در یادداشت امیر افشارفتوحی منتقد سینما و فعال رسانه آمده است: در روزگاری که جهان درگیر کابوس کرونا شده بود و فاصلهگذاری، قرنطینه، اضطراب و تنهایی تبدیل به عناصر روزمره زندگی شدند، ساخت فیلم بلند داستانی آن هم با تمرکز بر همان وضعیتِ ملتهب و در همان دوران پاندمی، نه فقط یک اقدام هنری، بلکه نوعی مسئولیت اجتماعی تلقی میشود. فیلم لوباجت «بهانه سکوت» ساخته رحمانی، که چهارشنبه هفته گذشته در گروه هنر و تجربه رونمایی شد از دل چنین ضرورت و شجاعتی بیرون آمده است و فیلم بی آن که داعیه مستندسازی داشته باشد، اکنون بدل به سندی از زیسته افراد یک جامعه در آن برهه شده است.