به گزارش خبرنگار سینمایی صبا، امیرحسن ندایی استاد دانشگاه تربیت مدرس و فیلمساز روز جمعه ۲۲ مهرماه بر اثر سکته قلبی درگذشت. محمدعلی صفورا دوست نزدیک و همکار ندایی در گفتگو با خبرنگار صبا درباره فقدان چنین چهره علمی و هنری گفت: با گذشت چند روز از فوت و تدفین امیرحسن ندایی احساس اندوه ناشی از این اتفاق در من کم نشده و گمان می کنم که حالا حالاها نیز کم نخواهد شد.

وی با اشاره با چند وجهی بودن شخصیت امیرحسن ندایی توضیح داد: استاد ندایی در چند جنبه و بُعد فعالیت داشت. در حوزه موسیقی یک پیانیست درجه یک بود. هرچند موسیقی را به بهترین نوع می شناخت و حتی تدریس می کرد اما کمتر به سمت ساخت موسیقی رفت و همین علاقه او به پیانو باعث شده بود که یک پیانیست حرفه ای و درجه یک باشد. همچنین در حوزه موسیقی تصویر نیز یک کتاب با عنوان «۳۰ فریم در ثانیه» تالیف کرده است.

صفورا افزود: در بحث تولیدات سینمایی نیز بیشتر به سمت تولید مستند رفت و دغدغه هایش را در چند اثر خود به نمایش گذاشت. در حوزه پژوهشی نیز در بخش های مختلفی فعال بودند اما تمرکزشان بر ویدیو کلیپ بود و کارهای مهم و ارزنده ای هم در بخش تولید و پژوهش از خود برجای گذاشتند.

این استاد دانشگاه با اشاره به فعالیت های ندایی در حوزه ترجمه بیان کرد: حقیقت مطلب این است که استاد ندایی در زمینه ترجمه نیز ید طولایی داشت. در این زمینه کتاب «هنر وهم» را ترجمه کرد و در زمینه نمایش نیز نمایشنامه «مده‌آ» را ترجمه کرد و تحلیل روانشناسانه ای نیز برای آن نوشت. همچنین امیرحسن ندایی در زمینه آموزش حدود ۱۵ سال در دانشگاه تربیت مدرس مشغول تدریس در حوزه های موسیقی، صدا، کارگردانی و بحث های نظری سینما و انیمیشن بودند.

وی ادامه داد: افرادی مانند امیرحسن ندایی سرمایه های کشور و مغزافزار هستند به این معنی که در حوزه علم، فرهنگ و هنر به جایگاهی رسیده اند و به بار نشسته اند و دیگران می توانند از وجود آنها بهره ببرند. امیرحسن ندایی یکی از همین سرمایه های کشور است. واقعا مهم ترین داشته های ما این افراد هستند. شما ببینید در صنعت، تولید، خدمات و مواردی از این دست با یادگیری یک سری اصول و تمهیدات خیلی زود می توان در آن فعالیت ها موفق شد، اما در حوزه فرهنگ و هنر باید سال ها ممارست و سختی را تحمل کرد تا یک نفر به مرجعیت هنری و فرهنگی برسد و ماندگار شود.

محمدعلی صفورا در پایان با ذکر یاد و نام زنده یاد اکبر عالمی گفت: دقیقا ۲ سال پیش بود که استاد اکبر عالمی را از دست دادیم و حالا هم امیرحسن ندایی از بین ما رفت؛ کسانی که نمی توانیم به راحتی برایشان جایگزین بیاوریم اما درنهایت ناچاریم امیدوار باشیم آدم های فرهنگی از این دست را جامعه همچنان پرورش دهد. هرچند که این کار به راحتی اتفاق نخواهد افتاد اما ناامید نیستم زیرا دانشجوهای استاد عالمی و ندایی و جوان های باسواد امروزی هستند که باید ادامه دهنده راه این استادان باشند لذا من مطمئن هستم که در گذر زمان جایگزین این بزرگواران هم کم کم پیدا می شوند، اما این حرف من به این معنی نیست که نسبت به این مفاخر خود بی تفاوت باشیم و در زمان حیاتشان به آن ها کم توجهی کنیم.

محمد زکی زاده

انتهای پیام/