لیلا جلینی نویسنده‌ای که «زن» در آثار او محوریت دارد در گفتگو با خبرنگار ادبیات خبرگزاری صبا گفت: ما در جامعه‌ای زندگی می‌کنیم که زنان مشکلات کوچک و بزرگ بسیاری دارند از جمله مشکلات و محدودیت‌های قانونی، عرفی و… که این مسایل باعث شده تمام کتاب‌هایی که تا الان نوشته‌ام درباره زنان باشد.

این نویسنده درباره مجموعه داستان «زنی که اتفاقا منم» که به همت نشر صاد منتشر شده است، بیان کرد: یک سالی بود که مجموعه داستان‌های این‌ کتاب را جمع‌آوری می‌کردم اما متاسفانه انتشارات به چاپ مجموعه داستان اقبال نشان نمی‌دهند و در نتیجه مخاطبان هم انتخاب‌های محدودی برای خواندن مجموعه داستان دارند.

او با بیان اینکه ۲ داستان از این کتاب حذف شده است، عنوان کرد: این کتاب شامل ۱۱ داستان بود که ۲ تا از داستان‌های آن به دلیل محتوای آن و اینکه احتمالا در وزارت فرهنگ و ارشاد ممیزی بخورد، حذف شد و اکنون ۹ داستان باقی مانده است که در آن‌ها به مفهوم زن بودن و نقش زن چه در معنای معشوقه، همسر، مادر در فرهنگ‌های مختلف پرداخته‌ام. به طور مثال در این کتاب یک شخصیت مرد افغان را دارم که عاشق یک زن مطلقه ایرانی می‌شود، داستان یک زن روستانشین در شرایط مردسالار آن، یک زن دانشمند و… داستان‌ها یا شخصیت اصلی زن دارند یا شخصیت اصلی داستان تحت تاثیر یک زن است.

نویسنده کتاب «صفر مرزی» درباره محدودیت نوشتن درباره آسیب‌های اجتماعی اظهار کرد: متاسفانه بسیاری از آسیب‌های اجتماعی را نمی‌توان مستقیم بیان کرد. هر نوع فساد اخلاقی که زن‌ها به آن‌ دچار می‌شوند، حالا چه خودشان مقصر باشند چه مردها باعث آن باشند، من نمی‌توانم به عنوان نویسنده به آن آسیب‌های جدی بپردازنم. به عنوان مثال بحث زنان روسپی یا خیانت که نمی‌توان به‌طور مستقیم در داستان به آن‌ها پرداخت حتی اگر از دید آسیب‌شناختی هم به موضوع نگاه کنی باز یک‌سری مسایلی وجود دارد که شامل ممیزی می‌شود.

این مدرس درباره برگزاری کلاس‌های نویسندگی خود توضیح داد: قبل از شیوع ویروس کرونا کلاس‌های نویسندگی من اغلب برای نوجوانان و گاهی بزرگسالان برگزار می‌شد. بعد از کرونا و تعطیلی مدارس به فکر برگزاری کلاس‌های آنلاین افتادم که بزرگسالان و نوجوانان در آنجا کنار هم قرار داشتند. کم‌کم با استقبالی که روبه‌رو شد کلاس‌ها گسترش پیدا کرد و به‌صورت حرفه‌ای برگزار شد. همچنین سعی داریم شهریور ماه اولین مجموعه داستانی کارگاهی‌مان را منتشر کنیم.

او افزود: در زمان دانشگاه که ادبیات نمایشی می‌خواندم این‌ چالش برایم‌ وجود داشت که استادان مفاهیم را یا بسیار سخت و پیچیده بیان‌ می‌کردند یا بسیار ساده‌انگارانه و بعد از تدریس استاد تکالیف را بررسی نمی‌کرد. این مسایل باعث شد برای کلاس خود سبکی را انتخاب کنم که گام‌به‌گام با بچه‌ها حرکت کنم. به آن‌ها تمرین می‌دهم و تکالیف را بررسی می‌کنم و همین رها نشدن آن‌ها را به ادامه کار دلگرم می‌کند و به آن‌ها تدریج با مشکلات نوشتاری خود مواجه می‌شوند و آن را حل می‌کنند.

این نویسنده درباره برگزاری مسابقه داستان‌نویسی درباره کتاب «زنی که اتفاقا منم» که تا ۱۲ تیرماه برپاست، تشریح کرد: بعد از انتشار کتاب تصمیم‌ گرفتم کاری کنم که هم کتاب دیده شود و هم‌ افراد به خواندن کتاب و مجموعه داستان ترغیب شوند و البته اینکه اثر خود را به عنوان یک مدرس نویسندگی به چالش بکشم. در نتیجه مسابقه ای طراحی کردم که در آن افراد برای شرکت در این مسابقه باید داستان دوم تا نهم کتاب «زنی که اتفاقا منم» را بخوانند و به انتخاب ادامه یکی از داستان‌ها را بنویسند. جایزه‌ای هم از جنس کتاب و کتابخوانی برای آن درنظر گرفته‌ام.

جلینی در پایان با بیان اینکه جامعه هدف این مسابقه کتابخوانی و نویسندگی علاقمندان به ادبیات است، خاطرنشان کرد: مسایل مالی برای من اصلا مطرح نیست و دوست داشتم کاری انجام دهم تا افراد کتاب و مخصوصا مجموعه داستان بخوانند و براساس آن نویسندگی کنند. چند اثری برای من ارسال شده که برایم جالب بوده که خط روایت داستان و شخصیت‌ها همچنان ادامه دارند.‌

ندا زنگینه

انتهای پیام/