اشکان رهگذر نویسنده و کارگردان انیمیشن «آخرین داستان» که علاوه بر جایزه‌های معتبر جهانی به تازگی در رقبات بهترین فیلم اسکار ۲۰۲۰ هم پذیرفته شده است درباره حضور در این رقابت جهانی معتبر به خبرنگار سینمایی خبرگزاری صبا گفت: بارها در این سال‌ها خسته شدم ولی خوشبختانه تنها نبودم و همراه من دو برادرم و یک تیم خیلی خوب بودند که هر موقع یکی از ما خسته می‌شد بقیه او را پوشش می‌دادند و به همدیگر کمک می‌کردیم.

صبر را آموختیم

به گفته وی، انیمیشن ساختن یک مسیر معنوی است زیرا صبر می طلبد. همانطور که تمام ادیان و مذاهب و اندیشمندان می‌گویند صبر یکی از شاخصه‌های رشد و تعالی است که در ساخت «آخرین داستان» آن را به خوبی یاد گرفتند.

این کارگردان با اشاره به حضور «آخرین داستان» به عنوان حاصل تلاش هنرمندان ایرانی در دو بخش اسکار ۲۰۲۰ توضیح داد: دو اتفاق مهم پیش آمده است؛ یکی از آنها حضور در بخش بهترین انیمیشن سینمایی اسکار است که اتفاق بزرگی بود و اتفاق دیگر حضور در بخش بهترین فیلم اسکار است؛ اتفاقی که پیش از این نه در حوزه انیمیشن بلکه در حوزه فیلم زنده و داستانی هم چنین چیزی را نداشته ایم و فقط فیلمنامه فیلم «جدایی نادر از سیمین» توانسته بود به این بخش راه پیدا کند.

به انیمیشن‌سازان اعتماد کنید

وی افزود: دیگر حضورهای اصغر فرهادی و یا مجید مجیدی را هم پیش از این فقط در بخش بهترین فیلم‌ خارجی زبان اسکار داشتیم و امروز که چنین اتفاقی برای «آخرین داستان» رخ داده نشان دهنده قدرت انیمیشن سینمای ایران است و این پیام را دارد که اگر به انیمشین و انیمیشن‌سازها اعتماد کنند این کاری است که ما هر سال می‌توانیم در رقابتی چون اسکار انجام بدهیم چون کارهای خوب زیاد ساخته می‌شود ولی همه با بی مهری مواجه می‌شوند.

خانه و ماشین‌مان را فروختیم

کارگردان «آخرین داستان» با اشاره به فراز و فرودهای بسیاری که در مسیر ۱۰ ساله تولید داشته اند، گفت: شاید کلیشه به نظر بیاید اما در وهله اول این شعار همیشگی ما بود که واقعا می‌توانیم کار تاثیرگذار انجام بدهیم. قطعا کسانی که در کمپانی دیزنی کار می‌کنند هم از فضا نیامده اند، این حرفی است که همیشه به بچه ها گفته ام و با تلاش و جنگیدن می‌توان به یک کار تاثیرگذار رسید. در این مسیر ما هیچ حمایت مالی نداشتیم. برادرم خانه‌اش را فروخت، زمینی که در شمال کشور داشتیم فروختیم و خود من مجبور شدم ماشینم را بفروشم. حتی پروژه‌های سفارشی کار می‌کردیم و با درآمدهای آن «آخرین داستان» را پیش می‌بردیم.

وی ادامه داد: وقتی «آخرین داستان» برای اولین بار به عنوان یک فیلم انیمیشن ایرانی توانست در جشنواره «انسی» فرانسه حضور پیدا کند و با اقبال زیادی مواجه شد و سپس فستیوال‌های متفاوت و مهم آن را دعوت کردند به این فکر افتادیم که چرا برای اسکار ثبت نام نکنیم؟ متاسفانه چیزی که در بین بسیاری از ایرانی‌ها وجود دارد این است که خودشان را دست کم می‌گیرند ولی ما در استودیو هورخش تلاش کردیم این فرهنگ اشتباه را از بین ببریم و امروز با قاطعیت بگویم «آخرین داستان» از یک سوم ۳۲ انیمیشن راه یافته به رقابت بهترین انیمیشن اسکار ۲۰۲۰ بهتر است.

