به گزارش صبا، ۲ نمایشنامه‌ «تهران-پرندک» و «آنکه گفت آری؛ آنکه گفت نه» نوشته مهرداد رایانی مخصوص به تازگی به همت نشر نیستان منتشر و وارد بازار نشر شده است. این نمایشنامه‌نویس در گفتگو با خبرنگار ادبیات این خبرگزاری صبا گفت: این ۲ نمایشنامه‌ را در سال‌های گذشته نوشته و در سال ۱۳۸۵ در مجموعه تئاترشهر روی صحنه رفته بودند. نمایش «تهران-پرندک» را سپیده نظری‌پور کارگردانی کرد و بازیگران آن حمیدرضا آذرنگ، هدایت عامل هاشمی، علی سرابی و سپیده نظری‌پور بودند و نمایش «آنکه گفت آری؛ آنکه گفت نه» نیز به کارکردانی خودم اجرا شد که سپیده نظری‌پور و فرزین زابل در آن بازی کردند.

او درباره ایده مرکزی نمایشنامه «تهران-پرندک» توضیح داد: در آن سال‌ها من به خارج از ایران رفته بودم و یک ایرانی پناهنده را در انگلیس دیدم که با اطرافیان خود مشغول بحث بود. چند جلسه‌ای با او صحبت کردم تا با ذهنیاتش آشنا شوم و او را کشف کنم. این باعث شد به یک‌سری نکات از آن آدم آگاهی پیدا کنم که به نمایشنامه «تهران- پرندک» تبدیل شود.

رایانی مخصوص ادامه داد: البته هیچ‌ نشانه‌ای از آدمی که من دیدم در این نمایشنامه وجود ندارد. نام آدمی که من او را دیدم و صحبت کردم مرتضی بود اما در این‌ نمایشنامه مرتضی وجود ندارد و نمایشنامه درباره یک مرد افغانستانی است که از انگلیس به ایران آمده و پیشگویی می‌کند و خانواده او در افغانستان زندگی می‌کنند. ایدئولوژی مرتضی در نمایشنامه دیده می‌شود اما خود شخصیت حضور ندارد.

این کارگردان تئاتر همچنین درباره ایده شکل‌گیری کتاب «آنکه گفت آری؛ آنکه گفت نه» تشریح کرد: در دوره ای، چهار زوج در کنار من‌ بودند که به دلایل مختلف در سال‌های ۸۳ تا ۸۵ به اختلافات متعددی برخوردند. درنتیجه من نمایشنامه را با این مضمون نوشتم که میراثی به زوج‌های مختلف می‌رسد و یک زوج با این میراث زندگی شاد و خوشی را شکل می‌دهند اما زندگی زوج دیگر با مرگ و خون و دعوا به پایان می‌رسد.

او افزود: در حقیقت این‌ نمایشنامه ۲ زوج را در ۲ مقطع زمانی زمانی قاجار و معاصر مورد توجه قرار می‌دهد. این میراث در نمایشنامه بذر است که به آن‌ها می‌رسد. هر ۲ خانواده بذر را کاشته و پرورش می‌دهند اما سرانجامِ آن‌ها متفاوت است.

این نویسنده درباره ساختار نمایشنامه‌ها بیان کرد: هر ۲ نمایشنامه به لحاظ فنی و ساختاری ۲ ماجرا را جلو می‌برند. نمایشنامه اول ۸ و نمایشنامه دوم ۱۰ صحنه دارد که یکی درمیان داستان همدیگر را تکمیل می‌کنند.

او در بخش دیگری از صحبت‌هایش درباره دلیل کم‌رنگ بودن نمایشنامه‌های تالیفی در بازار کتاب ایران گفت: مهم‌ترین دلیل کم‌رنگ بودن نمایشنامه‌های تالیفی در بازار کتاب ایران، فرآیند ممیزی است. من نمایشنامه‌ای که چاپ نشود، نداشتم اما برخی آثار من‌ هم درگیر ممیزی شده‌اند. وقتی یک ایرانی درباره مسایل می‌نویسد از شرایط و مقتضیات داخلی و اکنون صحبت می‌کند و بیشتر با ممیزی درگیر می‌شود.

رایانی مخصوص در پایان درباره دیگر کارهایش خاطرنشان کرد: یک نمایسنامه قبلا نوشته بودم که باید بازنویسی شود و در حال حاضر مشغول ترجمه یک کتاب تئوریک هستم.

ندا زنگینه

انتهای پیام/