نادر طریقت کارگردان فیلم سینمایی «اینجا هم باران می‌بارد» که طبق نظر شورای صنفی نمایش از ۲۲ بهمن‌ماه جزو اولین فیلم‌هایی بود که بعد از سی و نهمین جشنواره‌ ملی فیلم فجر روی پرده رفت، در گفتگو با خبرنگار سینمایی خبرگزاری صبا، درباره وضعیت اکران این فیلم گفت: این روزها وضعیت اکران برای هیچ فیلمی خوب نیست، فیلم ما جزو آخرین فیلم‌های قرن بود که روی پرده رفت. حوزه نیز با ما و فیلم ما همکاری زیادی نکرد و در تهران فقط یک سینما شاهد را در اختیار ما قرار داد؛ فکر می‌کنند سینما ارث پدرشان است، نمی‌دانند که این سینماها برای خود مردم، شهروندان و هنرمندان است.

وی افزود: فیلم‌هایی که از عید و برای اکران نوروز روی پرده رفتند هم فروش خوبی نداشتند، این مساله فاجعه است. سال‌های غیر از کرونا در همان روزهای اول اکران نوروزی، فیلم‌ها بیش از ۲ میلیارد تومان فروش داشتند، اما الان شرایط اکران و فروش فیلم‌ها خوب نیست، فیلم ما هم مانند بقیه فیلم‌ها.

کارگردان «خاطره» درباره وضعیت دنیا در سال گذشته بیان کرد: سالی که گذشت برای همه کسب و کارها در دنیا فاجعه بوده است، قبل‌ترها می‌گفتیم سه زمان داریم؛ حال و گذشته و آینده، بعد از انقلاب می‌گفتیم زمان حال و آینده و گذشته و زمان شاه، حالا که کرونا آمده یک زمان دیگر هم اضافه شده است؛ حال و آینده و گذشته و زمان شاه و زمان کرونا. شاید زمانی برسد که دنیا را به ۲ دوره پیش از کرونا و پس از آن تقسیم کرده و بر آن اساس ارزیابی کنند. فاجعه‌ای بود که همه دنیا را زمین‌گیر کرده است.

این کارگردان درباره مشکلات سینما در سال گذشته تاکید کرد: بزرگ‌ترین مشکل سینما در سال گذشته در درجه اول کرونا و در درجه دوم مدیریت ضعیف مسئولان در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بوده است. البته باید گفت آن‌ها هم به نوعی با محدودیت‌هایی روبرو بودند مثلا مواقعی که دوست داشتند سینما باز باشد و با دستور ستاد کرونا امکانش نبود پس می‌توان گفت بعضی چیزها هم از دست آن‌ها خارج شده بود.

کارگردان «ب مثل بهشت» درباره کمک‌های صندوق هنرمندان خاطرنشان کرد: خانه هنرمندان، تئاتر و سینما یا نقاشان مگر چند نفر عضو دارد؟ همه آن‌ها در صندوق هنرمندان بیشتر از ۳ هزار نفر نیستند، یعنی به طور کلی ۳ هزار خانواده، ولی مسئولان حمایت چندانی از هنرمندان انجام ندادند. یک بار، یک میلیون و ۵۰۰ هزار تومان کمک کردند، یک بار پول بیمه دادند که باید گفت به چهار قسط تقسیم شد و قسط آخر آن را اسفندماه سال گذشته دریافت کردیم، یعنی یک سال طول کشید تا پول ناچیزی به هنرمندان کمک کنند.

تهیه‌کنندگان اسیر دست فیلیمو و نماوا شده‌اند

این تهیه‌کننده درباره وضعیت دیگر مردم در شرایط فعلی اظهار کرد: شرایط اسفباری‌ست، هنرمندان آدم‌های مظلومی هستند و صدای‌شان در نمی‌آید ولی سالی که گذشت برای مردم مظلوم ایران فاجعه بود، مردمی که نمی‌توانند حتی نیازهای اساسی و اولیه خود را برطرف کنند. مردمی که نمی‌توانند گوشت و مرغ بخرند. در طول این یک سال مسئولان حتی نتوانستند قیمت مرغ را ثابت نگه دارند، من مانده‌ام که چگونه مملکت‌داری می‌کنند؟ در این شرایط توقع دارید برای فرهنگ و هنر ناراحت باشیم؟  این حوزه هم مانند دیگر مسائلی است که نتوانستند مدیریت کنند. وضعیت سینماها به این صورت است در حوزه پخش آنلاین هم تهیه‌کننده‌ها اسیر دست دو شرکت فیلیمو و نماوا شده‌اند که یکه تازی می‌کنند و پخش آنلاین را با همدستی، مختص به خود کرده‌اند. تهیه‌کننده‌ای که میلیاردها تومان، در این شرایط فعلی برای فیلمش سرمایه گذاشته‌، مجبور است به قراردادهای شبیه ترکمن چای آن‌ها تن دهد. امیدوارم پلتفرم‌های جدیدی برای پخش فعال شوند تا این دو پلتفرم را از تاخت و تاز به زیر بکشند.

