وی افزود: طی سه سالی که دنبال تصویب اولین فیلمنامهام بودم، همزمان دو فیلمنامه دیگر با نام های «لحظهها و همیشه» و «جزر و مد» نوشتم اما متاسفانه برای هیچکدام سرمایهگذار پیدا نکردم. برای آخرین فیلمنامه خود با عنوان «جزر و مد» تصمیم به ساخت فیلم ویدیویی گرفتم و حدود یک ماه پیش اقدام کردم که فعلا به آن اصلاحاتی خورده است و از آنجا که اصلاحات در حدی نیست که محتوا و ساختار فیلمنامه را تغییر دهد و موارد اصلاحی به دلیل برداشت نادرست از فیلمنامه است که ابهامات کوچکی برای اعضای شورا به وجود آورده است این اصلاحات را انجام دادم و دوباره ارسال کردم و منتظر نتیجه آن هستم. با توجه به مسایلی که طی سه سال گذشته بوجود آمده است از ۹ ماه پیش به این نتیجه رسیدم که اگر نمیشود در شرایط کنونی این سه فیلمنامه را ساخت پس بهتر است آنها را چاپ کنم چراکه حس میکردم علاوه بر داستانهای خوبی که دارند برگرفته از یک سری دغدغههای شخصی خود در ارتباط با مسایل اجتماعی و حتی سیاسی نیز هستند و حداقل میتوانند به عنوان یک اثر باقی بمانند البته در مقدمه کتاب «پریا دختر پروانه» هم نوشتهام کسی که فیلمنامه مینویسد، دوست دارد بر اساس آن فیلم بسازد و کار فیلمنامهنویس در نوشتهاش به پایان نمیرسد بلکه باید آن فیلمنامه تبدیل به فیلم شود تا کار وی نتیجهبخش باشد.
کارگردان شده است مسئول آوردن سرمایه گذار!
این فیلمنامهنویس درباره اینکه شرایط امروز برای ساخت فیلمنامهها به چه صورت است، اظهار کرد: امروزه تهیهکنندگان تا کارگردان سرمایه گذاری معرفی نکند و مطمئن نباشند سرمایه اولیه تولید فیلم مهیا است، پا پیش نمیگذارند و تنها زمانی تهیهکننده خود اقدام به جذب سرمایهگذار میکند که فیلمنامهای طنز به آنها ارائه شود و کارگردان نیز از یکی دو بازیگرِ این گونه فیلمها قول همکاری و بازی را گرفته باشد.
وی افزود: تجربه نشان داده است که برای کارهای طنز راحتتر سرمایهگذار پیدا میشود هر چند امروزه بسیاری از این فیلم ها که با نام طنز و کمدی ساخته میشوند آثاری هجو با قصههایی سطحی و مسخره هستند که با یکسری دیالوگها و شوخیهای جنسی شکل گرفتهاند. مسلما در چنین بازار آشفتهای که سرمایههای باد آورده به جان سینما انداختهاند، فیلمنامههایی مانند «پریا دختر پروانه» که موضوعاتی جدیتر و متفاوت از جریان اصلی فیلمهای اجتماعی دارند یا باید با پولهای مشکوکی که سرمایهگذاران جدیدالورود وارد سینما کردهاند و فضای تهیه و تولید فیلم را آلوده کردهاند، ساخته شوند و یا از طریق موسسههای سینمایی وابسته به برخی ارگانها و نهادها جذب و ساخته شوند که البته آنها هم روی هر فیلمنامه جدی و دغدغهمندی سرمایهگذاری نمیکنند و به همین دلیل اگر کارگردانی تمایل به همکاری با سرمایهگذاران آنچنانی نداشته باشد عملا به نتیجه نمیرسد و باید منتظر شرایطی باشد که سرمایه گذاری سالم و تهیهکنندهای علاقهمند به آثار فرهنگی پا پیش بگذارند و کار را تولید کنند.
