یکی از نکات برجسته این فیلم، سعی در فاصله گرفتن و گذر از نگاه‌های کلیشه‌ای و پرتکرار سینمایی بر اصرار به همذات پنداری است. کارگردان از نماهای بسته بی مورد حذر می‌کند و دوربین را جایی می‌کارد در فاصله‌ای نه چندان دور و نه آنقدر نزدیک که مبادا نگاه بیننده معطوف به نماهای بی‌اثر و اضافه شود.
