حبیب پیریاری نویسنده کتاب «پری‌چهره های مچاله» که به تازگی از سوی نشر مهر و دل منتشر شده است در گفتگو با خبرنگار ادبیات خبرگزاری صبا از مضمون این کتاب اینگونه گفت: داستان‌های کتاب «پری‌چهره‌های مچاله» همگی داستان‌های اجتماعی هستند. درمجموع، این رویکرد در نگاه من به‌عنوان نویسنده کتاب وجود دارد که اثر هنری نباید نسبت به شرایط زیستی افراد، خنثی و بی‌تفاوت باشد و البته مهم است که درونمایه آثار در فرم آن ها تنیده شده باشد، وگرنه کار هنری در حد کنشگری صرف سیاسی و اجتماعی تقلیل یافته است.

وی افزود: «پری‌چهره‌های مچاله» نخستین کتاب بنده و برگزیده‌ای از داستان‌های کوتاهی است که در فاصله سال‌های ۸۲ تا ۹۷ نوشته‌ام که البته تقریبا نیمی از داستان‌های کتاب در فاصله زمانی یادشده در جشنواره‌های کشوری داستان‌نویسی برگزیده شده بودند.

این نویسنده درباره فرآیند انتشار این کتاب بیان کرد: فرآیند انتخاب ناشر برای نویسندگان جوان که به حلقه‌های روابط ادبی متصل نیستند چندان فرایند آسانی نیست و عموما نویسندگان جوان در چاپ کتاب اول‌شان درصورت نداشتن روابط و یا دست‌کم معرف‌هایی، از چاپ کتاب با ناشران شناخته‌شده‌تر بازمی‌مانند و اولین تجربه‌شان را با ناشران کمترشناخته‌شده انجام می‌دهند. درباره کتاب من هم این اتفاق رخ داد. من اصلا کتاب را برای تایید به هیچ‌کدام از  چندین انتشارات معروف‌ حوزه ادبیات داستانی نسپردم، بلکه مستقیما در اختیار نشر مهر و دل که نسبتا نشر نوپایی است، قرار دادم.

پیریاری درباره اینکه آیا داستان‌های کتاب شامل ممیزی شده‌‌اند، پاسخ داد: درمورد ممیزی با دو زمینه بحث مواجه هستیم؛ یکی نفس وجود ممیزی است که بسیار درباره‌اش حرف زده شده و من از آن می‌گذرم و دیگری سازوکار ناهماهنگ و ناهمگون ممیزی است. یعنی این سیستم حذف و جرح و تعدیل بعد از گذشت این‌همه‌سال هنوز روال و چند و چون خودش را به درستی برای هنرمندان روشن نکرده است (فارغ از اینکه اصلا این سیستم ممیزی باید وجود داشته باشد یا خیر). درمورد کتاب «پری‌چهره‌های مچاله» یک داستان به‌طور کامل حذف شد و در داستان دیگر، سه جمله متوالی که در آن جنبه اروتیک بسیار پوشیده و ساده‌ای وجود داشت، بعد از دو مرتبه اصلاح و تغییر، کنار گذاشته شد. ولی سایر داستان‌های کتاب بدون هیچ حذف و اصلاحی از گردنه ممیزی گذشتند.

وی با تاکید بر لزوم حمایت فراگیر از جامعه ادبی در زمان همه‌گیری ویروس کرونا تشریح کرد: به اعتقاد من شرایط کرونا بیشتر از گذشته نیاز جامعه ادبی اعم از ناشران، اهالی مطبوعات، نویسندگان و… را به یک حمایت فراگیر و محکم نشان داد. مدیریت فرهنگی کشور در چنین شرایطی می‌تواند با کنار گذاشتن نگاه‌های جناحی و طیفی به حمایت از تمامیت پیکره ادبیات بپردازد. پیش از شیوع ویروس کرونا هم حال و روز کتاب‌فروشی‌ها و ناشران چندان چنگی به دل نمی‌زد، حالا و با خانه نشین شدن مردم برای قطع کردن زنجیره انتقال ویروس و البته فشارهای اقتصادی مضاعف این ایام، تعطیلی نمایشگاه کتاب که ویترین مهمی برای عموم نشاران ادبیاتی بود، فضای فروش کتاب‌ها به‌سمت فروش اینترنتی سوق پیدا کرده است که در این شرایط طبیعتا نقش رسانه‌ها و قدرت آن‌ها در تبلیغ و جذب مخاطب پررنگ تر از قبل شده است.

پیریاری در پایان درباره فعالیت‌های اخیر خود اظهار کرد: فعلا فضای فکری و علاقه‌ شخصی من بیشتر در زمینه داستان کوتاه است تا رمان لذا در حال نوشتن و تکمیل مجموعه داستان‌های کوتاه بعدی‌ام هستم که از نظر تکنیکی هم برای خودم تجربه نسبتا جدیدی است. تا پایان سال نوشتن و ویرایش کتاب زمان خواهد برد و به احتمال زیاد از ابتدای سال آینده در فرآیند انتخاب ناشر و مراحل چاپ قرار خواهد گرفت.

انتهای پیام/