به گزارش خبرنگار سینمایی خبرگزاری صبا، سیدامیر احمدی فیلمنامه‌نویس و کارگردان در یادداشتی به بررسی فیلم مستند «سبالو» به کارگردانی محسن نساوند که هم‌اکنون در سینماهای هنروتجربه درحال اکران است، می‌پردازد.

متن این یادداشت به شرح زیر است:

«در مستند «سبالو» هویت و واکاوی آن دغدغه اصلی محسن نساوند کارگردان و طراح فیلم مستند «سبالو» است. او در لایه‌های زیرین اثرش یک جامانده از اقلیمی را آنچنان ژرف به تصویر کشیده است که مخاطب را با ریتم مونتاژیِ حیرت انگیزش میخکوب می‌کند و بعد به فکر وادار می‌کند.

«سبالو» قصه پرغصه‌ای را روایت می‌کند در دلِ شیرینِ مرد قصه‌اش. او سعی کرده پرتره‌ای بسازد از مهاجرین آفریقایی که در بوشهر ماندگار شدند و از دریچه نگاه محمود بردک نیا (یکی از نوادگان آن‌ها) به آن مردم بنگرد.

فیلم درباره محمود بردک نیا نوازنده موسیقی‌ست. او عاشق کارش است. اجداد او کارگران آفریقایی بودند که از طریق کار روی کشتی به ایران رسیدند و در ایران ماندگار شدند. محمود بردک نیا هم در ستایش فرهنگ آبا و اجداد خود راهِ رفته آن‌ها را گسترش و به ایران و حتی جهانیان معرفی می‌کند. او سعی در نمایش بهترین شکل از فرهنگ خود را دارد. او دغدغه و مساله دارد، او می‌خواهد خویشتنِ خویش را به عنوان یک جهان وطن معرفی کند که محصول خرده فرهنگی از آفریقایی تباران است. او در ستایش موسیقی خود فقط به دنبال جذب حداکثری مخاطب است و آشنایی مردم با آن را وظیفه خود می‌داند.

«سبالو» قصه مردی‌ست تنها که یکه تازِ عرصه هنرش است (که الان دیگر بسیارند) و آن را اخص در جنوب رواج می‌دهد. او طرفداران بسیاری دارد و بسیاری او را و کارش را تحسین می‌کنند. در جایی از فیلم داریوش غریب زاده (فیلمساز و پژوهشگر) تاکید می‌کند که مراسم محرم را فقط این‌ها به بهترین شکل ممکن با آلاتِ سنج و دمام اجرا می‌کنند.

سبالوها سرگذشت یک تاریخ‌اند یک تاریخِ به ظاهر بیگانه که در دل ایران و با مردم کوچه و بازار، دیگر عجین شده است. آنان جزئی از ایرانند، آن‌ها دیگر برای خویش صاحب و نماینده‌اند. نایبِ یک فرهنگ غنی که با فرهنگِ ایران گره خورده‌اند. محمود همچون جزیره‌ای در ایران است که همچنان شوق سفر به آفریقا را دارد. او در جایی از فیلم می‌گوید من به خیلی از کشورهای اروپاییِ متجدد سفر کرده‌ام ولی هیج جا برایم سفر به آفریقا نشد و دوباره آرزو دارم به آفریقا سفر کنم.

این فیلم پیشینه و پسینه‌ای دارد که دل فیلم و بدون ارجاعات بی ربط خارج از متن جای گرفته است. من در این برهه کسادی آثار هنری و رویکرد پدیدارشناسی این اثر پیشنهاد می‌کنم حتما پای این فیلم بنیشینید و به جهان حیرت‌انگیز محسن نساوند ورود کنید.»

انتهای پیام/