در مسیر سینمای به اصطلاح بدیل؛
کریستوفر نولان همواره سعی داشته تا با امکاناتی که سینما (وصلت ناجور رمان و عکاسی) برای او فراهم کرده، ایده‌هایش را به نمایش بگذارد. در طی این سال‌ها چگونگیِ ترسیم این ایده‌ها تبدیل به مسئله‌ای مهم برای مخاطبان سینما شده است. به طوری که برخی نولان را بهترین کارگردان معاصر می‌دانند و برخی دیگر نمی‌توانند او را به عنوان یک کارگردان خطاب کنند.
