قصه، شیوه روایی درستی را در بر ندارد و مدام در آن پرش ایجاد می‌شود. گروه فرم در معنای نمایش مستقر نمی‌شوند و مداوم جای آنها در جهان قصه بی‌دلیل عوض می‌شود، هنگامی که آنها روی خاک دراز کشیده‌اند و طبیعتاً این ذهنیت القا می‌شود که آنها در جبهه زمین شمشیر می‌زنند اما این‌گونه نیست و در جایی دیگر طرف آب و آسمان را می‌گیرند و این عدم وحدت مخاطب را به هم می‌ریزد.
