الهه نوبخت تهیه‌کننده و پخش‌کننده بین‌المللی فیلم‌های ایرانی در گفتگو با خبرنگار سینمایی خبرگزاری صبا از شرایط جشنواره‌های جهانی در این روزهای کرونایی گفت: چیزی که حائز اهمیت است، این است که شاید برای اولین بار بعد از یک قرن، شاهد تاثیر جمعی‌ای در دنیا بودیم که بشر حتی ۸ یا ۹ ماه هم نتوانست در مقابلش مقاومت کند و آن ویروس کرونا بود؛ ویروسی که مقوله‌های زیستی و اقتصادی را تحت تاثیر خود قرار داد و فرهنگ و هنر را هم شامل می‌شود، فرهنگ و هنری که طبیعتا اقتصادهای کوچک کشورها را شامل می‌شود. باید واقعیت را پذیرفت که در سبد نیازهای مردم، فرهنگ و هنر انتخاب خیلی مهمی نیست و سینمای دنیا بسیار متاثر از شرایط موجود است.

وی درباره تاثیر این ویروس بر فستیوال‌های جهانی توضیح داد: جشنواره‌ها قادر به تعطیلی نبودند چراکه اگر تعطیل می‌‌شدند به نوعی سینما و به طور کلی این جریان حذف می‌شد. این اتمسفر روی جشنواره‌ها و نوع برگزاری آن‌ها تاثیر گذاشت و همانطور که می‌بینیم در اروپا جشنواره‌های بزرگی مثل لوکارنو به شکل رسمی برگزار نشد یا جشنواره‌ای مثل ونیز با شرایط محدود برگزار شد و حتی برلینی که پیش رو داریم با بیم اینکه بتواند خوب برگزار شود، فیلم‌ها را می‌بیند و نگران است. کماکان یک سری از فستیوال‌ها یا بیشترشان آنلاین برگزار می‌شوند و تاثیری که زمانی که روی پرده سینما برگزار می شوند، نمی‌بینیم. حتی این ویروس روی مذاکرات بین‌المللی که ما به شکل مستقیم انجام می‌دادیم بسیار تاثیر عجیب و غریب و بدی گذاشته است.

نوبخت درباره حضور سینمای ایران در جشنواره‌های خارجی نیز بیان کرد: ما هم در این دوران در جشنواره‌های مختلف شرکت کردیم و  می‌کنیم اما این خود ما هستیم که باید ببینیم تمایل و یا حتی امکان این را داریم که فیلم را به صورت آنلاین به فستیوال تحویل دهیم یا نه آنهم وقتی که مشخص نیست این جشنواره، جریانی را که دلمان می‌خواهد برایمان می سازد یا خیر. سینمای ایران مسیرش را در جشنواره‌ها به شکل محدود طی می‌کند همانطور که تولیدات ما هم در هشت، ۹ ماه اخیر محدود بود. این مسیری است که خیلی خیلی آهسته برای سینمای ایران اتفاق می‌افتد ولی همچنان ادامه دارد.

موفقیت جشنواره‌های آنلاین نسبی است

این تهیه‌کننده از جایگزینی پلتفرم‌های مختلف به جای جشنواره‌ها خبر داد و عنوان کرد: جشنواره‌ها بعضا جای خود را به پلتفرم‌های نمایشی داده‌اند، یعنی این پلتفرم‌ها تعدادشان بسیار زیاد شده است زیرا مردم در خانه هستند و آن‌جا فیلم‌ها را می‌بینند و این موضوع مانند یک نیاز اساسی اتفاق افتاده است، نکته قابل تامل این است که این پلتفرم‌ها هم به تامین خوراک نیاز دارند اما طبیعتا نمی‌توان برای این تامین، از فیلم‌های جدید استفاده کرد.

وی ادامه داد: باید دید تا پایان زمستان به کجا می‌رسیم و واکسن کرونا می‌آید که کمی حال دنیا را خوب کند و در نهایت فیلمسازان ما به تولید فکر کنند زیرا با شرایطی که می‌بینیم، فیلمسازان بزرگ دنیا هم اگر نتوانند تولید داشته باشند، فیلم‌های تولید شده خیلی کمی برای بعد از شرایط اپیدمی کرونا خواهیم داشت.

تهیه‌کننده مستند «دلبند» در پاسخ به اینکه آیا جشنواره‌های آنلاین توانسته‌اند جای جشنواره‌های حضوری را بگیرد، تعریف کرد: اگر از من به شخصه می‌پرسید پاسخم خیر است، البته تا حدودی توانستند معرف فیلم‌ها باشند ولی تا زمانی که آن فیلم روی پرده نیاید و توسط مخاطب و منتقد دیده نشود تاثیرگذار نیست. می‌توان گفت اتمسفری که در جشنواره‌های حضوری اتفاق می‌افتد در جشنواره‌های آنلاین نیست و به مراتب کم‌تر است ولی نمی‌توان گفت که جشنواره‌ها ناموفق بوده‌اند بلکه موفقیت نسبی‌ داشته‌اند.

