علی همراز کارگردان و تهیه‌کننده مستند «خروج ممنوع» که در بخش نیمه‌ بلند ملی پانزدهمین جشنواره بین‌المللی سینماحقیقت حضور دارد در گفتگو با خبرنگار سینمایی خبرگزاری صبا درباره ایده این مستند توضیح داد: اواخر سال ۹۸ با شیوع ویروس کرونا در جهان بعد از گذشت حدود ۲ ماه فکر کردم که چطور در شرایطی که همه مشاغل تعطیل و به دورکاری تبدیل شده‌اند، من به عنوان یک فیلمساز می‌توانم فیلمی درباره آدم‌ها و فضایی که در جریان است، بسازم اما از اتاق خودم خارج نشوم.

او درباره انتخاب ساختار و نوع روایت این مستند عنوان کرد: این فیلم یک فیلم-جستار است و علت انتخاب این ساختار این بود که بهترین نوع روایت برای فیلم‌هایی که قرار است به درون انسان‌ها بپردازند، ساختار و روشی‌ست که در فیلم-جستارها وجود دارد.

وی افزود: این جستارها مرزهای روایی، تکنیکی و زیبایی‌شناختی را ادغام و رد می‌کنند یعنی در این شیوه واقعیت با خیال و داستان با مستند ترکیب می‌شود، از دل اسناد افسون زاده می‌شود و در این صورت می‌توانیم قصه را با ظاهر بهتری روایت کنیم.

این کارگردان با بیان اینکه یکی از ارکان اصلی فیلم-جستارها خودبیانگری است، خاطرنشان کرد: به عنوان یک فیلمساز که نماینده‌ قشر زیادی از افرادی‌ست که در ۲ سال اخیر تجربه زندگی در شرایط کرونایی را داشتند، تصمیم گرفتم به این موضوع بپردازم. با تجربیات و ابزارهای مختلف مانند پرفرمنس، چیدمان، قصه، انیمیشن و آرشیو سعی کردم احساس تنهایی شدیدی را که همه ما در دوران کرونا داشتیم به تصویر بکشم.

همراز در پایان درباره علت چندزبانه بودن راوی مستند تشریح کرد: در سال ۲۰۲۰ و ۲۰۲۱ کشورهای جهان و مشکلات دغدغه‌های آن‌ها بسیار نزدیک به هم بود یعنی همان مشکلی که یک فرانسوی داشت، من به عنوان یک ایرانی داشتم و همان مشکلی که یک عرب داشت آمریکایی، آلمانی و ژاپنی نیز با آن درگیر بود. اینکه راوی مستند را به چند زبان مختلف روایت کرد در اصل برای بیان این مساله جهانی بود و درواقع زبان در این مستند اهمیت ندارد بلکه حرفی که زده می‌شود، مهم است.

انتهای پیام/