به گزارش خبرنگار صبا، شقایق فراهانی در فیلم سینمایی «زهرمار» به نویسندگی پیمان عباسی و کارگردانی جواد رضویان بازی کرده که این روزها در سینماهای کشور روی پرده است. این فیلم که پیمان عباسی سال‌ها قبل فیلمنامه‌اش را نوشته، ابتدا قرار بود توسط عباسی ساخته شود و تغییرات بسیار روی آن اعمال شد و درنهایت رضویان آن را ساخت.

– نزدیک به ۱۸ سال پیش با جواد رضویان همکاری داشتم و این آشنایی قدیمی است. وقتی دوستی قدیمی از ما برای حضور در کاری دعوت می‌کند، ما هم قطعا داوطلبانه در کارشان حضور پیدا می‌کنیم. من به عشق سیامک انصاری و جواد رضویان این کار را کردم و دوست داشتم به نتیجه‌ دلخواه در کارشان برسند. تجربه‌های کمدی متعددی داشته‌ام و این نقش هم با این‌که چندان پررنگ نیست و پیچیدگی خاصی ندارد، اما وجوه کمدی‌ای در آن بود که دوستش دارم.

-من فکر می‌کنم هر کدام از کمدی‌ها سبک و سیاق و بیننده خودش را دارد، حتی اگر عنوان سخیف یا مبتذل روی آن بگذارند به هر حال این آثار مخاطب دارند و عده‌ای در جامعه دوست دارند به سینما بروند و دقیقاً همین طیف فیلم‌ها را تماشا کنند. به نظرم طنز تلخ و سیاه، طنزهای سطح پایین‌تر، طنز شاخص و متفکرانه و… هم کدام جایگاه خودشان را دارند و قیاس این‌ها با هم درست نیست. معتقدم نباید منکر این آثار شد و نیاز بیننده را در نظر نگرفت. سینما به همه نوع کمدی نیاز دارد. شاید فیلمی در سلیقه و تایید من نباشد، اما شخص دیگری آن را دوست دارد پس نظرات شخصی نشانگر بد بودن یک اثر نیست. بازیگران هم براساس دیدگاه خودشان تصمیم می‌گیرند که در فلان کمدی یا هر ژانر دیگری حضور داشته باشند یا نداشته باشند و این مساله اصلاً مهم نیست.

-من قبلا هم با این افراد کارکرده‌ام و دوست دارم در راستای پیشبرد کارشان کمکی کرده باشم. اعتماد بازیگر به کارگردان ابتدا به متن برمی‌گردد یعنی اگر فیلمنامه ویژگی‌هایی داشته باشد که احساس کنم نتیجه خوبی دارد، جذب فیلم می‌شوم. ضمن این‌که فیلمساز فیلم‌اولی باید گروه حرفه‌ای را کنار خودش داشته باشد که به نتیجه مطلوب برسد مثلا انتخاب فیلمبردار حرفه‌ای از ضروریات کار است. گاهی پیش آمده برای کارگردان کاراولی بازی کرده‌ام و خیلی پشیمان شده‌ام و حتی برعکسش هم پیش آمده و در کاری بوده‌ام که کار اول کارگردان بوده، اما نتیجه مطلوبی حاصل شده و من خیلی از همکاری راضی بوده‌ام.

-هر بازیگری دوست دارد نقش اول خوب بازی کند برای من هم همین‌طوراست، اما بیش از این مورد، ماندگاری نقش برای من مهم است؛ نه این‌که من بگویم بلکه منتقدان دنیا معتقدند بازی ماندگار در یک سکانس خیلی کار سختی است به این دلیل که باید در همان لحظه کوتاه همه توان، استعداد و آنچه را نقش لازم دارد به نمایش بگذاری! من این تجربه را داشته‌ام و برایم جالب است. در سینمای اسپانیا این مورد را زیاد دیده‌ام که مثلا بازیگری در یک فیلم سینمایی نقش اصلی است در حالی که در فیلم بعدی تنها در دو پلان و یک سکانس حضور پیدا کرده یا بالعکس. گاهی کسی که در فیلمی یک پلان بازی داشته حتی خیلی بیشتر از نقش اصلی در ذهن من باقی مانده است. به نظرم کار سختی که بازیگر برعهده دارد این است که نقش را بدون در نظر گرفتن کمیت آن، ماندگار بازی کند.