وی ادامه داد: مگر من چند سال عمر می‌کنم که خود را در آینه ببینم و از خودم بدم بیاید به این دلیل که هر بلایی سرمان آمد ساکت نشستم و چیزی نگفتم. ما ۴۰ سال پیش در این مملکت انقلاب کردیم، نمی‌دانستیم عاقبت‌مان به گونه‌ای می‌شود و خودمان هم به خودمان ظلم می‌کنیم، چرا ما باید برای تهیه ۱۰۰ هزار تومان پول در این مملکت مشکل داشته باشیم؟ آیا طبیعی است که زندگی ما اینگونه بگذرد؟

کارگردان «سرای عشق» مطرح کرد: امیدوارم خداوند تکانی به مسئولان بدهد تا ایران را دوست بدارند و به مردم کمک کنند. مردم نگاه و چشم‌شان به بزرگ‌ترهایشان است، بزرگ‌ترهایی که متاسفانه مسئولان مملکت هستند ولی آن‌ها به این صورت به قضیه نگاه نمی‌کنند.

این تهیه‌کننده درباره امید برای گذراندن روزهای سخت بیان کرد: بزرگ‌ترین چیزی که از خدا می‌خواهم این است که امید را از ما نگیرد چون امید مانند سوخت برای حرکت در زندگی است. اگر خدا امید را هم از ما بگیرد چیزی برایمان باقی نمی‌ماند. امیدوارم که خداوند این امید را از ما نگیرد و این مساله باعث شود مملکت رونق پیدا کند، شکلش تغییر کند، نگاهش تغییر کند و با محبت‌تر به یکدیگر نگاه کنیم. به مردم با محبت نگاه کنیم، مردم را آدم حساب کنیم؛ اگر آن‌ها می‌گویند یک چیزی بد است فردا نگویند خس و خاشاک هستند و آدم نیستند. این مردم ایرانی هستند، کشورشان و دین‌شان را دوست دارند. آن‌ها مسئول‌شان را دوست دارند و پای آن می‌ایستند مثل همه سال‌های سختی که گذراندند اما ماندند.

طریقت در ادامه درباره وضعیت مردم در سال جدید تصریح کرد: اینگونه که به نظر می‌رسد کرونا امسال هم از بین نمی‌رود و با این وضعیت واکسیناسیون من فکر می‌کنم تا زمانی که واکسیناسیون به صورت کامل انجام شود نصف مردم ایران می‌میرند و دیگر کسی باقی نمی‌ماند، شاید هم برنامه‌ریز‌ها با هدف مردن ما باشد.

وی در پایان درباره تعطیلی جشنواره‌ها در سال جدید خاطرنشان کرد: به نظر من در سال جدید اولین کاری که باید در حوزه فرهنگ و هنر انجام داد این است که جشنواره‌های رانتی، به درد نخور و دورهمی را تعطیل کنند. این جشنواره‌ها به چه دردی می‌خورد؟ تعطیل کنند و با پول آن به هنرمندان کمک کنند تا بیشتر از این از خانواده خود خجالت نکشند و شرمنده آن‌ها نباشند. به نظر من در شرایط فعلی برگزاری جشنواره‌ها اصلا مهم نیست. پول‌های میلیاردی که برای هزینه این جشنواره‌ها کنار گذاشته‌اند را به جای دزدی و چپاول، خرج هنرمندان کنند. بهترین جشنواره‌های دنیا تعطیل شده‌اند، البته آن‌ها دغدغه مالی ندارند و هرماه چندین هزار دلار در همان سرزمین کفر آمریکا به خانه‌های‌شان می‌رود.

فروغ گشتیل

انتهای پیام/