طلیعه عابدزاده عکاس و مترجمی که کتاب «عکاسی مستند» نوشته استوارت فرانکلین به زودی با ترجمه او در نشر کتاب پرگار منتشر می‌شود، در گفتگو با خبرنگار کتاب خبرگزاری صبا گفت: حدود سه سال پیش به طور ناخواسته به دلیل اینکه یکی از دوستانم کار عکاسی خبری و مستند انجام می‌داد، وارد دنیای عکاسی شدم. متاسفانه در آن زمان و ابتدای کار من برای عکاسی مستند در ایران منابع تئوری کافی وجود نداشت و این مساله مشکل بسیاری از دانشجویان و کسانی کار عکاسی مستند می‌کنند نیز هست و همین امر باعث شد به فکر تامین این نیاز تئریک باشم.

او افزود: دوره‌ای را در کالج ارتباطات لندن که زیرمجموعه دانشگاه هنر لندن است، گذراندم و در ژانر عکاسی مستند و عکاسی خیابانی کلاس‌هایی شرکت کردم و عکاسی تئوری و عملی را در آن کلاس‌ها آموزش دیدم. استاد ما عکاس روزنامه گارین بود و فوق‌العاده خوب توانست سواد خود را در زمینه عکاسی به ما منتقل کند طوری که بعد از آن دوره من شخصا ۲ مجموعه عکس کار کردم گرچه هنوز در هیچ نمایشگاهی ارایه نشده است.

این مترجم درباره علت روی آوردن به ترجمه کتاب‌های مربوط به عکاسی تشریح کرد: از آنجایی که تاحدودی سواد کار عکاسی را پیدا کرده بودم زمانی که به کتابفروشی لندن می‌رفتم، متوجه شدم که کتاب‌های استادان عکاسی در زمینه مستند و خیابانی بسیار زیاد یافت می‌شود و علاقه‌مند شدم که آن‌ها را به زبان فارسی ترجمه کنم.

وی ادامه داد: اولین کتاب ترجمه من کتاب «عکاسی خیابانی در باب تصاویر شاعرانه» از الکس وب بود و دومین کتاب من همین کتاب «انگیزه مستندنگاری» است که با مشورت نشر پرگار اسم «عکاسی مستند» را برای کتاب انتخاب کردیم. درواقع نیاز خود من و کمبود منابع عکاسی در ایران موجب شد تا به کتاب‌های انگلیسی روی بیاروم و شروع کردم به ترجمه آن‌ها تا هم‌ آگاهی خودم در این زمینه افزایش پیدا کند و هم دانشجویایی که در این حیطه فعالیت می‌کنند، بتوانند از این اطلاعات استفاده کنند.

عابدزاده درباره محتوای کتاب «عکاسی مستند» توضیح داد: این کتاب به صورت پایه‌ای توضیح می‌دهد که خاستگاه مستندنگاری در زندگی بشر کجاست و بشر از چه زمانی مستندنگاری را آغاز کرد و چه چیزی باعث شد که به این کار احساس نیاز کند. وقتی احساس نیاز به چیزی به وجود داشته باشد قطعا آدم‌ها را به سمت خلاقیت می برد. به نظر من مهم ترین مساله در عکاسی ارتباطی‌ست که عکاس با سوژه یا موضوع خود برقرار می‌کند‌. همین طور اینکه وقتی تصویری را ثبت می‌کند، بتواند حس عکس را به مخاطبان القا کند و این احساس نه تنها برای امروز، بلکه برای سال‌های بعد هم تاثیرگذار باشد. مانند عباس عطار و عکس‌هایی که در دوران انقلاب گرفت که در حال حاضر هم به عنوان یک اثر هنری شناخته شده‌اند و هم‌ بیانگر بسیاری مسایل تاریخی در زمان خود هستند. درواقع یک عکس در زمینه مستند می‌تواند یک پیام‌دهنده باشد و این پیام می‌تواند در ذهن افراد رخنه کند و ممکن است حتی تصور یک فرد را از جامعه‌ای که در آن زندگی می‌کند، تغییر دهد. این مساله به قدرت عکاس و عکس بازمی‌گردد.

این عکاس درباره مساله زیبایی‌شناختی در حوزه عکاسی مستند عنوان کرد: عکاسی مستند نمی تواند خیلی روی مساله زیبایی شناختی معطوف باشد. همان طور که از نامش پیداست، عماسی مستند به اتفاقات رخ داده استناد می کند و به نوعی آن‌ها را ثبت و برای آیندگان روایت می‌کند. اگر دقت کرده باشید بیشتر عکاسان خبری، عکاسی مستند هم انجام می‌دهند زیرا مرز باریکی بین این دو حوزه وجود دارد و برای مجموعه‌سازی المان هایی هست که در کتاب هایی مانند این کتاب بازگو شده و نویسنده به مخاطب القا می‌کند.

عابدزاره در پایان از ترجمه یک کتاب فلسفی درباره عکاسی خبر داد و گفت: کتاب سوم من که ترجمه شده و آماده است نگاهی فلسفی به عکاسی دارد که در واقع ۵_۶ فرد صاحب سبک در عکاسی نظریات فلسفی خود را در باب عکاسی مستند بیان کرده‌اند. درواقع این کتاب ادامه نظریات سوزان سانتاگ است که در سال ۲۰۱۹ منتشر شد و افراد نظریات تکمیلی خود را در این راستا مطرح می‌کنند.

ندا زنگینه

انتهای پیام/