اکنون با اکران فیلم «اوپنهایمر» همه توجه به سمت کریستوفر نولان کشیده شده است. کنجکاوی طرفداران او نسبت به این فیلم حد و اندازه ندارد. حال تنها مُسکن میتواند تماشای آثار پیشین نولان باشد. آثاری که تعداد کمی هم ندارند. و پرسش مهم اینجا اتفاق میافتد. کدام یک از آنها بهترین است؟
ماجراهای متن و حاشیه «مهلا» که امسال هم پرمخاطب بود
هانیه شجاعی زند | «مهلا» نمونه موفقی از یک برنامه گفتگومحور است. جدا از محتوای ارائه شده، چارچوب گفتگو در غالب یک روایت چندپردهای تنظیم میشود؛ با نقطهعطفهای متعدد در همان مسیری که عوامل برنامه انتظار دارند مخاطب از گفتگو برداشت کند. گفتگویی که نه از روی سوالات لحظهای، بلکه در همان مسیر روایی، با مخاطب ارتباط میگیرد.
یادداشت نویسنده کتاب «ببریخان گوشتان با من است؟!»
امیرحسین بیات | اگر جایی مطلبی دیدید که چشمانتان را درشت کرد و مغزتان را کمی قلقلک داد، این را به یاد بیاورید که دارید مطالبی تخیلی را در یک بستر تاریخی واقعی میخوانید...
به نظر میرسد سریال «حیثیت گمشده» با روند مثبتی که تا امروز داشته است بتواند مخاطب خود را داشته باشد البته اگر فیلمنامه همچنان پایبند به فرم و محتوای درست خود باشد و در ادامه، کارگردان نخواهد شگفتی بیافریند.
کدام عالم مجاز است و کدام واقع؟ پرسشی که در آثار متعددی به آن پاسخ داده شده است. شاید بلافاصله پس از مطرح شدن این سوال به ماتریکس رجوع کنیم. در صورتیکه «آنها زندگی میکنند» پاسخی سرراست، سینمایی و سرگرمکننده در چنته دارد.
از نقطه ضعفهای ادراکی تا جادوی ذهن و تسخیر باورها
محمدعرفان صدیقیان | مجموعه «شب دهم» به نویسندگی و کارگردانی حسن فتحی و تهیه کنندگی حسن بشکوفه از ماندگارترین آثار نمایشی ویژه ایام محرم به شمار میرود. با وجود اینکه بیش از بیست و دو سال از تولید و پخش اول آن میگذرد، این اثر به سبب ویژگیهای متعدد نهفته در آن همچنان جذاب، گیرا و تماشایی است، به گونهای که مورد توجه نسل جدید هم قرار گرفته است.
محمدعرفان صدیقیان | «گیج گاه» فیلمی است که جای آن به شدت در جریان اکران بهار و تابستان امسال خالی بود. اثری خانوادگی و امیدبخش که میتواند روحیه مثبتی را به جامعه تزریق کند و به لحاظ اخلاقی بسیار سازنده باشد.
روزمرگی و تکرار یکی از حجیمترین و مهمترین اتفاقهایی است که در طول زندگی با آن دست و پنجه نرم میکنیم. اغلب شکست میخوریم. چرا که از دست آن آزرده و کلافهایم. ژاک تاتی با فیلم «دایی من» به صلحی دوست داشتنی با روزمرگی میرسد. به صلحی از جنس زندگی….