علی تک‌روستا کارگردان مستند «برادرم نادعلی» که پیگیری خانواده مفقود الاثری را روایت می‌کند که برحسب اتفاق سنگ مزاری به نام شهیدشان نادعلی دهقانکار در بهشت زهرا پیدا می‌کنند در گفتگو با خبرنگار سینمایی صبا درباره علت پرداختن به این سوژه بیان کرد: من در اطرافیان خود خانواده شهدای گمنامی را می‌دیدم که چشم‌‌انتظار یافتن فرزندان‌شان بودند و خیلی‌های‌شان در همین چشم‌انتظاری از دنیا می‌رفتند. همین مساله برای من دغدغه‌ای شد که به ساخت چنین مستندی فکر کنم.

او ادامه داد: وقتی فهمیدم صفرعلی دهقانکار برادر نادعلی پیگیر این مساله است تا از طریق نبش قبر و آزمایش دی ان ای به برادرش برسد، تصمیم گرفتم راوی این قصه شوم و پیگیری این برادر را به تصویر بکشم.

او درباره هدف خود از ساخت این مستند تصریح کرد: من در این فیلم تنها به دنبال این مساله نبودم که نادعلی را خانواده‌اش برسانم بلکه به نظر من این داستان، تک قصه‌ای از هزاران قصه‌ چشم‌انتظاری خانواده شهدای گمنام است که متاسفانه هیچ رسیدگی‌ای از سوی مسئولان برای آن‌ها انجام نمی‌شود؛ درصورتی که از سال ۱۳۸۲ به بعد آزمایش دی ان ای وارد کشور شده است و حدود ۱۰ الی ۱۵ هزار شهید گمنامی را داریم که قبل از سال ۱۳۸۲ دفن شده‌اند و فاقد شناسنامه دی ان ای هستند ولی برای تعیین تکلیف این پیکرها و افراد کاری نمی شود.

تک‌روستا تاکید کرد: قصه «برادرم نادعلی» و دفن این شهید نیز به بعد از سال ۱۳۸۲ برمی‌گردد زمای که می شد با آزمایش دی ان ای افراد را شناسایی کرده و به خانواده‌های‌شان رساند. این خانواده‌ها حتی حاضرند همه دارایی‌های خود را فدا کنند تا با انجام آزمایش دی ان ای پیکر فرزندان‌شان را دوباره به دست آورند ولی از مسئولان کسی نیست که به خواسته آنها رسیدگی کند.

کاگردان «بچه شمرون» درباره ادامه پیگیری مشکلات خانواده دهقانکار عنوان کرد: به نظر من از طریق مستند نمی‌شود این مسائل را پیگیری کرد اما از طریق رسانه‌ها امکان‌پذیر است. البته باید گفت صدای مستند «برادرم نادعلی» به اندازه کافی رسا بود و در رسانه‌ها بازتاب داشت ولی ما همچنان به امید روزی هستیم که همه خانواده شهدای گمنام از طریق آزمایش دی ان ای به فرزندان‌شان برسند.

این مستندساز در پاسخ به این پرسش که چرا پیش از به نتیجه رسیدن پرونده خانواده دهقانکار نسبت به نمایش مستند اقدام کرده‌ است، خاطرنشان کرد: وقتی پیگیری‌های مسئولان برای نبش قبر و آزمایش دی ان ای اتفاق افتاد که مستند به نمایش درآمد. زمانی را به خاطر دارم که من برای بُردن دوربین در یک اداره یا ارگان مشکلات زیادی را سپری می‌کردم اما بعد از اکران فیلم، همان‌ها برای پیگیری مشکلات خانواده دهقانکار تماس می‌گیرند که جلسه برگزار کنیم و بیشتر از این سروصدایی ایجاد نشود. می‌شود گفت پیگیری ‌آن‌ها هم بازتاب دیده شدن مستند بوده است.

تک‌روستا درباره تصمیم برای ساخت ادامه مستند «برادرم نادعلی» اظهار کرد: برای ادامه ساخت این مستند برنامه‌ای ندارم ولی به نظرم این امکان وجود دارد که به صورت یک گزارش و خبر از آن یاد کنم. به نظر من رسالت یک مستند این است که گره‌ای از مشکلات جامعه را باز کند، من هم امیدوارم که این مستند بتواند بعد از سال‌ها گوشه‌ای از چشم‌انتظاری‌های خانواده شهدای گمنام را برطرف کند.

کارگردان مستند «برادرم نادعلی» تصریح کرد: همه فکر می‌کنند که خانواده شهدا زندگی خوبی را سپری می‌کنند اما در این فیلم شاهد هستیم که حتی برای دریافت یک نامه هم با آن‌ها همکاری نمی‌کنند.

او در بخش دیگری از صحبت‌هایش درباره کارهای اخیر خود تاکید کرد: مستند «زمان» را در مرحله تدوین دارم که در اندیکا محروم‌ترین شهرستان خوزستان و جزو ۱۰ شهرستان محروم کشور، فیلمبرداری شده است.

تک‌روستا در پایان درباره داستان مستند «زمان» بیان کرد: در این مستند قصه جانبازی را به تصویر می‌کشم که ۷۵ ترکش در بدن دارد و ۲ سال اسیری در جنگ را تجربه کرده است، متاسفانه او نیز با مشکلات بنیاد شهید دست و پنجه نرم می‌کند و با وجود وضعیت خود، مجبور است در میدانی در اهواز کارگری کند.

فروغ گشتیل

انتهای پیام/