به گزارش خبرنگار سینمایی صبا، بیش از ۲۵ سال از شبی که اولین اکران فیلم لیلا (داریوش مهرجویی) در سالن رسانه‌های گروهی (سینما فلسطین) برگزار شد، می‌گذرد. شبی که حلقه‌های فیلم با فاصله آماده می‌شد و به سینما می‌رسید و نمایش آن شب یکی از بهترین فیلم‌های جشنواره پانزدهم برای اهالی رسانه و منتقدان چند بار با توقف روبه رو شد… قطعا هیٲت‌انتخاب جشنواره، نسخه کاملی از فیلم داریوش مهرجویی را ندیده بودند چرا که در آن سال، چند فیلم از جمله لیلا و سلطان (مسعود کیمیایی) در ماه منتهی به جشنواره در حال فیلمبرداری و آماده شدن نسخه نهایی بودند اما جشنواره، این فرصت را به اسم‌های مطرح جشنواره داد.
در دهه اخیر، بارها روی حرکت جشنواره بر اساس گاه‌شمار تٲکید شده است و بدین ترتیب فیلم‌هایی که از شانس حضور در جشنواره برخوردار بوده‌اند، از این گردونه حذف شده‌اند. اما آیا در شرایط طبیعی، اصولا برای سینمایی که عمده فیلم‌هایش به دلیل مسائل مربوط به تٲمین اعتبار، نیمه دوم سال کلید می‌خورند، و برای جشنواره‌ای که برخلاف بسیار از فستیوال‌های دنیا، جشنواره اکران اول آثار به شمار می‌رود، بازبینی توسط یک هیٲت انتخاب، و مقید بودن به گاه‌شمار، منطقی است؟

استفاده از شیوه انتخاب بدون هیٲت‌انتخاب

چند دوره از جشنواره فیلم فجر، بدون معرفی هیٲت‌انتخاب برپا شده است و در چند دوره، اساسا (به سیاق فستیوال‌های معتبر) چیزی به نام هیٲت‌انتخاب وجود نداشته است.

در سال ۹۹ و برای برگزاری سی و نهمین جشنواره فیلم فجر، شرایط ایجاب می‌کرد انتخابی صورت نگیرد. همه آثار رسیده به جشنواره، بدون انتخاب، توسط هیٲت داوران ارزیابی شد و همه فیلم‌هایی که حداقل در یک رشته نامزد شده بودند، آثار بخش رقابتی (سودای سیمرغ) را شکل دادند.

جشنواره ۱۴۰۱ نیز می‌تواند به دلیل اتفاقات و شرایط پیش‌آمده در ماه‌های اخیر، یک دوره خاص از نظر شکل برگزاری باشد. شاید استفاده از شیوه برپایی جشنواره سی و نهم، امسال منطقی باشد. شاید هم بتوان به سیاق همان دوره پانزدهم، حتی منتظر رسیدن آثار نام‌های مهم این دوره بود.
اگر اجازه بدهیم تا نگرشی منطقی و سازنده بر مناسبات اجرایی متن و پیرامون مهم ترین رویداد سینمایی سال حاکم شود، می‌توانیم علاوه بر انتظار برای رسیدن فیلم‌هایی که برای حضور در جشنواره شرایط ساده‌تری دارند و تعدادشان کم هم نیست، تا آخرین لحظه‌ها، در انتظار رسیدن و داوری شدن آثار فیلمسازان مهمی چون محمدعلی باشه‌آهنگر [سینما متروپل] و مسعود جعفری‌جوزانی [بهشت تبهکاران] و چندین و چند اثر از فیلمسازان مهم دیگر باشیم.
در شرایطی که فیلمبرداری آثار سینمایی در ماه‌های اخیر تحت تٲثیر تلاطمات قرار داشت و قطعا نمی‌شد انتظارات بالایی از گروه‌های فیلمسازی داشت، تغییر قاعده جشنواره چهل و یکم در برپایی بخش رقابتی سینمای ایران می‌تواند بهترین کمک به برپایی این رویداد سینمایی باشد، چرا که فراخوان این دوره، بسیار دورتر از فضای این ماه ها منتشر شده بود و دبیر جشنواره می‌تواند با به روز رسانی قواعد اجرایی این دوره، فرصت حضور آثار فیلمسازان مهم را به وجود آورد.