این پخش‌کننده از سختی‌های پخش فیلم در این روزها نسبت به قبل بیان کرد: بضاعت سینمای ما خیلی کوچک است و معمولا تمرکز اصلی پخش‌کننده‌ها روی سینمای هنری است. بخشی از کار ما معرفی فیلم‌ها به فستیوال‌ها و بخش دیگری از آن هم مارکتینگ و فروش فیلم‌ هایمان است. در شرایطی که بودجه‌های تمام کشورها به سمت بخش های درمانی رفته است، بودجه‌های مارکتینگ سینماها و به طور کلی سینمادارانی که خریدار سینمای ما باشند، کم شده و اولویت‌های شبکه‌های تلویزیونی برای خرید فیلم‌های ما هم پایین‌تر آمده است.

نوبخت اضافه کرد: باید پذیرفت که متاسفانه این شرایط بسیار روی فروش ما تاثیرگذار بوده و آن را به حداقل رسانده و طبیعتا روی درآمد ما و تهیه‌کنندگان بین‌الملل هم تاثیرگذار بوده است. فارغ از آن، ما فضای فیزیکالی که بستر آشنایی با خریداران و شرکت‌های بزرگ پخش فیلم، تولیدکنندگان و آن‌هایی که پشت پلتفرم‌ها هستند از دست داده‌ایم زیرا جلسات حضوری تاثیر دیگری دارند که طبیعتا جلسات آنلاین به آن حد تاثیرگذار نیست. همه این‌ شرایط باعث می‌شود فضای کاری ما بسیار سخت و عجیب شود.

باز هم قصه‌های دنیا را می‌شنویم و کنار هم جشن خواهیم گرفت

وی درباره روند کار سینما و جشنواره‌ها در دوران پساکرونایی گفت: به نظر من، به طور خوشبینانه تا یکسال و نیم یا ۲ سال، ما متاثر از شرایط کرونا خواهیم بود اما مطمئن هستم بعد از بازگشایی سینماها، همه به جشنواره‌هایی که درِ آن‌ها باز شده است با ذوق و شوق برمی‌گردیم تا بتوانیم دوباره کنار هم فیلم بینیم، یکدیگر را تشویق کنیم، فیلم‌ها را نقد کنیم، قصه‌های دنیا را بشنویم و نگاه کارگردانان را نسبت به موضوعات مختلف ببینیم و آن لحظه، لحظه‌ای است که باید خیلی زود آن را جشن بگیریم. اطمینانی که دارم این است که اشتیاقی که ما برای بازگشت دوباره به سالن‌ها و فستیوال‌ها داریم، به دلیل وقفه و انتظار طولانی‌ای که شکل گرفت، قطعا ۲ چندان خواهد بود.

این پخش‌کننده درباره شرایط سخت روزهای تعطیلی فستیوال‌ها عنوان کرد: وقتی من بعد از جشنواره برلین در آلمان گیر افتاده بودم و تا یک ماه پروازی برای برگشت به ایران نبود، همه می‌گفتند یک ماه دیگر این ویروس تمام می‌شود، جشنواره کن و ونیز قطعا برگزار می‌شود ولی دیدیم که تمام امیدها ناامید شد و نه تنها درِ فستیوال‌ها به شکل عجیبی روی فیلمسازان و علاقه‌مندان به سینمای دنیا بسته شد بلکه خیلی از فیلمسازان هم به دلیل کهولت سن و خطراتی که وجود داشت و یا حتی به دلیل بودجه‌هایی که به دلیل شرایط اقتصادی کشوهایشان تامین نشد نتوانستند در جشنواره‌ها شرکت کنند، خیلی از مدیران فیلمبرداری نتوانستند پشت دوربین‌هایشان قرار بگیرند و این ناراحت‌کننده‌ترین و دردآورترین اتفاقی است که می‌تواند برای یک هنرمند بیفتد.

نوبخت در پایان درباره شرایط بد اقتصادی برای ساخت فیلم در مقایسه با گذشته اظهار کرد: فیلم‌هایی وجود دارد که تهیه‌کننده آنها برای تامین مالی فیلم سه الی چهار سال تلاش کرده و در نهایت به این شرایط برخورد کرده اند؛ شرایطی که حتی اگر کرونا برود، تامین بودجه دوباره در زمانی که اقتصاد دنیا به شدت با شرایط خاصی مواجه شده است، سخت خواهد بود.

فروغ گشتیل

انتهای پیام/