محمدعرفان صدیقیان | «مست عشق» به لحاظ ارزشهای بصری و تکنیکی دارای وجوه برجستهای است. ریتم مناسب و بافت بصری چشم نواز آن میتواند تجربه متفاوتی را برای مخاطبان سینمای ایران ایجاد کند.
«مست عشق» به بهانه داستان شمس و مولانا میخواهد بذر تردید درباره ماهیت «چیستی» را در دل و جان تماشاگر خود بیفکند و داستان اسارت انسان در سیاهچال عادت و تکرار را به تصویر بکشد.
«مدیر مدرسه» ما را به بازنگری نگرش درباره مدرسه و تعریفمان از مدرسه سوق میدهد. مدرسه نهادی است برای رشد جمعی و امکان تشکیل یک جامعه کوچک که تمرین روابط اجتماعی در آن صورت بگیرد و مدرسه بایستی امکان جامعهپردازی بدهد نه فردپروری؛ هستیشناسی اجتماعی مدرسه بایستی بازتعریف شود و کارکرد اصلی مدرسه دوباره در مرکزیت تصمیمات قرار بگیرد؛ مدرسه باید امکان انتقال تعلیمات عمومی را فراهم کند و نظام محفوظات بایستی کنار رود و منطق تفکر انتقادی و رشد همراه با پرسشگری جایگزین شود.
عدهای از منتقدان و فعالان رسانه، معتقدند شکست فیلمها در اکران، نشانه مدیریت ضعیف سینماست. نکته جالب آن که همین افراد، نسبت به این که چرا مدیران فرهنگی آمار گیشه را نشانه حال خوب سینما و مخاطبانش میانگارند، منتقدند و در نهایت این تسلسل معیوب، ممکن است به جایی برسد که به جایگاه سینما لطمه بخورد.
مدیرعامل انجمن سینمای انقلاب اسلامی و دفاع مقدس گفت: نحوه مدیریت سینمای ایران با جزایر مدیریتی متکثری که تنها در ظاهر از یکدیگر شناخت دارند و در واقع فرسنگها میان آنها فاصله است، سببساز نبود انسجام میشود و در این شرایط، برای تصمیمگیری، زمینه واحدی وجود نخواهد داشت.
چرا به جای سرکوب کردن امثال فرهاد توحیدی و حسن فتحی که دیگر سراغ ساخت اثری چون «مست عشق» نروند؛ آنها را تشویق نکنیم که خود را قویتر کنند و مجدد سراغ چنین سوژههایی بروند؟ چرا حذف و کار نکردن آدمها، دستور کارِ نقدها شده است؟
در حاشیه نمایشگاه « نویزآف » با آثاری از امیر عباسی؛
اخیرا به نقل از وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی اعلام شد که «محمد خزاعی» کارهای نیمهتمامی دارد که با مدیریت او تا پایان دولت به اتمام خواهد رسید. اما این «کارهای نیمهتمام» چیست؟ و رئیس سازمان سینمایی چگونه میتواند در راه رسیدن به اهداف ترسیمشده روزهای موفقی را پشت سر بگذارد؟
علیرضا معاف مشاور وزیر فرهنگ در یادداشتی به تحلیل و بررسی ابعاد ساخت بزرگترین کاخ جشنوارهای ایران، آسمانه هنر توسط وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی دولت مردمی پرداخت.
نمایشنامه برجسته «گالیله» برتولت برشت به تهیهکنندگی «آزیتا موگویی» و کارگردانی «شهابالدین حسینپور» در حال سپری کردن شبهای اجرایش در سالن اصلی مجموعه «تئاترشهر» است. نمایشی که بیش از 2 ساعت تماشایش وقت میبرد اما این زمان طولانی به وسیله گالیلهای قدرتمند در صحنه حس نمیشود و در مخاطب ادامه مییابد. نمایشی که برگ برندهاش «فرهاد آییش» است.
سخنان اخیر نایبرئیس هیئتمدیره نماوا بخشهای مختلفی داشت که برخی از آنها غلط نبودند [و ناخواسته آدرسهای درستی میدادند] اما با لحن تند و صریحی بیان شدند و به چشم آمدند. واقعیت این است که دو پلتفرم فیلیمو و فیلمنت آغازگر اختلال در مناسبات حرفهای و قواعد اقتصادی سینما بودند و اگر قرار است در دعوای اخیر، به دنبال مقصر بگردیم، شاید بهتر و ضروری باشد تحقیق و تفحص لازم درباره همه مصادیق مطرح شده صورت بگیرد...