این کتاب غیرداستانی درباره زنی است که می‌کوشد از بیماری ناشناخته‌ای که دارد روح و جسمش را می‌خورد جان به‌در ببرد. این کتاب شعر نیست، اما الیزابت تووا بایلی تاریخ طبیعی حلزون را به شیوه‌ای شاعرانه بررسی کرده است.

یک روز دوستی هدیه‌ای سرنوشت‌ساز به او می‌دهد: گلدانی بنفشه با یک حلزون جنگلی قهوه‌ای کوچک، تنها حیوان خانگی که او در این شرایط توان نگهداری‌اش را دارد. کم‌کم معلوم می‌شود که میان شیوه زندگی حلزون و سبک جدید زندگی نویسنده در بیماری شباهت‌های غیرمنتظره‌ای وجود دارد؛ حلزون برخلاف ظاهر آسیب‌پذیرش موجودی مقاوم است که از پس چالش‌های چند صد میلیون ساله حیات در زمین برآمده است و درس‌های گرانبهایی می‌توان از آن آموخت، درس‌هایی که برای آموختن‌شان باید وقت نامحدود و تمرکزی ابرانسانی داشته باشید تا آهسته‌ترین حرکت‌ها را ببینید و آهسته‌ترین صداها را بشنوید، حتی صدای غذا خوردن یک حلزون وحشی را. اصلاً بهتر است یک بیماری مزمن ناشناخته داشته و بستری و زمین‌گیر باشید! 

آیا تاکنون صدای غذا خوردن یک حلزون وحشی را شنیده اید؟ اگر نشنیده‌اید، هر چه زودتر صفحه www.elisabethtovabailey.net را باز کنید و در بالای گوشه سمت چپ به صدای هویج خوردن یک حلزون Neohelat با ۲۶۴۲ دندان گوش دهید. درست در زیر آن می توانید به صدای هویج خوردن الیزابت تووا بایلی با ۳۲ دندان گوش دهید.

بایلی در گفتگویی درباره انگیزه اش از نوشتن کتاب می‌گوید: «بعضی مشاهداتم درباره حلزونم را نوشتم و یکی از دوستانم چنان از آن خوشش آمد که پیشنهاد کرد تبدیل به یک مقاله‌اش کتم. به نظر می‌رسید که خوانندگان مقاله از آن خیلی لذت می‌برند.

چند سال که گذشت با خودم فکر کردم شاید بتوان کتابی درباره‌اش نوشت، اما مطمئن نبودم که چیز بیشتری برای نوشتن وجود داشته باشد.

شروع به خواندن منابع علمی درباره شکم‌پایان کردم، عاشق‌شان شدم، و فهمیدم که چیزهای خیلی بیشتری برای گفتن هست. یکی از دلایل نوشتن این کتاب آن بود که احساس می‌کردم به حلزون یک تشکر زندگی‌نامه‌ای بدهکارم و دلیل دیگرش آنکه احساس کردم این داستان می‌تواند به کسان دیگری که دوران سختی را در زندگی‌شان می‌گذرانند کمک کند.»

همنشینی با حلزون از یک جا به بعد از حالت انفعالی خارج شد و شکل مشاهده دقیق علمی به خود گرفت که در توصیف های کتاب آشکار است.

بایلی می‌گوید: «نخستین بار که تماشای حلزون را آغاز کرده صرفا به این دلیل بود که آن‌جا حضور داشت و حرکت می کرد، اصلا انتظار نداشتم که کار جالبی انجام دهد. وقتی فهمیدم حلزون نیز همچون من عاداتی دارد، به او علاقه مند شدم.

او نیز همچون من بیدار می‌شد و به خواب می‌رفت. مثل من برای شامش چیزی خوش مزه می‌خواست. معلوم شد که مثل من ماجراجویی‌های جالبی در مقیاس کوچک دارد. اینکه با هم زندگی می‌کردیم و در زندگی‌مان الگوهای موازی داشتیم، نوعی حس خویشاوندی ایجاد کرد و کنجکاوی ام را برانگیخت.»

کتاب «صدای غذا خوردن یک حلزون وحشی» نوشته الیزابت تووا بایلی و با ترجمه کاوه فیض‌اللهی در نوبت چاپ اول در ۱۹۲ صفحه و با قیمت ۴۲ هزار تومان از سوی نشر نو در دسترس مخاطبان قرار گرفت.

انتهای پیام/