به گزارش خبرنگار سینمایی خبرگزاری صبا، یک هفته از بازگشایی سینماهای سراسر کشور به دستور ستاد ملی کرونا در شهرهایی با رنگبندی قرمز کرونایی می‌گذرد اما همچنان سینماها عاری از استقبال مردم و بدون وجود تماشاگر روزهای‌شان را سپری می‌کنند.

ممکن است ساعت‌ها بگذرد اما تنها چند تماشاگر محدود برای دیدن فیلم روی پرده عریض و نقره‌ای سینما، پای در سالن‌های بزرگ و کوچک خالی بگذارند. مثل این می‌ماند که سالنی را به صورت خصوصی برای خود اجاره کرده باشند.

اگر سینما بدون وجود تماشاگر باز باشد، سینمادار هزینه‌های زیادی را متحمل می‌شود؛ هزینه‌هایی از قبیل پرداخت پول برق، حضور نیروها و پرسنل، نگهداری و مراقبت از ساختمان و سالن خالی، نگهداری از سیستم‌های دیجیتال و…

نکته قابل توجه این است که در هفته اخیر با تعطیلات عید فطر همراه بودیم و به دلیل محدودیت‌های موجود، جاده‌ها برای جلوگیری از خروج مردم از شهرها، بسته شده بودند. این مساله بدان معناست که ترجیح مردم بر در خانه ماندن بیشتر از دیدن فیلم در سالن‌های سینما بوده است. سالن‌هایی که هرسال در این موقعیت زمانی با انبوهی از مخاطبان عام و خاص روبرو می‌شدند.

نبود استقبال و شور و شوق دیدن فیلم روی پرده سینماها در مردم به چه علت است؟ یکی از دلایل آن را می‌توان تعطیلی‌های پیاپی سینما دانست، مردم در یک سال اخیر هنگام عبور از کنار سالن‌های سینما در نقاط مختلف کشور، با در بسته آن‌ها روبرو می‌شدند و این شائبه در ذهن آن‌ها ایجاد می‌شده است که سالن‌ها برای حضور مردم در دوران کرونایی آماده یا مناسب نیستند و تا پایان کرونا با بازگشایی آن‌ها روبرو نخواهند بود.

این مساله را می‌توان از روی دیگر بررسی کرد؛ هنگام بازگشایی سینماها در دوران کرونا، هیچ اهرم تبلیغاتی و اطلاع‌رسانی برای مردم موجود نیست. در خیابان‌ها و روی بنرهای شهرداری اثری از خبرِ بازگشایی سینما وجود ندارد، تلویزیون نیز دست یاری نمی‌فشارد؛ ما هیچ تبلیغ کارسازی برای اطلاع‌رسانی مردم از بازگشایی سینماها در صفحه آن مشاهده نمی‌کنیم. همین مسائل باعث می‌شود مردم از بازگشایی سینما بی‌اطلاع باشند.

از دیگر دلایل نبود استقبال مردمی می‌توان به فیلم‌هایی با محتوای نامناسب روی پرده اشاره کرد، بسیاری از سینماداران در روزهای عید نوروز از نامناسب بودن محتوای فیلم‌های روی پرده گله کرده و علت استقبال نکردن مردم را همین نکته دانستند اما شورای صنفی نمایش بعد از بازگشایی سینماها باز هم تصمیم به اکران همان فیلم‌ها گرفت. فیلمی تازه نشد و استقبالی هم صورت نگرفت.

راه‌های دیگری همچون تخفیف در بهای بلیت، اکران مردمی فیلم‌ها با حضور بازیگران و… برای سر شوق آوردن مردم، وجود دارد اما هیچ‌کدام نه از سوی صاحبان فیلم و نه از سوی سینماداران عملی نمی‌شوند.

در یک سال و نیم اخیر که کرونا وارد کشور شده، هویت سینما رفتن در میان مردم از بین رفته است و این مساله بر سینمادار، صاحبان فیلم و حتی خود مردم لطمه‌های جبران ناپذیری وارد می‌کند چراکه علاوه بر بعد اقتصادی موجود، سینما جزو مراکز فرهنگی به شمار می‌رود که برای مردم جامعه لازم است.

حال سوال اینجاست؛ آیا باز شدن سینما بدون وجود مخاطب، به نفع سینمادار است یا به ضرر او؟ شورای صنفی نمایش چه تصمیمی برای اکران فیلم‌ها دارد؟ آیا قرار نیست فیلم‌هایی با محتوای هم‌راستا در این دوران روی پرده برود؟ اهالی سینما چه زمانی به فکر ایجاد تبلیغات مناسب برای اطلاع‌رسانی به مردم خواهند افتاد؟ آیا تلویزیون و شهرداری همکاری می‌کنند؟

فروغ گشتیل

انتهای پیام/