نقدی بر آثار چهل و دومین جشنواره فیلم فجر؛ «تابستان همان سال»
فیلم از اواسط روایت و با افت کشش‌مندی طنازی قاب‌ها و شناخت و معرفی اولیه شخصیت‌ها، به کندی بیش از اندازه، درجا‌زدن داستان و فرود ریتم، دچار می‌شود و آن گیرایی آغازین و غنای درام فیلم به شدت آسیب می‌بیند. افتادن ریتم بخصوص در یک‌چهارم پایانی فیلم، قاب‌بندی‌ها و تصاویر خوش آب و رنگ و بازی خوب بازیگران را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد و دلزدگی و عدم همراهی نسبی تماشاگر را در پیش دارد.