آشنایی با بهرام بیضایی باعث انتخاب این بخش از شاهنامه شد

رهگذر درباره انتخاب این بخش از شاهنامه برای روایت فیلم خود نیز توضیح داد: به خاطر سبقه خانوادگی و آشنایی با شاهنامه می‌خواستم که درباره شاهنامه کار کنم اما آشنایی با آثار بهرام بیضایی باعث انتخاب این بخش از شاهنامه بود. همانطور که درباره شاهنامه تحقیق و پژوهش می کردم با آثار بهرام بیضایی که قطعا یکی از کسانی است که در حوزه شاهنامه و فردوسی و اسطوره بسیار دقیق کار کرده است، مواجه شدم. وقتی نگرش بیضایی درباره ضحاک را در داستان اژدهاک در کتاب «سه برخوانی» دیدم، شیفته آن شدم و چون خودم را در اندازه تالیف جدید نمی‌دیدم، تصمیم گرفتم اتفاقی را که امروزی تر هست بیان کنم تا شاید بتوانم قدمی در مسیر شاهنامه بردارم. در حقیقت خیلی شیفته ضحاک خاکستری بیضایی شدم و این باعث انتخاب این داستان از شاهنامه شد.

این نویسنده و کارگردان که در روزهای گذشته با نامه ای خطاب به وزیر ارشاد از وضعیت اکران «آخرین داستان» در ایران انتقاد کرده بود، در این باره نیز مطرح کرد: برای این برخورد آماده بودم. هرچند کاری که ما انجام دادیم قابل مقایسه نیست و من هم قابل قیاس نیستم ولی قبل تر دیده بودم که چه برخوردهایی با عباس کیارستمی و بهرام بیضایی می کنند و این اتفاق برایم گنگ نبود. فیلم ما به جرم مستقل بودن، به جرم انیمیشن بودن و به جرم شاهنامه بودن با این حجم از بی توجهی مواجه شد.

نویسنده «آخرین داستان» با اشاره به تاثیر حضور مدیران ناآگاه گفت: ما تا به امروز بودجه بدی برای تولید سینمای انیمیشن نداشتیم. مجموع بودجه در ارگان‌هایی که به لحاظ تولید سینمای انیمیشن بودجه دارند نزدیک به ۳۰ میلیارد تومان است و این پرسش را ایجاد می‌کند که چرا این بودجه ۳۰ میلیاردی تا به امروز هیچ اتفاق جدی ای را رقم نزده است؟ چون این پول ها توسط مدیران ناآگاه در محل های بدی سرمایه گذاری شده است. امسال مرکز گسترش مستند و تجربی با مدیریت امیرمحمد دهستانی که خودش متخصص است مسیر خوبی را پیش گرفته که نتیجه حضور ایشان را در چند سال آینده می‌توانیم ببینیم ولی شرایط امروز نتیجه حضور مدیران سه چهار سال پیش است.

رهگذر در پایان با اشاره به این نکته که مسئولان به انیمیشن ایران اعتماد کنند، گفت: اکثر انیماتورهای ما در پروژه‌های خارجی فعالیت می‌کنند. خود من برای فیلم بعدی دارم به راحتی شریک خارجی پیدا می کنم. آیا سینمای زنده ما چنین توانایی را در حد وسیع دارد؟ انیمیشن برای اقتصاد و کارآفرینی می‌تواند مهم و مفید باشد. شاید باید به انیمیشن به اندازه سینمای زنده توجه کنند و اهمیت بدهند.

محمد زکی زاده

انتهای پیام/