به گزارش خبرنگار سینمایی صبا، علی اکبر عبدالعلی‌زاده نویسنده، کارگردان و منتقد سینما در یادداشتی به فیلم «۲۸۸۸» ساخته هادی کیوان علی‌محمدی و امیر بنکدار که در چهلمین جشنواره فیلم فجر حضور دارد، پرداخت.

متن این یادداشت به شرح زیر است:

«فیلم «۲۸۸۸» به کارگردانی مشترک کیوان علیمحمدی و علی اکبر حیدری قرار است روایتگر روزهای ابتدایی جنگ ایران و عراق تا سال‌های پایانی آن باشد. بیژن افسر کنترل شکاری در اتاق تاریک عملیات در انتظار بازگشت عباس دوران و محمود اسکندری دو خلبان هواپیماهای اف ۴ است که برای بمباران به آسمان بغداد پرواز کرده‌اند.

احتمال بازگشت هواپیماها پنج درصد پیش‌بینی شده و برای لو نرفتن عملیات بیژن باید سکوت رادیویی را حفظ کند.

با خواندن خلاصه داستان شما هم مثل من با تصور اینکه این سوژه چقدر ظرفیت جذاب سینمایی دارد علاقه‌مند تماشای فیلم می شوید ولی فیلم جذابیت و فرصت درون موضوع را برای شکوه سینما از دست داده یعنی اصلا به آن ها نپرداخته و درست در لحظاتی که منتظر دیدن لحظه ای ناب می شوید شما را به دیوار یک تصویر خنثی می کوبد.

اصولا قرارداد فیلم با مخاطب تماشای کادرهای ثابت و طولانی با دکوپاژ بی تکاپو است. پلان سکانس های طولانی و سیاه و سفید که فیلم و مخاطبش را کرخت می کند.

فیلم «۲۸۸۸» فقط از صدا بهره برده به نحوی که به راحتی می توانید چشمان تان را ببندید و به آن گوش کنید. چیزی شبیه تجربه رادیو سینما در رادیو نمایش و صد پله رادیویی تر.

فضاسازی داستان های تاریخی معمولا مبتنی بر نوستالژی است ولی فیلمساز در این بخش ناتوان است به نحوی که حتی آوازهای جمعی هم کمتر شنیده شده و فاقد ظرفیت خاطرات جداافتاده برای مخاطب است.

فیلم سوژه را هم سوزانده و گمان نکنم کسی حالا حالا ها به سراغ شهید عباس دوران و همقطاران سلحشورش برود.

حیرانم از این خیل بازیگران حرفه ای و  پذیرش و حضورشان در فیلم و گمان کنم آنها هم مقهور جذابیت ها و اهمیت موضوع شده اند.

حمیدرضا پگاه، نرگس محمدی، هادی حجازی فر، امین حیایی، کامبیز دیرباز، سام درخشانی، احمد مهران فر، سیاوش مفیدی، مرتضی اسماعیل کاشی، شیرین اسماعیلی، حامد کمیلی، ساناز مصباح، علی اوجی، رضا داوودوندی، شیوا فلاحی، عادله گرشاسبی، ساناز مصباح و… بازیگران این فیلم هستند و منطقی است برای بعضی از حاضران این فهرست حضور بر پرده سینما به هر قیمتی هدف اصلی است اما برای حرفه ای های جمع واقعا انتخاب ناامید کننده ای است.

درباره بازی ها حرفی نمی شود زد چون کارگردان اصلا فرصتی در اختیارشان نگذاشته و همه را به گویندگان رادیویی بدل کرده است. فیلمبرداری مرتضی پورصمدی هم دچار همین مشکل است.

به طور کلی شاید در رادیو و احتمالا در تلویزیون بشود با آن همراه شد.»

انتهای پیام/