در توضیح ناشر از این کتاب آمده است: «ناتانیل وست با نام اصلی ناتان واینستاین در ۱۹۰۳ زاده شد و در ۱۹۴۰ در یک حادثه رانندگی درگذشت.

او چهار رمان کوتاه دارد و روز ملخ (۱۹۳۹) مهم‌ترین آن‌ها به شمار می‌رود و به باور بسیاری از منتقدان بهترین رمان نوشته‌شده با درون‌مایه هالیوود است، حاصل پنج سال مشاهده دقیق رمان‌نویس است درباره هالیوود دهه اول سینمای ناطق. وست در سال ۱۹۳۳ به هالیوود رفت و باقی عمرش را یکسره در آنجا گذراند.

خانه او در هالیوود، درست مانند خانه شخصیت اصلی روز ملخ، آپارتمانی بود محقر در جهان افسانه‌ها، هالیوود: «کارخانه رویاسازی» یک ملت، با محصولاتی که میلیون‌ها نفر را در خلسه تخدیرگونه امیدهای واهی، آرزوهای بزرگ دور، آرزوی تبدیل شدن به ستاره‌ای در عالم رویا، غرق می‌کرد، گم می‌کرد.

روز ملخ کیفیتی فیلم‌گونه دارد. اصلا انگار فیلمی‌ست که به جای تصویر متحرک بر پرده جادویی، با کلماتی که به نظر می‌رسد روی سطرها می‌جوشند و می‌لولند و می‌رقصند نقش شده است. صحنه هالیوود است و دلقک‌های گروتسک و کابوهای درمانده سودایی دستمایه اصلی بیشتر صحنه‌های رمان‌اند. هالیوود و صنعت فیلمسازی امریکا در این دوره به‌شدت فربه شده بود. فیلم‌ها مفری آسان‌یاب و محبوب برای گریز از واقعیت بودند. الباقی کشور یکسره تحلیل رفته بود.

وست زندگی توام با کار شاق (به عبارت بهتر: خرحمالی) دوران را همسو با جذابیت خوش‌رنگ و لعاب افسردگی از نوع هالیوودی‌اش پیش چشم می‌گیرد. هالیوودی که او به تصویر می‌کشد جایی‌ست که در آن رویاها می‌پژمرند و می‌میرند. شاید به نظر رسد که چنین نظرگاهی مایه تسلی خاطر نیست، اما نوعی تسلی خاطر، نوعی راحتی خیال، در این جلوه‌گری خودنمایانه حس می‌شود.

ریاضت اقتصادی را به‌عینه در کتاب لمس می‌کنیم، اما نوعی انزواخواهی سیاسی، نوعی نفی کامل‌عیار و بی‌حرف و گفت مصائب زندگی، نوعی کَفّ نفسِ بوهمیایی، خواننده را به دنبال خود می‌کشد.

مشخصه اصلی روز ملخ، زبان نوآورانه و تپنده آن است. شخصیت‌ها چنان درخشان و اغلب معناباخته در تور زبان و لحن گرفتار می‌شوند که گاه حرکات و سکناتشان به لال‌بازی می‌ماند. دقیقا در همین لحظه‌ها و سطرها، که شخصیت‌ها از جلوه کردن در سخنی که به زبان می‌آورند بازمی‌مانند و لنگ می‌زنند و وامی‌روند، زبان و لحن عاری از داوری‌های تند و تیز و اطوار ادیبانه کل صحنه را زیر نور درخشان خود می‌گیرد و زوایای نیمه‌روشن ذهن شخصیت‌ها و رازهایشان را نمایان می‌کند…»