پدیده شگفت انگیز درباره رضا میرکریمی «سینما» نیست؛ بلکه «دریچه نگاه» اوست. او فیلم نمیسازد بلکه روایتی شاعرانه از دیدههایش را بر پرده به تصویر میکشد.
فیلم «بیمادر» روایتش را متناسب با مسائل روز جامعه ارائه میدهد
«بیمادر» به کارگردانی مرتضی فاطمی را میتوانیم در رسته فیلمهای دغدغهمندی قرار دهیم که متناسب با مسائل روز جامعه به دنبال اشاعه و ارائه روایتی در خور است.
سیدشهابالدین واجدی عکاس و فعال رسانه در یادداشتی نوشت: عکاسی خبریِ نیمه جان وطن ما ایران همچون انسانی است که پس از دههها تلاش و زندگی موفق، حالا بدلیل بیماری و گسترش سرطان، روی بستر افتاده و حیات نباتی دارد.
در ادامه روند تحول گرایانه دستگاهها و ارگانهای تأثیرگذار از جمله رسانهملی، شاهد گذر حرفهای رسانهملی از سریالهای تاریخی و طنز و داستانی مانند گیلدخت، آتش و باد، چشمبندی، نیکان و سوران، رفته رفته بهسریالی جدی، جامع و به روز رسیدیم که با توجه به مشارکت قوه قضاییه، میتوان آن را محل تلاقی خوشایند و امیدبخش دو سند تحول در قوه قضاییه و رسانهملی تلقی کرد.
جیمز ال بروکس تبحر عجیبی در مجاب کردن مخاطب دارد. او میتواند تماشاگر فیلمهایش را مجاب کند که زندگی در نهایتِ سختی نیز قابل پذیرش یا حتی شیرین است! «شرایط مهرورزی» یکی از نمونههای مجابکننده در آثار این کارگردان است.
محمدعرفان صدیقیان | «محمد تاجیک» مردی است که معاشرتی کوتاه با او کافی است تا برای همیشه به خاطرش داشته باشی. خبرنگاری که اصطلاحاتی جذاب و مختص به خود دارد که شاید معروفترین آن «دیپلماسی صله رحم» باشد!
رییس انجمن منتقدان و نویسندگان سینمایی ایران نوشت: دست حقنویس شکستنی نیست، چرا که حق ماندنیست و سوگند به حق که پرگشودنتان تا قافِ حقیقت، رسیدن باشد.