هوشنگ جاوید پژوهشگر موسیقی در گفتگو با خبرنگار موسیقی خبرگزاری صبا درباره کارهای جدید خود گفت: هم اکنون در حال گردآوری کتابی هستم که این اثر درباره خاطرات من با هنرمندان بومی ایران است و بخشی از این کتاب درباره موسیقی نواحی ایران است که به زودی منتشر می شود. همچنین جلد دوم کتاب «پرند ستایش در ایران» در مراحل نهایی قرار دارد و اگر شرایط فراهم شود این کتاب هم به زودی در دسترس علاقه مندان قرار می گیرد. کتاب دیگری در دست انتشار دارم که مجموعه نمایشنامه هایی است که تا به حال نوشتم که شامل ۱۰ نمایشنامه می شود و این اثر هم تا یک ماه آینده وارد بازار می شود.

این پژوهشگر موسیقی در ادامه درباره موسیقی رمضان و پیشینه آن در ایران و شاخصه های آن بیان کرد: به نظر من موسیقی رمضان هنوز جای تحقیق دارد ولی متاسفانه نهادهای دولتی به پژوهش های موسیقی زیاد اهمیت نمی دهند و پژوهش و پژوهشگر جدی گرفته نمی شود به عنوان مثال من درباره آیین‌های کشاورزی خیلی تحقیق کردم و پیشنهاد دادم جشنواره «برکت خواهی» را برگزار کنیم که ۲۵ روز روی طرح آن کار کردم ولی هیچ اهمیتی ندادند و کار نصفه رها شد.

وی افزود: متاسفانه از موسیقی های مذهبی حمایت نمی شود و به پژوهشگر این حوزه نیز توجهی نمی کنند زیرا نگاه پژوهشی جایی ندارد و بیشتر نگاه آماری مدنظر است. من سالیان سال درباره موسیقی رمضان تحقیق کردم و دوست داشتم از پیشکسوتان این حوزه استفاده کنیم تا این موسیقی ماندگار شود ولی انقدر تعلل شد تا اینکه حدود ۳۰ نفر از پیشکسوتان حوزه موسیقی رمضان از میان ما رفتند. مانند این هنرمندان دیگر تکرار نمی شود تا ما بتوانیم از حضور آن ها بهره مند شویم.

این پژوهشگر با اشاره به اینکه طرح های وی روی زمین مانده اند، خاطرنشان کرد: در این سال ها من طرح های زیادی ارائه کردم که اگر اهمیت می دادند به جای خوبی می رسید به عنوان مثال قصد داشتم جشنواره «بازی های حماسی ایران» را برگزار کنم که طرح این جشنواره را به وزارت ارشاد استان سیستان و بلوچستان ارائه کردم تا این جشنواره را در منطقه چابهار برگزار کنیم ولی هیچ خبری نشد و پژوهشگران هم تا یک جایی می توانند پیگیری کنند در نتیجه من هم کار را رها کردم.

بیشتر بخوانید

موسیقی رمضان روبه فراموشی است/ برای ماندگاری راهی جز «ثبت» نداریم

بخشی از موسیقی رمضان را در گذر از سنت به مدرنیته از دست دادیم/ لزوم ثبت داشته‌ها

وی عنوان کرد: من از سال ۱۳۸۳ درباره موسیقی رمضان در هر جایی که توانستم صحبت و اثبات کردم این موسیقی در زیرلایه های جامعه ما وجود دارد و در حال از بین رفتن است در نتیجه باید کاری کنیم تا زنده شود ولی تنها مدتی موسیقی رمضان سر زبان ها افتاد و بعد از مدتی اهمیت خود را از دست داد در صورتیکه باید ارزش ها را زنده نگه داریم.

این پژوهشگر موسیقی در پایان گفت: پژوهشگران واقعا تلاش می کنند تا فرهنگ و هنر ایرانی ماندگار شود و در ذهن ها بماند ولی تمامی پژوهشگران مورد بی مهری قرار گرفته اند و اصلا از آن ها حمایت نمی شود تا بدون دغدغه فکری کار کنند. در این چند سال من ۶ طرح ارائه کردم که مورد بی توجهی قرار گرفتند یکی از مهم ترین طرح ها «جشنواره دوبیتی خوانی» بود که در خواست بودجه برای برگزاری جشنواره کردم زیرا استادان شاخصی در این حوزه داریم و می خواستم ماندگار شود ولی پیگیری های مداوم من بی نتیجه ماند و هیچ حمایتی نکردند.

غزاله سعادتی

انتهای پیام/