیدکنندگان برنامههای تلویزیونی هم از بطن جامعه آمده‌اند بنابراین دغدغه‌های خودشان را دارند و به تبع، هم‌اکنون شادی‌ای را که قبلا داشته‌اند، ندارند.
امروزه، برخی از افراد ۱۵ ساله می‌گویند که ای کاش بزرگ نمی‌شدند و همان دوران کودکی خودشان را سیر می‌کردند تا شادی ساده همراهشان بود و من با شنیدن این صحبت تاسف می‌خورم و به خودم می‌گویم چه شده که فرد ۱۵ ساله به این زودی بزرگ شده و احساس پیری می‌کند؟
به نظر شما برنامه‌هایی که امروز تولید می‌شوند، روی میزان امید کودکان و نوجوانان به آینده تاثیر می‌گذارند؟
صد در صد. من نمی‌خواهم از کارهای خودم تعریف کنم اما احساس می‌کند که برنامه‌هایی که در گذشته برای بچه‌ها تولید می‌شدند، ساده و روان بودند و به دل می‌نشستند البته امروزه و با پیشرفت تکنولوژی، شادی‌های ساده و صمیمانه همچون یک شی هچل هفت برای بچه‌ها خنده‌دار شده‌اند و من با این مخالف هستم.
به نظر من، تکنولوژی‌ای که وارد زندگی بچه‌ها شد، کودکان و نوجوانان را از دنیای شاد بچگی جدا کرد و به سمت بزرگی برد. با وجود همه اینها، من تلاش کردم که عموپورنگ را در همان قالب ساده و بچگانه خودش نگه دارم و به همین دلیل هنوز هستم.
این هیجان کاذبی که شما از آن یاد کردید چیست. مثال روشن می‌زنید؟
هیجان کاذبی که من از آن یاد کردم همان گوشی‌ها و بازی‌هایی هستند که به دست بچه‌ها سپرده شده‌اند. الان، بچه‌های ما بزرگسال به حساب می‌آیند و به کنسرت‌های ویژه بزرگسالان می‌روند. آنها ترانه‌هایی را که برای بزرگسالان ساخته شده‌اند، حفظ می‌کنند. دوست نداشتم و ندارم که این دگرگونی و افسار گسیختگی را ببینم. بچه‌هایی که امروز بزرگ شده‌اند، هنوز شعرهای ساده‌ای چون (اردک تک تک، تک تک اردک) را به خاطر می‌آورند و زمزمه می‌کنند.
به نظرم امروز خلائی در عرصه تولید آثار فرهنگی و هنری برای کودکان وجود دارد چون بهایی به آنچه که باید برای کودکان و نوجوانان ساخته شود، نمی‌دهند.
هم‌اکنون مدیران تصور می‌کنند که باید آدم‌های جدیدی وارد عرصه تولید آثار فرهنگی و هنری برای کودکان و نوجوانان شوند. من هم این ایده را قبول دارم و به نظرم هر فردی که به عرصه مذکور وارد می‌شود، باید حمایت و هدایت شود تا بتواند آثار خوب و مناسبی را برای کودکان و نوجوانان تولید کند.
من از مسئولان امر می‌خواهم جلوی پای افرادی که می‌خواهند با حفظ چهارچوب‌ها، آثار فرهنگی و هنری‌ای را برای کودکان و نوجوانان تولید کنند، سنگ نیندازند. همواره تلاش کرده‌ام که تحت عنوان برند عمو پورنگ آثاری را با حفظ چهارچوب‌های موجود و مناسب برای کودکان و نوجوانان تولید کنم اما ممکن است که امروز برنامه‌ای مثل محله گل و بلبل به دلیل منطبق نبودن با پارامترهای برخی از مدیران مجوز پخش نداشته باشد.
فکر می‌کنید برنامه‌هایی مثل آنچه شما در سال‌های گذشته تولید کرده‌اید برای کودکان و نوجوانان امروز هم جذاب است و می‌توان تولید کرد؟
معتقدم که باید کاری کنیم که آثار متنوع فرهنگی و هنری‌ای برای کودکان و نوجوانان تولید شوند و نمی‌خواهم آثارم را مثل آثار گذشته‌ام بسازم چون گذشته باید در گذشته بماند؛ در واقع فرمت کاری ما باید تغییر کند اما چهارچوب‌های اخلاقی و اعتقادیمان نباید تغییر کنند.
من می‌خواهم که همچنان تحت برند عمو پورنگ و با شیوه کاری خودم آثار فرهنگی و هنری‌ای را برای کودکان و نوجوانان تولید کنم اما نمی‌دانم در شرایط فعلی که همه ترانه‌ها سانسور می‌شوند، چگونه می‌توانم این خواسته‌ام را محقق کنم.
عمو پورنگ فردی دغدغه‌مند است و تلاش می‌کند که با تولید آثار متنوع، پیامهایش را به کودکان و نوجوانان برساند. او تا به امروز با گروهی از افراد دغدغه‌مند همکاری کرده و می‌داند کسی که دغدغه‌مند نباشد و فقط به فکر فروش گیشه و به دست آوردن پول باشد، به درد تولید آثاری برای کودکان و نوجوانان نمی‌خورد.
عکس‌ها: کیمیا پوراحمد
لینک کوتاه خبر
میزان امتیاز شما به این خبر؟
Loading...
مسئله فقط دغدغه مندی نیست. عموپورنگ (مثل رامبد جوان) بااستعداد است. ذاتا بازیگر و خواننده است. مرد نمایش است. در همین ویدیوهای طنزی که هرازگاهی بیرون می دهد از ۹۰ درصد بازیگران سینمای ایران بهتر بازی می کند و باهوش تر رفتار می کند. علاوه بر چنین دارایی ارزشمندی، برنامه های عموپورنگ از همان کودکی ما کیفیت خاصی داشت که هنوز هم اثرگذار است و حتما مربوط به گروه کارآمد و قوی است که با پورنگ کار می کردند و می کنند. هنوز هم می گویم کارهای عموپورنگ کودکانه نبودند، انسانی بودند و همین بود که اثر می گذاشتند. آهنگی مثل اردک تک تک الکی ما را شاد نمی کرد. غم ساده و انسانی داشت که با شعر خوب و موسیقی عالی روی آدم اثر می گذاشت. دیگر کارتون های باکیفیتیی مثل فوتبالیست ها و سگ و گربه و سفرهای علمی و سریالی مثل مدرسه ما که در خلال برنامه پخش می شدند، کیفیت برنامه را استثنایی کرده بودند و عجیب اینکه همه اینها بیش از هر چیز انسانی بودند.