آندرانیک خچومیان پیشکسوت تئاتر ایران و ارمنستان که در سی و هشتمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر تجلیل می شود درباره علاقه اش به تئاتر در کودکی به خبرنگار تئاتر خبرگزاری صبا توضیح داد: من هم مانند هم‌نسلان خودم در تئاتر از دوران کودکی و نوجوانی کار نمایش را در مدرسه شروع کردم. همچنین ما در جامعه ارمنی خودمان خوشبختانه انجمن های فرهنگی ورزشی فعالی داریم که من هم بخش عمده ای از شروع فعالیت هایم را از آنجا آغاز کردم.

وی افزود: در سال ۵۳ دانشگاه تهران کلاس های شبانه تئاتری به صورت آزاد برگزار می کرد که من هم در آن شرکت کردم. این دوره ها سه ماهه بود اما من و بچه ها آنقدر به تئاتر علاقه مند بودیم که سه دوره دیگر هم همین کلاس را ثبت نام کردیم و آن را تا یک سال ادامه دادیم. ماحصل این دوره اجرای یک نمایش با حضور همه بچه های دوره بود که ۱۰ اجرا در سالن دانشگاه تهران رفت و استقبال خوبی از آن شد.

این پیشکسوت تئاتر با اشاره به اینکه فعالیت هایش به همین ترتیب در تئاتر ادامه داشت تا اینکه بعد از انقلاب در جامعه ارامنه چند اجرای تئاتر انجام داد، بیان کرد: در طول این سال ها سه بار در جشنواره آرگونوی ارمنستان به عنوان کارگردان حضور داشتم؛ یک مرتبه که برای یک جشنواره طنز در کردستان یک گروه تئاتر از ارمنستان را شرکت دادیم به اشتراکات فرهنگی دو کشور ایران و ارمنستان پی بردم.

خچومیان با اشاره وضعیت حال حاضر تئاتر ایران بیان کرد: به نظرم تئاتر ما در حال حاضر در مرحله گذار است. خوشبختانه جوان های بسیار خوب و آینده داری وارد عرصه تئاتر و هنر نمایش شده اند البته این موضوع نباید باعث شود که پیشکسوتان و استادان این حوزه مورد بی مهری واقع شوند. من وقتی کارهای چند وقت اخیر جوانان تئاتر را می بینم به آینده تئاتر کشور امیدوار می شوم. جای خوشحالی دارد که تعداد نمایش های تئاتر ما در سال به اندازه ای رسیده است که دیگر همه سالن ها هر شب اجرا دارند. در شهری مانند تهران تعداد سالن های تئاتر به اندازه ای نیست که جوابگوی هنرمندان و مخاطبان باشد اما علاقه هنرمندان جوان باعث شده با شرایط سخت مالی تئاتر و این کمبودها بسازند.

وی در پایان با اشاره به تعلق خاطرش به تئاتر عنوان کرد: من با تئاتر رابطه ای عاشقانه دارم و نمی توانم چیزی را جایگزین آن کنم. اگر به گذشته برمی گشتم باز هم این مسیر را انتخاب می کردم. وقتی در حال ترجمه نمایش نامه ها هستم و در خانه حضور دارم، به اندازه ای به شور و شوق می آیم که همسرم تعجب می کند! درست به دلیل همین شور و شوق و عشق بی اندازه به نمایش و تئاتر اگر به گذشته برگردم هیچ کار دیگری جز تئاتر را انتخاب نخواهم کرد.

انتهای پیام/