بیوگرافی کامل نفیسه روشن +‌ تصاویر

بیوگرافی کامل نفیسه روشن +‌ تصاویر

نفیسه روشن بازیگر سینما و تلویزیون، متولد 1361/2/13 در تهران است. او فارغ التحصیل رشته حقوق از دانشگاه آزاد اسلامی است. کار تئاتر را از کودکی در مدرسه شروع کرد و با بازی در نمایش به سوی سعادت از آموزش و پروش تقدیرنامه دریافت کرد. نفیسه روشن بازیگری را به صورت حرفه‌ای با بازی در سریال روزهای به یادماندنی به کارگردانی همایون شهنواز در سال 1381 شروع کرد که این سریال از شبکه یک سیما پخش شد. او مسیر بازیگر شدنش را چنین تشریح کرد: من ابتدا در کلاس های بازیگری آقای سمندریان شرکت کردم، چون دوست داشتم الفبای همه چیز را بدانم. برادرم چون کارگردان بود در این راه کمک بسیار زیادی به من می‌کرد و کتاب‌‎‌های مختلفی را درباره بازیگری به من پیشنهاد می‌داد.

زندگی شخصی

نفیسه روشن اولین فرزند خانواده است، او دو برادر کوچک تر هم دارد که یکی از آنها کارگردان سینماست. نفیسه روشن می‌گوید من از همان کودکی به بازیگری علاقه‌مند بودم و زمانی که تصمیم گرفتم بازیگر شوم خانواده ام نه تنها جلوی من را نگرفتند بلکه مشوق من نیز در این راه بودند. او در سال 1391 با آقایی به نام بهنام که خلبان بود ازدواج کرد ولی هنوز خبری از بچه دار شدن آنها نیست. از علایق او می‌توان به سوارکاری، تیراندازی، ماشین سواری اشاره کرد. روشن در رشته‌های تیراندازی و سوارکاری حرفه‌ای است، گاهی اوقات برای تفریح به پیست رالی می‌رود، مدتی هم فوتبال و تنیس روی میز بازی می‌کرده است. وی جزو بازیگران نترس و شجاع سینمای ایران به حساب می آید، سلفی های زیادی با حیوانات اهلی و وحشی دارد، روشن علاقه خاصی به حیوانات دارد و در تشریح دلیل این علاقمندی می گوید: من و خانواده ام در زمان جنگ در بوشهر زندگی می‌کردیم و آنجا به قدری با حیواناتی مثل روباه، سمور، مار و... روبرو شده بودم که دیگر از حیوانات هراسی نداشته و ندارم. او علاوه بر بازیگری درصنعت مد نیز فعالیت دارد و با شرکت های بزرگی برای تبلیغات محصولاتشان همکاری می کند، روشن پُزر لباس عروس، لوازم آرایشی، مانتو، شال و روسری است. او درباره شخصیت خود می گوید من بسیار شیطنت می کردم بطوریکه از دیوار راست بالا می رفتم، شیطنت هایم پسرانه بود و جالب اینکه اسباب بازی هایم نیز پسرانه بودند، هر کس که من را می دید می گفت تو مثل پسرها هستی، راست هم می گفت من واقعا شبیه پسرها بودم، یکی دیگر از صفات من در کودکی حیوان آزاریم بود مثلا گنجشک ها را با تیر کمان می زدم و یا سبیل گربه ها را با قیچی می بریدم چون یکبار یکی از آنها جوجه من را خورد، مادرم همیشه برای من جوجه می خرید و من طناب به گردن آنها می انداختم و به گردش می بردم. در یک بازه زمانی اخباری درباره طلاق نفیسه روشن و همسرش در فضای مجازی منتشر شد که روشن آن را تکذیب کرد و گفت من این موضوع را به صورت جدی از دستگاه های قضایی پیگیری خواهم کرد، طلاق برای زن بد نیست ولی من دوست ندارم کسی در زندگی شخصیم دخالت کند. یکی از آرزوهای او گرفتن سیمرغ بلورین جشنواره فیلم فجر است.

