مهدی نصیری | می‌دانید «کابوس‌های آنکه نمی‌میرد» دقیقا همان چیزی را دارد به به جامعه‌اش می‌گوید که هنریک ایبسن ۱۴۰ سال پیش برای مردمش در نروژ نوشته است؛ «دشمن مردم» را می‌گویم. این نمایشنامه همان موضوع مهمی را مطرح می‌کند که «دشمن مردم». و «دهخدا» همان کاری را دارد انجام می‌دهد که دکتر استوکمان در پایان «دشمن مردم» آن را آغاز می‌کند.
