در کشوری که آمار مطالعه در آن به دو دقیقه در سال میرسد، برای چاپ کتاب تازهای از یک نویسندهی کهنسال صف ایجاد میشود، باید خوشحال بود اما تعجبم از تشکیلِ این صفِ شکیل به این دلیل بود که چند درصد از جماعت ایستاده در صف، اصلاً محمود دولتآبادی را میشناسند یا کتابهای دیگرش را که از کتاب جدیدش مشهورترند، خواندهاند؟