فعالیت حرفه ای

فعالیت های سینما و تلویزیون او عبارتند از: بازی در سریال های روزهای به یادماندنی به کارگردانی همایون شهنواز (1381)، تب سرد به کارگردانی علیرضا افخمی (1382)، کمکم کن به کارگردانی قاسم جعفری (1383)، روزگار قریب به کارگردانی کیانوش عیاری (1383)، خوش رکاب به کارگردانی علی شاه حاتمی (1384)، باران بهاری به کارگردانی مسعود رشیدی (1384)، کلانتر به کارگردانی محسن شاه محمدی (1384)، سال های برف و بنفشه به کارگردانی سعید سلطانی (1385)، اغما به کارگردانی سیروس مقدم (1386)، مثل هیچکس به کارگردانی عبدالحسن برزیده (1387)، ماه عسل به کارگردانی شاهد احمدلو (1388)، ساختمان 85 به کارگردانی مهدی فخیم زاده (1389)، دار و ندار به کارگردانی مسعود ده نمکی (1389)، پنج کیلومتر تا بهشت به کارگردانی علیرضا افخمی (1390)، زمانی برای عاشقی به کارگردانی محمد حسین لطیفی (1392)، برابر با اصل به کارگردانی جلال الدین دری (1393) و بازی در فیلم های شاخه گلی برای عروس به کارگردانی قدرت الله صلح میرزایی (1383)، آوای زمین به کارگردانی مهرداد خوشبخت (1384)، مسافر به کارگردانی محمد دستگردی (1384)، مادر زن سلام به کارگردانی خسرو ملکان (1385)، ماموریت بهار به کارگردانی حسن لفافیان (1386)، چند متر آن طرف‌تر به کارگردانی فریدون فرهودی (1386)، این پرونده مختومه نیست به کارگردانی مهرداد خوشبخت (1386)، کابوس به کارگردانی سیروس مقدم (1387)، پیوند به کارگردانی سعید عالم زاده (1387)، سرگرد به کارگردانی کاظم معصومی (1387)، یازده و هفت دقیقه به کارگردانی رضا حسنی (1388)، ول کن دستمو به کارگردانی مجتبی چراغعلی(1388)،انسان ها به کارگردانی محسن توکلی (1389)، چک به کارگردانی کاظم راست گفتار (1390). فعالیت های او در شبکه خانگی عبارتند از: نفر دهم به کارگردانی محمد جواد کاسه ساز (1388)، الم شنگه به کارگردانی حسن قناعت (1389)، آقای زرنگ به کارگردانی اکبر صادقی (1389)، کات کلانتری به کارگردانی علی میری رامشه (1390)، تهران دربست به کارگردانی سپهر محمدی (1394)، مانکن به کارگردانی حسین سهیلی زاده (1398).

مصاحبه های نفیسه روشن با رسانه‌ها

نفیسه روشن درباره تغییر رشته اصلی‌‌اش به بازیگری گفت: من از کودکی عاشق بازیگری بودم ولی پدرم همیشه می‌گفت مثل دکتر اصفهانی باش، او هم یک دکتر خوب و هم یک خواننده خوب است، تو هم می‌توانی هم یک بازیگر خوب و هم یک وکیل خوب باشی، اگر یک روزی در بازیگری به مشکل برخوردی می‌توانی با تحصیلات خود شغل دیگری را انتخاب کنی و از آن راه، کسب درآمد کنی.

نفیسه روشن درباره خطرات و سختی های شغل همسرش می‌گوید: بعضی از وقت ها به او نیاز دارم و دوست دارم که کنارم باشد ولی نیست مثل همین عید امسال که من سفره هفت سین را با کلی وسواس چیدم ولی او کنارم نبود، اگر از او هم بپرسی او هم همین جواب را خواهد داد که زمانی که من هستم خانمم نیست و زمانی که خانمم هست من نیستم، داستان زندگی ما داستان یکی بود، یکی نبود اول قصه‌هاست ولی به خاطر عشق و علاقه‌ای که به هم داریم با این سختی‌ها و مشکلات کنار هم زندگی می‌کنیم و به هم آرامش می‌دهیم.

او درباره باند بازی در سینما و تلویزیون گفت:

من برای بازی در نقش اول دو فیلم قرارداد بستم ولی بعد از مدتی متوجه شدم که من از آن فیلم حذف شده ام، بعدها فهمیدم که یک خانم نقش من را چند صدمیلیون تومان خریده است.