فرناز زوفا موفق می‌شود تصویر تنهایی و آسیب‌پذیری زنی بی‌پناه را که برای گذران زندگی مجبور به کار پرستاری از سالمندان شده و در این مسیر ناگزیر از محرم شدن با کسی است که حکم اعدام پدرش را صادر کرده است (با تحلیل درستی که از نقش پیدا کرده) به‌خوبی با تماشاگرش به اشتراک بگذارد.
فیلم با رنگ و لعاب و جذابیت بصری قصد دارد مخاطبان را به خود جلب نماید که در این زمینه تقریبا موفق بوده است. اما ریتم کند داستان، دوبله و صداگذاری ضعیف و نپرداختن به عمق در شخصیت‌ها و روایت داستانی با ساختار قصه در قصه مانع از آن می‌شود که فیلم بتواند در هدف خودش يعني تاثیرگذاری بر مخاطبان خودش موفق باشد.
مرتضی علیزاده؛ کارگردان فیلم سینمایی «بی بدن» در گفت‌وگو با صبا:
مرتضی علیزاده؛ کارگردان فیلم سینمایی «بی بدن» گفت: اینکه عده‌ای حرمت رسانه و قلم را نگه نمی‌دارند و با ناجوانمردی شروع به کوبیدن آن می‌کنند اصلا کار درستی نیست. خب تمام این تیترها، حواشی ساخته شده و هجمه‌هایی که ندیده به فیلم تحمیل شد، قطعا در پروسه تولید به عملکرد و روان عوامل لطمه وارد کرد. اما معتقدم که قصد این افراد قطعا فراتر از حضور در جشنواره فیلم فجر بود.
کاوه سجاد حسینی کارگردان «نبودنت» درباره سلیقه فیلمسازی‌اش گفت: در آثارم به معضلات کاراکترهای اصلی می‌پردازم و سعی دارم، مشکلاتی که این کاراکتر با آن دست و پنجه نرم می‌کند را روایت کنم. در واقع می‌توانم اینطور بگویم که بیشتر کاراکترها راغب هستند که رها شوند. البته در بیرون ماجرا اتفاق کم رنگتر و بیشتر درونی است، طوریکه با خود و درونیات کاراکترها سر و کار داریم.
طنز و جدیت فیلم هردو به یک اندازه است و فیلمساز گویی مدام اشاره دارد که شما در حال تماشای یک فیلم هستید و به خصوص با همین ارجاع به اختتامیه تخیلی که شکلی از فاصله‌گذاری است همین موضوع را موکد می‌کند.
Loading ...
