به گزارش خبرنگار سینمایی خبرگزاری صبا، پویا نبی منتقد سینما و فیلمساز فیلم کوتاه در یادداشتی به واکاوی فیلم سینمایی «مامان» نخستین ساخته آرش انیسی می‌پردازد و آن را جزو بهترین فیلم اولی‌های ادوار گذشته جشنواره ملی فیلم فجر می‌داند. این فیلم در حال حاضر در سی و نهمین جشنواره ملی فیلم فجر رقابت می کند گرچه بین هیاهوی فیلم های بیگ پروداکشن این رویداد نادیده انگاشته شده است.

در یادداشت نبی می‌خوانیم: «یک. اجازه بدهید بدون اتلاف وقت و روده درازی‌های مرسوم‌، تکلیف‌مان را با نخستین ساخته آرش انیسی روشن کنیم. «مامان» نه تنها بهترین فیلم اولی جشنواره امسال است بلکه قطعا جز بهترین فیلم اولی‌های ادوار گذشته جشنواره فیلم فجر است پس در همین ابتدا توصیه می‌کنم تا فرصت باقی‌ست دیدن این فیلم جذاب را که پیشنهادهای ویژه‌ای از حیث داستان‌گویی و شیوه تولید برای سینمای محافظه کار و اخته ایران دارد را از دست ندهید.

دو. «مامان» چه در ساحت فیلمنامه و چه در ساحت اجرا آس‌های خوبی در آستین دارد، یک فیلمنامه حساب شده که سریع داستانش را آغاز می‌کند، فضا می‌سازد، آدم می‌سازد و در نهایت داستان و شخصیت‌هایش را برای ما سمپات می‌کند. انیسی در نخستین فیلم سینمایی‌اش یک قهرمان تمام عیار امروزی می‌سازد با وجوه شخصیتی ویژه که تصویری متفاوت از کارکتر مادر تا به امروز در سینمایی ایران دیدیم، زنی دلسوز خانواده که در جاهایی حتی رفتار دیکتاتورگونه دارد و همین شخصیت‌پردازی متناقض و ویژه است که از کارکتر مادر شخصیتی ویژه در سینمای ایران می‌سازد.

سه. انیسی بر خلاف برخی از هم‌نسلانش در همین دوره جشنواره فجر با بیانی دقیق و موشکافانه از زن و جایگاه آن در کلان شهری مثل تهران می‌گوید. مامان بر خلاف فیلم سطح پایین «خط فرضی» به دام فمنیست شعاری نمی‌افتد و در پایان برای ما زنی باورپذیر و مادری به تمام معنا ایرانی می‌سازد.

چهار. اجرای بازیگران در «مامان» بی‌نقص است، همگی به درستی انتخاب شدند و شاید گم‌نامی و یا ستاره نبودن آن‌ها سبب شده تک تک مناسبات این فیلمنامه را درک کنیم و رویا افشار چه باشکوه در این فیلم ظاهر می‌شود تا بار دیگر بر همه اهالی مطبوعات و سینمای ایران ثابت شود بازیگری توانا و برجسته در همه این سال‌ها در سینما و تئاتر ایران حضور داشته که از نعمت وجودش آن‌چنان با خبر نبودیم و چه حیف که قدر او را ندانستیم، بازیگری که با توانایی‌های منحصر به فردش یک تنه فیلم را چند پله ارتقا داده است. رویا افشار چند سکانس طلایی در این فیلم دارد که فراموش‌ ناشدنی است. از جمله آن سکانس نهار دسته جمعی کنار پسرانش و یا سکانس خواستگاری در شهر اصفهان که یک تنه مقابل خانواده عروس می‌ایستد با آن نگاه‌های درست و خیره‌کننده که فقط از یک استاد بر می‌آید.

پنج. در مورد مامان می‌توان ساعت‌ها گفت و نوشت که آن را به زمان اکران حواله می‌دهم اما همین قدر بس که برای من نخستین ساخته آرش انیسی یک فیلم کوچک و تقریبا کامل است تنها چیزی که در فیلمنامه آن برایم جای سوال بود و ای کاش این معضل را حل می‌کرد بحث روایت موازی فیلمنامه پسر کوچک و داستان‌های آن خانه است که مطلقا برای این فیلم نیست و همین انتخاب ساده ضربه مهلکی به شیوه روایت این فیلمنامه زده است.»

انتهای پیام/