جعفر گودرزی٭ | یادمان باشد در اتفاقهای ناگوار و خودویرانگریها ماشه آخر را مدیران و تصمیم گیران فرهنگی و سینمایی میچکانند که در اصل این شرایط را به وجود آوردهاند تا هنرمند از درون دچار رنج و بیهدفی و بیآیندگی شود.
سحر ناسوتی | نمایش «لحد» قصد دارد نسبت ما با را فرزندی که میکشیم، به عنوان یک انسان زنده، اندیشمند و مستقل در جهان فارغ از مناسبتهای خانوادگی و همخونی، آشکار بسازد.
برگزاری بینالمللی نخستین جشنواره فیلم حوا با حضور نمایندگانی از سینمای ملل مختلف، یکی از شاخصههای این جشنواره سینمایی بود که ظاهرا به مذاق حاشیهسازان خوش نیامده است.
سیدرضا میرکریمی گفت: مخاطبانی که در هفتههای اخیر برای دیدن «نگهبان شب» -تصادفی یا آگاهانه- وارد سالن سینما شدهاند، با رضایت و حال خوب سینما را ترک میکنند. این قضیه باعث امیدواری من است. اما خب نگران آینده سینما هستم. به هرحال این کشور سینما دارد. وقتی میگویند یک کشوری سینما دارد، منظورشان صرفا بخش تجاری نیست...
سینا احمدزاده | سریال «حیثیت گمشده» داستان یک خانواده ویران شده است که در آینده منشاء این ویرانی و گرفتاری، روشن خواهد شد؛ خانوادهای که شاید «فرزند» میتوانست آنها را از «سقوط» نجات دهد.
یادداشت رییس انجمن منتقدان و نویسندگان سینمای ایران
تعریفمان از ثروت چیست؟ آیا بدست آوردن پولی زیاد میتواند آن بخش عمیق و لذیذ زندگی را زیر زبانمان بیاورد؟ بیایید اندیشه و تجربه زیستیمان را کنار گذاشته و به تماشای فیلم «نبراسکا» بنشینیم.
احمدرضا حجارزاده | رضا زنگیآبادی در «خون خرگوش»، بر تلخی تراژدی آدمهای قصهاش افزوده و داستانی به غایت غمبار و جانکاه روایت کرده. او در این داستان به هیچکس رحم نمیکند. شاید چارهای غیر از این نداشته...
چگونه میتوان به گذشته بازگشت؟ چگونه میتوان با پشیمانی و اندوهی که از زندگی دیروز آمده است، امروز را به سر رساند؟ فراموش کردن و یا فراموش شدن چه نتیجهای در پی دارد؟ همه این پرسشها با نمایش «مامان» پاسخ داده نمیشود!