به گزارش خبرنگار سینمای صبا، دنیا خمامی فعال رسانه‌ای طی یادداشتی به تحلیل فیلم سینمایی «علف‌زار» ساخته کاظم دانشی که در چهلمین جشنواره فیلم فجر حضور دارد، پرداخت.

متن این یادداشت به شرح زیر است:

«فیلم «علف‌زار» داستان بسیار ملتهبی دارد ملتهب و تکان دهنده؛ قلم کاظم دانشی با مشاور علی زرنگار همراه شده است کسی که حالا دیگر باید او را متخصص نوشتن لحظه‌های تلخ دانست (پیش از این در «بدون تاریخ بدون امضا» و «مغزاستخوان» هم این شمه را از او حس کرده بودیم) حضورش در درخشش علف‌زار بسیار نقطه مهمی محسوب می‌شود. هرچند که فیلم می‌توانست عنوان بسیار جذاب‌تر و گیراتری داشته باشد اما در مفهوم نمایش علف‌زاری است که گیاه به درد بخوری ندارد موقعیتی که آدم‌های آن همه درگیر فساد هستند و دو قهرمان یکی در سیستم فاسد و دیگری در خانواده فاسد سعی می‌کنند خود را به زحمت بیرون بکشند؛ از دل این روابط سمی بیرون آمدن کار سختی است چراکه تمام آدم‌های داستان که ریگی به کفش دارند. فیلم بر اساس داستان واقعی است و اتفاقا همین موضوع بیشتر فیلم را نفس‌گیر می‌کند چرا که مدام خودتان را جای شخصیت‌های فیلم می‌گذارید و تمام آن اتفاقات واقعی را می‌خواهید با خود مرور کنید.

تولید این فیلم به دلیل داستان طعنه زننده‌اش، تیم بازیگری متنوع و قدرتمندش، چینش عوامل و لوکیشن‌های خاصش حتما کار سختی بوده که به این واسطه حالا باید بهرام رادان را در جرگه تهیه کننده‌ها نامی دانست که مسیر پرانتظاری را پیش رو خواهد داشت.

سارا بهرامی در درآوردن لحظه‌های دراماتیک معمولا نشان داده تبحر دارد اما علف‌زار قدرت دیگری از بازی این بازیگر است همانقدر که باقی تیم بازیگری اصلی پس از پژمان جمشیدی خاصه مائده طهماسبی و مهدی زمین‌پرداز حضور غافلگیرکننده‌ای روبروی دوربین هادی بهروز داشتند.  دوربین جستجوگر بهروز که ما او را بیشتر با فیلمبرداری کارهای محمدحسین مهدویان می‌شناسیم در علف‌زار باز هم با نماهای کلوزآپ بیشتر بیننده را درگیر احساسات می‌کند. نماهای دونفره با جای گیری درست دوربین که حتما از خلاقیت کاظم دانشی جوان و چیدن میزانسن‌هایش هم تاثیر می‌گیرد از نقاط قوت فیلم است. تدوین فیلم هم هرچند که در برخی از لحظات می‌توانست با کوبندگی و کات‌های بیشتری همراه شود تا عمق اثرگذاری را بیشتر کند اما در کلیت با ضرباهنگ خوبی پیش می‌رود.

«علف‌زار» تقابل قهرمان و ضدقهرمان است و با تمام وجود همه ما همراه با شخصیت اصلی دوست داشتیم روبروی قدرت بایستیم و حق آدم مظلوم داستان را بگیریم؛ آه بلندی که انگار به مقصد نمی‌رسد و دامنی نمی‌گیرد، همین آزاری ست که قلب مخاطب را تا پایان فشرده نگه می‌دارد. در آخر باید گفت یقین بدانید اثر کاظم دانشی در بخش‌های مختلف در صورت انصاف به چشم هیات داوران خواهد آمد.»

انتهای پیام/