بهشتی درباره مدت زمان طول کشیده برای نوشتن این فیلمنامهها گفت: نوشتن هر فیلمنامه حدود یک سال طول کشیده است و من برای آنها زمان زیادی را گذاشتهام البته من سابقه ساختن فیلمهای تلویزیونی زیاد داشتهام و بیش از ۱۵ فیلم و سریال تلویزیونی ساختهام و میدانم که اگر هر کدام از فیلمنامههای کتاب «پریا دختر پروانه»؛ به عنوان اولین کار سینماییام، ساخته شوند کار خوبی خواهد شد چراکه برای آنها بسیار وقت گذاشتهام.
ارایه یک طرح به تلویزیون
نویسنده کتاب «پریا دختر پروانه» درباره کار جدید دیگری که در دست دارد، عنوان کرد: یک طرح سریال به تلویزیون ارائه کردهام که مراحل اولیه آن طی شده است و اگر در مرحله نهایی تصویب شود، نوشتن آن را برای ساخت یک سریال تلویزیونی شروع میکنم.
بهشتی درباره وضعیت کنونی فیلمها توضیح داد: امیدوارم فضا طوری شود که فیلمنامههای خوب بدون سرمایهگذار و تهیهکننده نمانند و کارگردان مجبور نباشد کار اصلی خود را رها کند و به دنبال سرمایهگذار بگردد. البته این روزها میبینیم که بسیاری از جوانان که حتی تجربه یک فیلم کوتاه در کارنامه خود ندارند، فقط به دلیل اینکه لابی کردن و ارتباط با سرمایهگذارِ غیرحرفهای را یاد گرفته اند وارد یک زد و بندِ گاهی فسادآلود میشوند و با پولِ باد آورده سرمایهگذاری که دلخوش به سلفی گرفتن با بازیگران حرفهای است اقدام به ساخت فیلمهایی بی در و پیکر و ضعیف میکنند که تنها امتیازشان تعداد زیادی از بازیگران مطرح سینما است و کاملا پیدا است حضورشان غیر از پول فراوان دلیل دیگری ندارد و زمان اکران نیز خیابانها و اتوبانها پر میشود از بیلبوردهایی که صفی از بازیگران ریز و درشت که هرکدام با فیگوری کنار هم ایستادهاند و به مردم میخندند که معمولا نتیجه این دورهمی بازیگرانی است که حتی در حد یک فیلم تلویزیونی هم نیستند.
وی در پایان با اشاره به مشکلات فیلمها و سریالهای تلویزیونی بیان کرد: مشکلات فیلم و سریالهای تلوزیونی که امروزه میبینیم در وهله اول فیلمنامه است و مشکل بعدی ورود کارگردانهایی است که تلویزیون را نمیشناسند اما با ساختن یک فیلم به اصطلاح سینمایی با روی گشاده مدیران ذوق زده تلویزیون مواجه و به همین دلیل دچار توهم شدهاند و با اعتماد به نفسی کاذب سریالی ساختهاند که به کفر ابلیس هم نمیارزد، اما متاسفانه مدیران تلویزیون قدر کسانی را که سالها تجربه ساخت فیلم و سریال در تلویزیون داشتهاند نمیداند و شیفته کسانی هستند که در کارنامه خود یک کار به اطلاح سینمایی که در حد تله فیلم هم نیست، وجود دارد. متاسفانه مدیران تلویزیون فاقد اعتماد به نفس در ارتباط با کسانی هستند که سالها در تلویزیون کار کردهاند البته برعکس این موضوع نیز وجود دارد که اگر سابقه ساخت دهها فیلم تلویزیونی و سریال داشته باشید و کار را بلد باشید و بخواهید یک فیلم سینمایی بسازید مدیران سینمایی به جای اینکه به دلیل تجربهتان راه را برای شما هموار کنند، موانع زیادی جلوی راهتان قرار میدهند و تمام تجربیات شما را نادیده میگیرند.
کتاب «پریا دختر پروانه» که نشر عنوان آن را چاپ کرده است با قیمت ۴۶ هزار تومان در کتابفروشیها به فروش میرود.
سبا جهانگیری
انتهای پیام/
یک نظر